Associated Press

Στον 21ο αιώνα το φάσμα της πείνας και της εξαθλίωσης σαρώνει δισεκατομμύρια ανθρώπους, τόσο στον αναπτυσσόμενο όσο και στο λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο

Οι συντάκτες της έκθεσης σημειώνουν ότι είναι πλέον διεθνές φαινόμενο «μία κοινωνική κρίση εξαιτίας της μεγάλης και διαδεδομένης ανεργίας, της ακρίβειας σε τρόφιμα και καύσιμα και λοιπά αποτελέσματα της παγκόσμιας κρίσης που ξεκίνησε το 2008-09, καθώς πολλές κυβερνήσεις αγνόησαν τις κοινωνικές επιπτώσεις των πολιτικών λιτότητας και της οικονομικής κρίσης, προκαλώντας άμεσες αρνητικές συνέπειες για τη διατροφή, την υγεία, την εκπαίδευση, τη στέγαση και την αξιοπρεπή διαβίωση πολλών λαών. Η διάσταση ανάμεσα στην οικονομική πολιτική και τις κοινωνικές επιπτώσεις που αυτή προκαλεί μπορεί να δημιουργήσουν ένα φαύλο κύκλο επιβράδυνσης της ανάπτυξης και της κοινωνικής προόδου» αναφέρεται ανάμεσα σε άλλα στην έκθεση.

Γίνεται αναφορά στην τεράστια στρατιά ανέργων παγκοσμίως, που «φουσκώνει» ασταμάτητα από το 2007, οπότε έφθαναν επισήμως τα 178.000.000 άτομα, δύο χρόνια μετά (2009) ανήλθαν σε 205.000.000, ενώ το 2010 εκτιμάται πως αυξήθηκαν κατά τουλάχιστον 85.000.000. Εάν συνυπολογίσει κανείς και τους πάνω από ένα δισ. ανθρώπους που το 2009 καταγράφηκε πως «ζουν» βουτηγμένοι στο βάλτο της φτώχειας, τότε συμπεραίνει, έστω και αμυδρά, πόσο δραματική είναι η κατάσταση...

Οι συντάκτες της έκθεσης δεν παραλείπουν να αναφερθούν και στην περίπτωση «ανεπτυγμένων οικονομιών» φέρνοντας τα παραδείγματα της Ελλάδας και της Ισπανίας «όπου πάρθηκαν μέτρα λιτότητας απέναντι στη μείωση υψηλού δημόσιου χρέους και τα οποία δεν απειλούν μόνον την απασχόληση στο δημόσιο τομέα και τις κοινωνικές δαπάνες, αλλά κάνουν ακόμη πιο αβέβαιη και πιο εύθραυστη την ανάκαμψη. Οι νέες πιέσεις για αντιμετώπιση του χρέους έχουν περιορίσει δραστικά τον οικονομικό και τον πολιτικό χώρο σε ανεπτυγμένες οικονομίες, περιορίζοντας τις επιλογές όσο συνεχίζεται η κρίση»...