Προτάσεις για τις μέρες των διακοπών θα κάνει η εκπομπή «Από τη σμίλη στον Γουτεμβέργιο» στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ στα FM», που επιμελείται και παρουσιάζει η Αννεκε Ιωανάτου και θα μεταδοθεί σήμερα στις 12 το μεσημέρι. Πρόκειται για μια διαδρομή σε καινούργιες και παλαιές εκδόσεις, όλα με ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον, είτε είναι λογοτεχνικά, ιδεολογικά, ιστορικά, είτε πρόκειται για βιογραφίες, όπως το εξαιρετικό έργο για τη ζωή και τη δράση του Μεξικανού τοιχογράφου Σικέιρος. Με έργα των Μαρξ - Ενγκελς, αλλά και κάποια μυθιστορήματα ρεαλιστικά, από τη ζωή παρμένα, θα περάσει ο ακροατής σχεδόν μια ώρα διδακτικής ψυχαγωγίας.

Στην εξαίσια «Εαρινή Συμφωνία» του Γιάννη Ρίτσου θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης την Κυριακή 1-3 μ.μ.

Γραμμένη στα 1938, μέσα στο σκοτεινό περιβάλλον της βασιλομεταξικής φασιστικής δικτατορίας και με τα μαύρα σύννεφα της φασιστικής απειλής να συσσωρεύονται όλο και περισσότερο πάνω από τους λαούς, η «Εαρινή Συμφωνία» του Γιάννη Ρίτσου αποτελεί μια αντίστιξη ομορφιάς απέναντι στο ζόφο.

Η «Εαρινή Συμφωνία» τοποθετείται στον πρώτο κύκλο της ποιητικής δημιουργίας του Γιάννη Ρίτσου, περιέχει όμως μια σειρά στοιχείων τα οποία θα χαρακτηρίσουν την ποίησή του στο σύνολό της και πρώτα πρώτα την με εξαιρετικό τρόπο χρήση των οπτικών περιγραφών, καθώς ο Ρίτσος «ζωγράφιζε» με λέξεις διαυγέστατες εικόνες με την υπογράμμιση ότι αυτές οι εικόνες αποτελούν πρόσθετα στοιχεία της ποίησής του.

Αλλά πέραν αυτού, το κυρίαρχο στοιχείο της δημιουργίας του κομμουνιστή ποιητή, είναι η αντίληψη της ποίησης ως έμπνευση και συμμετοχή στη ζωή. Πράγματι, διαβάζοντας κανείς το μεγάλο σε όγκο ποιητικό έργο του Ρίτσου, θα διαπιστώσει γρήγορα πως ο ποιητής δεν παρατηρεί τα γεγονότα για να τα εκφράσει μετά με τη δύναμη του ταλέντου του. Αντίθετα, ο ποιητής συμμετέχει στον πόνο, στην οδύνη, στη δυστυχία, αλλά και στις αναμονές, στις χαρές και στις ελπίδες των ανθρώπων, συμμετέχει στη φυσική ομορφιά, βιώνει άμεσα τον ουρανό, τη θάλασσα, τους αγρούς και τα λουλούδια, υπό την «επιστασία» μιας υποβλητικής μούσας και μιας ποιητικής ευαισθησίας που καταφέρνει να συνενώνει τη φύση και την ανθρώπινη ύπαρξη στο ιερό - με τη βαθιά και ουσιαστική έννοια του όρου - συμπόσιο της κοινωνικής δημιουργίας.