ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ προκύπτουν από τα στοιχεία της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Γερουσίας. Η σχετική μελέτη με τίτλο «Τάσεις στην κατανομή του εισοδήματος των νοικοκυριών στο διάστημα 1979- 2007», αποκαλύπτει ότι το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών σχεδόν τριπλασίασε το εισόδημά του την περίοδο αυτή.
Η μελέτη έγινε επί των καθαρών εισοδημάτων των φυσικών προσώπων, δηλαδή χωρίς να υπολογίζονται οι φόροι και οι άλλες μεταβιβάσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Ετσι, το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών είδε το πραγματικό του εισόδημα να αυξάνεται κατά 275% και το κομμάτι του στην πίτα του συνολικού εισοδήματος υπερδιπλασιάστηκε από 8% το 1979 σε 17% το 2007.
Το αμέσως (προς τα κάτω) πλουσιότερο 19% του αμερικανικού λαού (από 81% έως 99%) είδε τα αντίστοιχα εισοδήματά του σε αυτήν την περίοδο να αυξάνονται κατά 65%, επίσης ταχύτερα απ' όσο αυξήθηκαν τα εισοδήματα του υπόλοιπου 80% του πληθυσμού των ΗΠΑ. Και πιο συγκεκριμένα έναντι του 60% του πληθυσμού που βρίσκεται στο μέσο της εισοδηματικής κλίμακας και το οποίο είδε τα εισοδήματά του να αυξάνονται λίγο χαμηλότερα από 40% αλλά και του φτωχότερου 20% των Αμερικανών που αύξησαν τα εισοδήματά τους μόλις κατά 18%. Ετσι το 2007 το πλουσιότερο 1/5 του αμερικανικού λαού απολάμβανε το 53% της συνολικής εισοδηματικής πίτας ενώ τα υπόλοιπα 4/5 αρκούνταν στο εναπομείναν 47%!
ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΤΑΙ ότι η διευρυνόμενη ανισότητα οφείλεται στις λιγότερο «αναδιανεμητικές» πολιτικές που ακολούθησε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ. Τονίζεται ότι αυτή η διαδικασία επιταχύνθηκε από την κυβέρνηση Ρόναλντ Ρίγκαν και συνεχίστηκε χωρίς ανάσχεση από τις κυβερνήσεις Μπιλ Κλίντον και του Τζορτζ Μπους του νεότερου. Η κατάργηση της προοδευτικής φορολογίας των εισοδημάτων σε συνδυασμό με την κατάργηση προγραμμάτων που είχαν θεσπιστεί για την ενίσχυση των φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας, συγκαταλέγονται στους λόγους που οδήγησαν στην πιο άδικη κατανομή του πλούτου.
Φυσικά στην έρευνα αποσιωπάται η πραγματική αιτία αυτής της κατάστασης, δηλαδή οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και η εξέλιξη του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού που ενισχύει και επιταχύνει την απόλυτη, αλλά και τη σχετική εξαθλίωση της εργατικής τάξης και των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού. Eξάλλου δεν μπορεί να ζητήσει κανείς από τη Γερουσία των ΗΠΑ να πει τα πράγματα με το όνομά τους αφού ο διακηρυγμένος στόχος της είναι να συσκοτίσει και όχι να αποκαλύψει τις αιτίες της κοινωνικής ανισότητας.