ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ: «Πριν από λίγες ημέρες, μια γυναίκα βγαίνοντας από το σούπερ μάρκετ δέχθηκε επίθεση από άλλη, η οποία της έκλεψε τις τσάντες με τα τρόφιμα που μόλις είχε αγοράσει. Αλλος, ως σύγχρονος Γιάννης Αγιάννης, ο ήρωας των "Αθλίων" του Βίκτωρος Ουγκό, μπήκε σε φούρνο και έκλεψε φραντζόλες ψωμιού και γάλα. Τα περιστατικά είναι πολλά. Τόσα πολλά μάλιστα που αποκτούν πλέον τον χαρακτήρα μιας επιδημίας που επεκτείνεται ραγδαία. Δεν μπορεί εύκολα να κατηγορήσει κανείς εκείνον που κλέβει ένα κομμάτι ψωμί για να χορτάσει την πείνα του (...) εκείνοι που αναρωτιούνται φωναχτά αν το σύστημα που εξέθρεψε τα σημερινά φαινόμενα μετράει τις τελευταίες του μέρες δεν είναι λίγοι» (η καταγραφή στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ: «Η επιδείνωση των αριθμών οδηγεί στην ανάγκη να ληφθούν νέα μέτρα, άρα σε επιδείνωση της καθημερινότητας των πολιτών. Ακόμη κι αν τηρηθεί η διαβεβαίωση και δεν επιστρατευθεί η περσινή μέθοδος της οριζόντιας μείωσης των μισθών και συντάξεων, θα απαιτηθούν περικοπές σε καίριες λειτουργίες του κράτους, όπως τα νοσοκομεία, η εκπαίδευση, η ασφάλιση και περίθαλψη, η αυτοδιοίκηση κ.ά. Κι αυτό θα συμβεί επειδή και η σημερινή κυβέρνηση απέτυχε εκεί όπου είχαν αποτύχει και οι προηγούμενες (...) Δεν υπάρχουν λοιπόν άλλα περιθώρια να συνεχιστεί η ίδια πολιτική (...) Στα εύκολα (περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις) ο υπουργός Οικονομικών τα κατάφερε. Αλλά οι αριθμοί δείχνουν ότι αυτή η "επιτυχία" δεν αρκεί (...) διότι χωρίς την άντληση εσόδων από νέες - πλην βεβαιωμένες - πηγές, ούτε το πρόβλημα του ελλείμματος θα αντιμετωπιστεί και οι κοινωνικοί δείκτες θα επιδεινωθούν. Το "στοίχημα" κατά της φοροδιαφυγής δεν είναι σήμερα σύνηθες σχήμα λόγου. Είναι η πλέον ουσιώδης προϋπόθεση για την επιβίωση της ελληνικής οικονομίας» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ: «Γκάζι στην κυβέρνηση και γκάζια στους υπουργούς από τον πρωθυπουργό χρειάζονται (...) η καθυστέρηση των αλλαγών στέλνει πιο μακριά την έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη. Και όσο μετατίθεται χρονικά, τόσο καθυστερεί και η ώρα της ανακούφισης για όλους αυτούς που έχουν κληθεί να σηκώσουν το βάρος της προσαρμογής στους αδύνατους ώμους τους» (από άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).