Το συγγραφικό έργο του Σάμουελ Μπέκετ, ένα έργο ιδιαίτερα πλούσιο, που υπηρετεί την υπόθεση της ανθρώπινης χειραφέτησης. Η ομορφιά των κειμένων του βασίζεται στο ότι αντιμετωπίζει με το πιο λιτό, ακραίο χιούμορ τα σοβαρότερα πράγματα και με την πλέον αριστοκρατική σοβαρότητα τις πιο αστείες καταστάσεις.

Το έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό» είναι μαζί με το «Τέλος του Παιχνιδιού» και τις «Ευτυχισμένες μέρες» τα αριστουργήματα του Μπέκετ. Το όνομα του τίτλου ο «Γκοντό» καθιερώθηκε - και σε μερικά λεξικά - ως σύμβολο του αιωνίως απόντος, αλλά και αιωνίως αναμενόμενου προσώπου. Μια μεταφορά της απελπισμένης, μάταιης αναμονής ή αναβλητικότητας.

Στην εποχή που γράφτηκε, ενσωμάτωνε την τραγική εμπειρία του παγκοσμίου πολέμου - που μόλις είχε τελειώσει - με την αναμονή για την ανασυγκρότηση πάνω στα ερείπια του ολέθρου. Σήμερα, μέσα στο κλίμα του ζόφου και της ανασφάλειας, που υπάρχει σε παγκόσμιο επίπεδο και ιδιαίτερα στη χώρα μας, εν μέσω βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, οι ήρωες του Μπέκετ - που περιφέρονται σ' ένα αφιλόξενο σύμπαν και περιμένουν απεγνωσμένα κάτι ή κάποιον - μοιάζουν τραγικά σύγχρονοι.