Δύο έργα μεγάλης πολιτιστικής σημασίας βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Πρόκειται για την ανάδειξη του επισκέψιμου πλέον χώρου στην Καρθαία (στην Κέα), που περιλαμβάνει την ανασκαφή και ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου της πόλης, τη στερέωση του ετοιμόρροπου αναλήμματος πάνω στο οποίο στέκεται ο αρχαϊκός ναός του Απόλλωνα και την ολοκλήρωση της ανάδειξης του προπύλου που οδηγεί στην ακρόπολη, καθώς και η στερέωση, συντήρηση και ανάδειξη του υστερο-κλασικού πύργου στην Αγ. Μαρίνα.

Η προσπάθεια για την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου της Καρθαίας, στη ΝΑ εσχατιά της Κέας, ξεκίνησε το 2001 με χρηματοδότηση από το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Την οικονομική διαχείριση των έργων ανέλαβε το Ταμείο Διαχείρισης Πιστώσεων για την Εκτέλεση Αρχαιολογικών Εργων (ΤΔΠΕΑΕ), ενώ την επίβλεψη και την επιστημονική ευθύνη του έργου είχε επιστημονική επιτροπή, με πρόεδρο την καθηγήτρια Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ε. Σημαντώνη - Μπουρνιά, και επιστημονικούς συνεργάτες την αρχιτέκτονα - μηχανικό Δ. Μαυροκορδάτου και την αρχαιολόγο Τ. Πανάγου. Η πρώτη φάση της συντήρησης και ανάδειξης της Καρθαίας ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο του 2008 και ο χώρος παραδόθηκε στο κοινό τον Ιούνιο του 2009, ενώ από τα μέσα του 2010 εντάχθηκαν στο ΕΣΠΑ, στο Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Νήσων Αιγαίου. Η χρηματοδότηση για την Καρθαία ανέρχεται σε 900.000 ευρώ και για τον πύργο της Αγ. Μαρίνας σε 1.200.000 ευρώ.

Η δυσχέρεια πρόσβασης στην Καρθαία, συντελεί στη διατήρηση του παρθένου περιβάλλοντος, όμως δεν παύει να αποτελεί καθημερινή δοκιμασία για όσους εργάζονται εκεί, καθώς όχι μόνο το προσωπικό αλλά και τα υλικά ή τα εργαλεία πρέπει να φθάνουν στην αρχαία πόλη με τις παραδοσιακές μεθόδους, στα χέρια ή με ζώα. Οι συντελεστές του έργου εξαντλούν όλη τους την εφευρετικότητα, προκειμένου να αντιμετωπίζουν και να ξεπερνούν τα συνεχώς αναφυόμενα προβλήματα, ιδιαίτερα όταν παρίσταται ανάγκη μεταφοράς ή ανέλκυσης υπερβολικά βαρέων μηχανημάτων ή αναστηλωτικού υλικού στο ύψωμα της ακρόπολης.

Οι τεχνικές δυσκολίες και ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουν όλοι όσοι εμπλέκονται στο έργο της αποκατάστασης του Πύργου της Αγίας Μαρίνας είναι πολλές και απαιτούν ιδιαίτερη γνώση και εξειδίκευση. Πρόκειται για ένα καταπληκτικό μνημείο, έναν τετράπλευρο πύργο του 4ου αιώνα π.Χ., τμήμα του οποίου στέκεται ακόμα στο αρχικό ύψος των 20 μέτρων. Το αρχαίο οικοδόμημα ενσωματώθηκε κατά τον 16ο αι. στον περίβολο της μεταβυζαντινής μονής της Αγ. Μαρίνας και μέχρι τα μέσα του 19ου αι. σωζόταν ακέραιο, με τη στέγη και τον περιμετρικό εξώστη του, διαφυλάσσοντας στοιχεία αρχαίας αρχιτεκτονικής που σώζονται μόνο στο συγκεκριμένο μνημείο. Μετά από την οριστική εγκατάλειψη της μονής άρχισε, η σταδιακή κατάρρευση του αρχαίου πύργου, η οποία, δυστυχώς, επιταχύνθηκε και επιδεινώθηκε δραματικά κατά τα τελευταία χρόνια, οδηγώντας το μνημείο σε οριακή στατική ισορροπία. Ο κίνδυνος ολικής κατάρρευσης ήταν άμεσος και η επικινδυνότητα του οικοδομήματος τέτοια που η αρμόδια αρχαιολογική εφορεία απαγόρευε κατά τα τελευταία χρόνια την προσέγγιση στη μονή.