«Οπου και να κοιτάξεις η Ελλάδα σε πληγώνει». Τα λόγια του ποιητή βρίσκουν τη δικαίωσή τους κοιτάζοντας το Εθνικό Σκοπευτήριο Βύρωνα, ένα ακόμα αθλητικό έργο αφημένο στην τύχη του. Η κατασκευή του ξεκίνησε αρχές της δεκαετίας του 1980 για τις ανάγκες των Μεσογειακών Αγώνων του 1993 μέσα σ' ένα μαγευτικό χώρο στις παρυφές του Υμηττού, ακριβώς πάνω από τους Δήμους Βύρωνα και Καισαριανής, ιδιοκτησίας της εκκλησίας, χωρίς βέβαια άδεια οικοδόμησης, όπως σχεδόν όλες οι αθλητικές εγκαταστάσεις της χώρας μας.

Η σημερινή λοιπόν εικόνα του κέντρου είναι επιεικώς άθλια. Ολα αυτά τα χρόνια που υπολειτουργεί, ενώ υπάρχουν οι προϋποθέσεις για προπόνηση και αγώνες, οι αθλητές αρνούνται τη συμμετοχή τους γιατί οι συνθήκες είναι απάνθρωπες, το περιβάλλον τούς απωθεί. Δεν υπάρχει θέρμανση, το κρύο είναι αφόρητο. Τα πατώματα των αιθουσών είναι μπετόν. Οι τοίχοι θέλουν συντήρηση, οι ταράτσες θέλουν μόνωση. Σε πολλούς τοίχους μέσα κι έξω έχουν ξεφλουδίσει οι σοβάδες. Τα μηχανήματα φυλάσσονται σε κάποιους μικρούς χώρους από τα ταβάνια των οποίων στάζουν νερά με αποτέλεσμα την καταστροφή των μηχανημάτων. Να σημειώσουμε ότι αρκετές φορές έχουν γίνει διαρρήξεις, έχουν χαθεί πολλά πράγματα. Το πιο κωμικοτραγικό είναι, ότι όταν μας ανέθεσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 το Σκοπευτήριο υπήρχε, χρειαζόντουσαν κάποιες παρεμβάσεις για να γίνει λειτουργικό με πολύ λίγα χρήματα. Αντί αυτού αποφασίστηκε, δεν γνωρίζω βάσει ποιας λογικής, να κατασκευαστεί νέο σκοπευτήριο στην περιοχή Μαρκόπουλο Μεσογαίας. Οι λόγοι προφανείς. Περισσότερα έργα, μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο και βέβαια μίζες για τους ημέτερους. Η εκκλησία πίεζε με την σειρά της για να της μείνουν οι εγκαταστάσεις του Βύρωνα. Αποτέλεσμα, ξοδεύτηκαν τεράστια ποσά για το νέο σκοπευτήριο και την επανίδρυσή του με τα πιο σύγχρονα ηλεκτρονικά μηχανήματα. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες η Αστυνομία και η Πυροσβεστική για να δώσουν άδεια λειτουργίας για προπονήσεις και αγώνες απαίτησαν τα ίδια ακριβώς πράγματα που απαίτησαν και για τη λειτουργία του σκοπευτηρίου του Βύρωνα. Ετσι λοιπόν, σήμερα έχουμε δυο σκοπευτήρια σε αδράνεια με τα μηχανήματά τους κατεστραμμένα για τα οποία έχουμε ξοδέψει τα μαλλιά της κεφαλής μας. Και βέβαια ως συνήθως χωρίς να ευθύνεται κανείς.

Πριν ένα μήνα η ΓΓ Αθλητισμού διόρισε νέα διοίκηση στο Εθνικό Σκοπευτήριο του Βύρωνα. Ο κ. Κωνσταντινίδης, καθηγητής Φυσικής Αγωγής, είναι ο νέος πρόεδρος.

- Να ευχηθώ καλή επιτυχία;

«Χρειαζόμαστε τις ευχές. Είδες την κατάσταση, γνωρίζεις τα πράγματα. Βρήκαμε ένα ξέφραγο αμπέλι. Δεν υπάρχει προσωπικό, δεν υπάρχει φύλαξη, δεν υπάρχει καθαριότητα, δεν έχουμε γραμματειακή υποστήριξη. Χρειαζόμαστε τουλάχιστον 7-8 άτομα μόνιμους υπαλλήλους, όχι συμβασιούχους για να μπορέσουμε να κάνουμε σωστή δουλειά. Προς το παρόν υπάρχει μια υποτυπώδης συντήρηση του κέντρου, η οποία χρηματοδοτείται από τη Σκοπευτική Ομοσπονδία (ΣΚΟΕ)».

- Τι σκέπτεσαι σχετικά με την άδεια λειτουργίας; Τι θα κάνεις γι' αυτό; Τα σωματεία δεν ξέρουν πού να πάνε τους αθλητές τους.

- «Η πολιτεία θα πρέπει να αποφασίσει τι θέλει. Εμείς σα διοίκηση έχουμε στόχους και φιλοδοξίες. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα πρότυπο κέντρο σκοποβολής για την ανάπτυξη του αθλήματος σε βάρος, σε συνεργασία με τα σχολεία. Για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε προϋπολογισμό».

- Η ΓΓ Αθλητισμού έχει την ευθύνη. Με πόσα χρήματα χρηματοδοτεί το κέντρο;

- «Υπάρχει ένας προϋπολογισμός της τάξεως των 30.000 ευρώ».

- Το ποσό είναι αστείο. Τίποτα δεν μπορεί να κάνει κανείς μ' αυτά τα λεφτά.

- «Βέβαια. Χρειαζόμαστε γενναία αναβάθμιση του προϋπολογισμού».

- Πώς θα γίνει αυτό, όταν τα τελευταία χρόνια έχουμε σταδιακή μείωση του αθλητικού προϋπολογισμού που φτάνει και το 50%;

- «Εμείς χρειαζόμαστε τουλάχιστον 150-160 χιλ. ευρώ το χρόνο κατ' αρχήν, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κάνουμε κάτι σοβαρό. Το νέο ΔΣ έχει φιλοδοξίες. Θέλουμε να παρουσιάσουμε δουλειά, μαζί με το αθλητικό πρόγραμμα θέλουμε να αναπτύξουμε και πολιτιστικό πρόγραμμα. Εάν μας δώσουν τις δυνατότητες να λειτουργήσουμε όπως πρέπει, τότε αυτό το σκοπευτήριο θα γίνει φυτώριο αθλητών».

- Ολα αυτά ακούγονται ωραία. Τι θα γίνει όμως σε περίπτωση που η ΓΓΑ δηλώσει αδυναμία οικονομική να ικανοποιήσει τις λογικές απαιτήσεις σας;

- «Σ' αυτή την περίπτωση προσωπικά εγώ θα φύγω. Νομίζω ότι το ίδιο θα κάνουν και τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής. Εχουμε έρθει εθελοντικά. Το κέφι μας κάνουμε. Αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Είναι κρίμα αυτός ο χώρος τόσα χρόνια να μην προσφέρει στον αθλητισμό. Η Πολιτεία πρέπει να αποφασίσει τι θέλει. Θέλει αθλητισμό ή όχι; Για να ξέρουμε και εμείς».