Περιπλεγμένο το σενάριο. Περιλαμβάνει το οικογενειακό χρονικό που τοποθετείται στη βαθιά Αμερική, κάπου στο Τέξας, της δεκαετίας του '50. Παράλληλες εικόνες φτιαγμένες με ειδικά ψηφιακά εφέ που καταπλήσσουν για την εικαστικότητά τους. Η γένεση του σύμπαντος και της ζωής στη Γη, αλλά και το τέλος, μια συλλογιστική που συνδέει και εντάσσει το ειδικό στο οικουμενικό, σαν ένα γιγαντιαίο καλειδοσκόπιο, ένα κινηματογραφικό βιτρό διάρκειας δύο ωρών και 20 λεπτών.

Η κάμερα του Μάλικ παρατηρεί και καταγράφει τα πράγματα στραμμένη προς τον ουρανό, τα αστέρια ή τις κορυφές των δένδρων. Μοιάζει με το βλέμμα ενός μικρού παιδιού που κοιτά τον πατέρα του από κάτω. Εναν πατέρα δυνάστη, πετρωμένο από τη θρησκεία, ερμηνευμένο από έναν τεράστιου εκτοπίσματος και σωστό Μπραντ Πιτ.

Ο Τζακ, ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας, μεγαλώνει ανάμεσα σε έναν αυταρχικό πατέρα και μιαν εύθραυστη μητέρα που στηρίζει τα παιδιά της στη ζωή. Η γέννηση των δύο αδελφών υποχρεώνει τον πρωτότοκο να μοιράζεται την - χωρίς όρους - μητρική αγάπη και τον έξαλλο ατομικισμό ενός πατέρα που έχει εμμονές για τη διαγωγή και το μέλλον των παιδιών. Ο πατέρας μπαίνει σε μια σύγκρουση με τον πρωτότοκό του, κάτι που λειτουργεί σαν γάγγραινα στο εσωτερικό της οικογένειας. Ως την μέρα που το τραγικό γεγονός του θανάτου θα διαρρήξει τις εύθραυστες ισορροπίες της οικογένειας.

Υμνος στη ζωή και τη φύση, μέσα από μια θεοποιημένη οπτική. Σουίτα από πλουσιοπάροχα μεστές εικόνες, στη διάταξη ενός μοντάζ σε ρυθμό που περνάει από το ροκάνισμα στο νευρικό, και δύο φωνές off - μια ανδρική και μια γυναικεία - που σχολιάζουν την εικόνα. Το ζευγάρι των Αμερικανών γονιών 3 αγοριών που ένα τους χάνει τη ζωή του. Ακολουθώντας απόλυτα μια μη-χρονολογικής τάξης αφήγηση, ο Μάλικ παίζει αποφασιστικά το χαρτί του εσωτερισμού και στο τέλος καταλήγει σε μιαν απλουστευμένη απόδειξη, παρά το γεγονός ότι αυτή η απόδειξη εκτείνεται και καταλαμβάνει περισσότερα επίπεδα. Εκτός βέβαια, αν αυτή η ειρωνική λήψη θέσης καταγγέλλει την αμερικανική μεταφυσική απλούστευση. Και από την αρχή, ένα άνδρας περιτριγυρισμένος από τους ουρανοξύστες και την υψηλή τεχνολογία των μεγαλουπόλεων φέρνει στη μνήμη του τα παιδικά του χρόνια, τη σύγκρουση με τον πατέρα του και τη συμφιλίωση, που, ούτως ή άλλως, θα έφερνε ο χρόνος. Η κάμερα μονίμως στραμμένη προς τα πάνω κοιτά ψηλά, προς τον ουρανό όπου βρίσκεται ο θρόνος του θεού. Προσωπική εμπειρία με επική ματιά, δυνατός δεσμός ανάμεσα στο προσωπικό και το καθολικό, οργανική ύφανση αυτών των δυο μαζί... Ειλικρινής λόγος... Σπουδαίες ερμηνείες! Αξίζει τον κόπο...

Παίζουν: Μπραντ Πιτ, Σον Πεν, Τζέσικα Τσαστέιν, Τζάκσον Χέρστ, Φιόνα Σόου, Τζοάνα Γκόινγκ, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2009).