Μόνο η πρώτη μέρα προβολής της εναγωνίως αναμενόμενης ταινίας του Μορέτι, σε 380 αίθουσες σε όλη την Ιταλία, απέφερε εισπράξεις 227.132 ευρώ και δίχασε την κοινή γνώμη. Η μεγαλόσχημα φιλόδοξη αυτή ταινία - ένα φιλμ πανέξυπνο και πανέμορφο, «ανοιχτό» προς πάσα δυνατή και πιθανή ερμηνεία - δεν έχει να κάνει με την Εκκλησία αλλά με τους θεσμούς, η κρίση συνείδησης του νεοεκλεγέντα πάπα που επιμένει στην άρνηση ανάληψης του ρόλου στο συγκεκριμένο «θεατρικό» θέαμα, δεν είναι αδυναμία, είναι τόλμη! Η αφήγηση αριστουργηματικά ρευστή, σε τόνους ήπιου legato, με υφασμένη μια ισορροπία τρόμου ανάμεσα σε κωμωδία και δράμα, με γεύση σαρδόνιας ειρωνείας, ασέβειας και αποκάλυψης. Η ταινία ανήκει σε κείνη την αλληγορική, την τυπικά λατινική, παράδοση που υιοθετήθηκε από μαέστρους σαν τον Μπουνιουέλ, για παράδειγμα, που στην ταινία του «Βιριδιάνα» (σε επανέκδοση αυτή τη βδομάδα) η αλληγορική παραβολή στηρίζεται και τρέφεται από μια ακατάπαυστη ειρωνεία.

Ο εκλεπτυσμένος, ειρωνικός αλλά ουδέποτε κοινότυπος Νάνι Μορέτι - ο οποίος για πληθώρα λόγων μπορεί να χαρακτηριστεί ιδρυτής του Νέου Ιταλικού Κινηματογράφου - μας έχει δώσει αποστασιοποιημένες αυτοβιογραφικές κωμωδίες, θυμωμένες, γεμάτες επιθετικότητα και διάχυτο σαρκασμό και αυτοσαρκασμό. Οι ταινίες του αυτές συνιστούν όχημα εξορκισμού αυτού, που οι ίδιες οι ταινίες αναπαριστούν! Με την αναγωγή του χιούμορ σε δομική αρχή και «ποιητική» της φιλμογραφίας του, ο Μορέτι επιχειρεί να σχεδιάσει το προφίλ μιας ολόκληρης γενιάς, διερευνώντας την ύπαρξη νέων κατευθύνσεων που η γενιά αυτή θα μπορούσε να πάρει...

Παίζουν: Μισέλ Πικολί, Νάνι Μορέτι, Μαργκερίτα Μπούι, Ρενάτο Σκάρπα, Γέρζι Στουρ, Ενρίκο Ιανέλο, Φράνκο Γκρατσιόζι κ.ά.

Παραγωγή: Ιταλία (2011).