Στον ζωγράφο, σκιτσογράφο, γελοιογράφο, θεατρικό συγγραφέα και στιχουργό Χρύσανθο (Μέντη) Μποσταντζόγλου, γνωστό σε όλους ως «Μποστ», θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία» που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης την Κυριακή 1 - 3 στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

Ο Μέντης Μποσταντζόγλου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1918 και το 1939 εισήλθε στην Σχολή Καλών Τεχνών την οποία εγκατέλειψε μετά από έξι μήνες. Στη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ. Ξεκίνησε ως σκιτσογράφος και εικονογράφος περιοδικών και παιδικών βιβλίων και το 1945 εξέδωσε με δικά του έξοδα το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Ο Αγιος Φανούριος: Βοήθημα διά την κατανόησιν των Κινέζων κλασικών... Γκα-τσου και Βου-Σβου-Νι».

Το 1952 έπιασε δουλειά στην εφημερίδα «Καθημερινή», στην οποία αρχικά εργαζόταν ως ταμίας και βιβλιοθηκάριος. Το 1954 ξεκινά να εργάζεται στο περιοδικό «Εικόνες». Στη συνέχεια απασχολείται ως σκιτσογράφος στο περιοδικό «Ταχυδρόμος». Το 1958 παρουσίασε στη στήλη του, η οποία είχε τίτλο «Το μποστάνι του Μποστ», τους τρεις πλέον γνωστούς ήρωές του: Μαμά - Ελλάς, Πειναλέων και Ανεργίτσα. Η συνεργασία του με την Ελένη Βλάχου διεκόπη λόγω του κειμένου «Το επάγγελμα της μητρός μου» (1961), για το οποίο κατηγορήθηκε ότι είχε ξεφύγει από τα όρια της ευπρέπειας. Το 1966 άνοιξε το δικό του κατάστημα δώρων με την επωνυμία «Λαϊκαί Εικόναι». Διακόσμησε πάνω από 27.000 είδη δώρων, με σκίτσα και ζωγραφιές, καθώς και ανορθόγραφες επιγραφές, στιχάκια και αφιερώσεις. Συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τα περιοδικά «Ομάδα», «Θεατής», «Ελευθερία», με την προδικτατορική «Αυγή», την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» και άλλα έντυπα. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 και μετά, αφιερώθηκε στη ζωγραφική και το θέατρο. Τα σατιρικά θεατρικά του έργα είναι γραμμένα σε δεκαπεντασύλλαβο, ενώ πραγματοποίησε και 16 προσωπικές εκθέσεις. Ο Μποστ κατάφερε να δημιουργήσει ένα εντελώς προσωπικό σατιρικό ύφος, ενώ ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του έργου του είναι η γλώσσα του και τα επίτηδες ανορθόγραφα κείμενά του.

Η σάτιρά του στοχεύει κυρίως τον μικροαστό Ελληνα των μεταπολεμικών δεκαετιών, την καθωσπρέπεια, την ημιμάθεια και το νεοπλουτισμό, την ξενομανία, τις έντονες ταξικές αντιθέσεις της μεταπολεμικής Ελλάδας, καθώς και την ελληνική πολιτική ζωή. Ο συγγραφέας, μεταξύ άλλων της «Φαύστας» και του, κατά Μποστ, «Ρωμαίου και Ιουλιέτας», ο στιχουργός των «Νεκροθαπτών», της «Ρομβίας» και της «Νήσου των Αζορών» «έφυγε» στις 13 Δεκέμβρη 1995.