Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Γενικής Συνομοσπονδίας Πορτογάλων Εργαζομένων (CGTP-IN) δεκάδες, χιλιάδες εργαζόμενοι πορεύτηκαν, στις 19 του Μάρτη, για πάνω από δύο ώρες στη Λεωφόρο της Ελευθερίας , στη Λισαβόνα, απαιτώντας αλλαγή πολιτικής, σε ένα συλλαλητήριο που έφτασε τα επίπεδα μιας παρόμοιας κινητοποίησης τον περασμένο Μάη, όπου είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 300.000 άτομα.

Μία τεράστια μάζα εργαζομένων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, όπου ξεχώριζε μια σημαντική παρουσία χιλιάδων νέων, ξεχύθηκε στους δρόμους της πρωτεύουσας, ως σημαντική απάντηση στην νέα αντεπίθεση της κυβέρνησης και του μεγάλου κεφαλαίου ενάντια στα δικαιώματά τους, διατρανώνοντας ότι ο λαός απαιτεί μιαν άλλη πολιτική.

Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2011 καθώς και τα απανωτά Προγράμματα «Σταθερότητας και Ανάπτυξης» (PEC) επιδεινώνουν δραστικά τη ζωή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, καταδικάζουν εκατοντάδες χιλιάδες Πορτογάλων σε επισφαλείς σχέσεις εργασίας, στην ανεργία, στη φτώχεια και στην πείνα, και την υπερχρέωση. Η κυβέρνηση του «σοσιαλιστή» Ζοσέ Σόκρατες, είχε επιβάλει το πρώτο «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης» (PEC) διαβεβαιώνοντας πως δεν θα ήταν αναγκαίες άλλες θυσίες. Λίγο μετά, ειπώθηκε ότι οι αγορές δεν έλεγαν να «ηρεμήσουν» οπότε έπρεπε να καταφύγουν σε ένα PEC- 2 . Στη συνέχεια εξέφρασε «τη λύπη του» ότι το πρόγραμμα (δηλαδή, τα αντιλαϊκά μέτρα) δεν θεωρήθηκε επαρκές από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ότι οι κερδοσκοπικές επιθέσεις συνεχίζονταν και πως δεν υπήρχε άλλη λύση από άλλο ένα PEC το τρίτο κατά σειρά, το οποίο, τελικά, εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο χάρη στη στήριξη του Πέδρο Πάσος Κοέλιου, του ηγέτη του συντηρητικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (μέλους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος) που αποφάσισε να απόσχουν οι βουλευτές του από την ψηφοφορία. Τελικά ο Σόκρατες, χωρίς να γίνει πρώτα συζήτηση στο Κοινοβούλιο και χωρίς να ενημερώσει τον ίδιο τον συντηρητικό Πρόεδρο Καβάκο Σίλβα, ταξίδεψε στις αρχές του Μάρτη στη Γερμανία για να συζητήσει για το PEC 4 με την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ καθώς και τις αρχές της ΕΕ στις Βρυξέλλες, ανακοινώνοντάς το, αργότερα, στην Πορτογαλία ως τετελεσμένο γεγονός.

Το τέταρτο κατά σειρά «Πρόγραμμα Σταθερότητας», που ανακοίνωσε, στις 11 του Μάρτη, η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση Σόκρατες, με πρόσχημα τη μείωση του ελλείμματος κατά ένα επιπλέον ποσοστό 0,8% φέτος, θέτει νέα βάρη στις πλάτες του λαού και των εργαζομένων. Με αυτό το πρόγραμμα ετοιμάζονται νέες περικοπές στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας, επιπλέον μείωση της χρηματοδότησης των τοπικών κυβερνήσεων καθώς και επιβολή ειδικού φόρου στις συντάξεις άνω των 1.500 ευρώ.

Ας σημειωθεί, ότι αυτά τα μέτρα έρχονται να προστεθούν σε εκείνα που έχει ήδη λάβει η κυβέρνηση με τα προηγούμενα PEC, όπως μείωση των μισθών στο δημόσιο, αύξηση του ΦΠΑ από 20 σε 21% κλπ. Η αντιλαϊκή επίθεση έχει την πλήρη στήριξη του κεφαλαίου και όπως και σε άλλες χώρες της ΕΕ, προωθείται σε κλίμα ιδεολογικής τρομοκρατίας και προσπάθειας απαξίωσης των διαμαρτυριών και των αγώνων του λαϊκού μαζικού κινήματος. Επιχειρήθηκε επίσης να περιοριστεί στην στείρα κοινοβουλευτική πολεμική μεταξύ των κομμάτων, που έχοντας αναλάβει και κυβερνητικές ευθύνες στην πορεία των τελευταίων 35 χρόνων, είναι οι πρώτοι πολιτικοί υπεύθυνοι για την σημερινή ολέθρια κατάσταση.

Αυτό που απέδειξε η εντυπωσιακή κινητοποίηση στις 19 του Μάρτη, είναι ότι μεταξύ των εργαζομένων και του λαού δεν υπάρχει ούτε παραίτηση, ούτε συμβιβασμός και ούτε αποθάρρυνση. Υπάρχει μία έντονη αγωνιστικότητα και συλλογική αποφασιστικότητα. Στις προσπάθειες της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης να υποτιμήσουν και να εμποδίσουν την οργανωμένη δράση, οι εργαζόμενοι απαντούν μαζικά, υψώνοντας χιλιάδες σημαίες των ταξικών τους οργανώσεων.

Στην μαζική κινητοποίηση της 19ης του Μάρτη παραβρέθηκε και αντιπροσωπεία της ΚΕ του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος με επικεφαλής τον Γενικό Γραμματέα της, Ζερόνιμο ντε Σόουσα, η οποία επιβεβαίωσε την αλληλεγγύη των Πορτογάλων κομμουνιστών στον αγώνα των εργαζομένων και επανέλαβε την αποφασιστικότητα του Κόμματος που πρωτοστατεί στη διεκδίκηση μιας ουσιαστικής αλλαγής ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, που θα ανοίξει το δρόμο για μια άλλη πολιτική.

Ας σημειωθεί, ότι και μία βδομάδα πριν από την παραπάνω συγκέντρωση, στις 12 του Μάρτη , είχε πραγματοποιηθεί μια επίσης σημαντική κινητοποίηση, όπου χιλιάδες κόσμου βγήκαν στους δρόμους πολλών πόλεων της χώρας, (200. 000 στη Λισαβόνα και 80.000 στο Πόρτο ) για να διαμαρτυρηθούν για μια σειρά νέων κοινωνικών περικοπών που πλήττουν, κατά κύριο λόγο, τη νεολαία, τα μεσαία και κατώτερα εισοδήματα.

Πιστό στον αγώνα του για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη δουλειά και για μία εργασία με δικαιώματα, το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα συμμετείχε μαχητικά και σε αυτήν την κινητοποίηση, εκφράζοντας την ενεργή αλληλεγγύη των κομμουνιστών στον αγώνα ενάντια στις επισφαλείς σχέσεις εργασίας.

Στο μεταξύ σε μαζικές απεργίες κατέβηκαν, αυτήν την βδομάδα, οι εργαζόμενοι στο σιδηρόδρομο της Πορτογαλίας καθώς και οι εργαζόμενοι στο Μετρό και στα επιβατηγά πλοία για την υπεράσπιση του δικαιώματος συλλογικών διαπραγματεύσεων και ενάντια στις μειώσεις των μισθών τους και στις ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών επιχειρήσεων.

Εν μέσω της πιο βαθιάς οικονομικής κρίσης που γνώρισε η χώρα από το 1974, ήρθε να προστεθεί και η πολιτική κρίση με την παραίτηση, το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, του Ζοσέ Σόκρατες που πυροδοτεί ραγδαίες εξελίξεις και στα πλαίσια της ΕΕ. Η παραίτηση Σόκρατες είχε προαναγγελθεί εδώ και μία βδομάδα, σε περίπτωση που το Κοινοβούλιο δεν ενέκρινε το PEC-4, που συμπεριλαμβάνει τα πρόσθετα μέτρα λιτότητας που αποφασίστηκαν στις 11 του Μάρτη σε μία έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό και έγινε, σύσσωμη η αντιπολίτευση , για διαφορετικούς λόγους , ψήφισε ενάντια στο PEC-4. Υπέρ του προγράμματος ψήφισαν οι 97 βουλευτές του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος και κατά οι υπόλοιποι 133 βουλευτές του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (που κατά τα άλλα στηρίζει την αντιλαϊκή πολιτική αλλά τώρα βλέποντας την λαϊκή οργή θέλει να διεκδικήσει φιλολαϊκό προφίλ), του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, του δεξιού εθνικιστικού Δημοκρατικού, Κοινωνικού Κέντρου, του Οικολογικού Πράσινου Κόμματος και του «Μπλοκ της Αριστεράς». Ο Σόκρατες θα προχωρήσει σε συναντήσεις με όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα για να πληροφορηθεί τις θέσεις των τελευταίων αναφορικά με το μέλλον. Ωστόσο, σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, για να προκηρύξει πρόωρες εκλογές ο Πρόεδρος Καβάκο Σίλβα πρέπει να το πράξει τουλάχιστον 55 μέρες πριν την ημερομηνία διεξαγωγής τους. Ετσι, αν οι συζητήσεις με τα κόμματα διεξαχθούν γρήγορα, οι εκλογές μπορούν να διεξαχθούν το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Μάη ή την Κυριακή 5 του Ιούνη.