Η γαλλική αποικιοκρατία στο Βιετνάμ διατηρήθηκε μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόλις τα χιτλερικά στρατεύματα κατέλαβαν τη Γαλλία και οι Ιάπωνες φασίστες επιτέθηκαν στην Ινδοκίνα, οι Γάλλοι αποικιοκράτες συνθηκολόγησαν, με αποτέλεσμα η Ινδοκίνα να βρεθεί κάτω από γιαπωνέζικη κατοχή. Με τη βοήθεια των κινέζικων αντιδραστικών δυνάμεων του Τσανγκ Κάι Σεκ, τη βοήθεια της Αγγλίας και των ΗΠΑ, το γαλλικό αποικιοκρατικό καθεστώς κατάφερε και πάλι να σταθεί στα πόδια του, για λίγο... Ενώ ο Χο Τσι Μιν βρισκόταν το Δεκέμβρη του 1946 στο Παρίσι για να διαπραγματευθεί με τη «σοσιαλιστική» γαλλική κυβέρνηση για την αναγνώριση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Βιετνάμ, η Λεγεώνα των Ξένων άρχισε τον πόλεμο στο Βιετνάμ για την αποκατάσταση της αποικιοκρατίας της Γαλλίας στην Ινδοκίνα.

Στις 20 Δεκέμβρη του 1946, το ΚΚ Βιετνάμ και ο Χο Τσι Μιν απεύθυναν έκκληση στο βιετναμέζικο λαό να ξεκινήσει την παλλαϊκή αντίσταση, που ήδη είχε μερικώς αρχίσει, γιατί οι Βιετναμέζοι, με την εμπειρία τους των 85 χρόνων γαλλικής αποικιοκρατίας, δεν είχαν εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις περί αναγνώρισης της ανεξαρτησίας τους.

Το βιβλίο που είναι το θέμα της εκπομπής «Από τη σμίλη στο Γουτεμβέργιο», στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ στα FM», διαδραματίζεται ακριβώς εκείνο το χρονικό διάστημα, το 1946: «Ενας Ελληνας Μακεδόνας στη Λεγεώνα των Ξένων» με υπότιτλο «Γιατί στρατεύθηκα στους Βιετ Μινχ», είναι η ολοζώντανη αφήγηση της έμπρακτης διεθνούς αλληλεγγύης του συγγραφέα του, Κώστα Σαραντίδη (σήμερα, 12 μ.).

Μια περιπλάνηση στα μουσικά τοπία του Μπομπ Ντίλαν θα είναι το περιεχόμενο της εκπομπής «Ποιητική Αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης την Κυριακή 1-3 μ.μ. στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

Ο Ρόμπερτ (Μπομπ) Αλεν Τσίμερμαν γεννήθηκε στις 24 Μάη 1941 στο Ντούλουθ της Μινεσότα σε μιαν οικογένεια χωρίς καμία παράδοση στη μουσική. Αυτοδίδακτος στο πιάνο, στη φυσαρμόνικα και την κιθάρα, ο νεαρός Μπομπ, το 1961, φθάνοντας στη Νέα Υόρκη θα αλλάξει το επώνυμό του σε Ντίλαν, επηρεασμένος από τον Ουαλό ποιητή Ντίλαν Τόμας που πέθανε σε νεαρή ηλικία στη μεγάλη πόλη. Εχοντας λατρεία στα αγροτικά μπλουζ και στη φολκ μουσική και είδωλό του, έναν από τους πλέον πολιτικοποιημένους φολκ μουσικούς, τον Γούντι Γκάθρι, ο Ντίλαν θα «χρισθεί» από τον Γκάθρι συνεχιστής της μουσικής του. Εντονα πολιτικοποιημένος και με συνεχείς αναζητήσεις, ο Ντίλαν παρά τη θέλησή του, αλλά, λόγω των τραγουδιών του, θα γίνει η «φωνή» της «διαμαρτυρίας» των δεκαετιών '60 και '70, ενώ η στροφή του στη μεταφυσική και τη θρησκεία στις δεκαετίες '80 και '90 θα απογοητεύσει τους προοδευτικούς ακροατές του.