Το Εθνικό Κλειστό Γυμναστήριο Πειραιά που έχει ονομαστεί πλέον «Πέτρος Καπαγέρωφ» αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά ΕΑΚ, το οποίο περιλαμβάνει κλειστό γήπεδο και κλειστή πισίνα. Μάλιστα, στην πισίνα του γυμναστηρίου φιλοξενούνται δύο από τα πιο ιστορικά σωματεία της χώρας στο χώρο του υγρού στίβου, ο Ολυμπιακός και ο Εθνικός, με δεκαετίες παράδοσης στα αθλήματα αυτά και με παραγωγή δεκάδων μεγάλων πρωταθλητών με ολυμπιακές, παγκόσμιες, ευρωπαϊκές και επιτυχίες. Σήμερα, όμως, τα πράγματα βρίσκονται σε οριακό σημείο. Τόσο τα δύο σωματεία όσο και το κλειστό γυμναστήριο που χρησιμοποιούν βαδίζουν στον κοινό δρόμο των προβλημάτων που καθιστά αμφίβολο το μέλλον τους.

Ο Αντώνης Αρώνης, παλιός σπουδαίος αθλητής - πρωταθλητής του πόλο, είναι σήμερα πρόεδρος της επιτροπής του Εθνικού Κλειστού Γυμναστηρίου Πειραιά «Πέτρος Καπαγέρωφ» και μίλησε στον «Ρ» για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο Εθνικό Κλειστό Γυμναστήριο του Πειραιά.

-- Αντώνη, σε ικανοποιεί ο σημερινός τρόπος λειτουργίας του κλειστού γυμναστηρίου;

«Οχι. Ασφαλώς όχι. Οπως ξέρεις λειτουργεί μόνο το κολυμβητήριο. Κατασκευής του 1975, σκεπάστηκε το 1989. Εχουμε επίσης και μια μικρή πισίνα για τα μικρά παιδιά. Δίπλα από την πισίνα βρίσκεται το κλειστό του μπάσκετ, το οποίο εδώ και 5 χρόνια είναι κλειστό γιατί έχει παρουσιάσει η στέγη του σοβαρά προβλήματα, με αποτέλεσμα τα σωματεία του Ολυμπιακού, του Εθνικού κι άλλα 5 μικρότερα σωματεία της περιοχής με τμήματα Ανδρών, Γυναικών, Εφήβων Νεανίδων, παίδων - κορασίδων μπάσκετ και βόλεϊ να έχουν σκορπιστεί εδώ κι εκεί και μιλάμε για εκατοντάδες παιδιά».

-- Δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημα;

«Στα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη φώναξα όλο τον πολιτικό κόσμο του Πειραιά και βάλαμε το ζήτημα. Πέρα από αυτό, εντός των ημερών θα 'χω συνάντηση με τον ΓΓΑ και τις τεχνικές υπηρεσίες της Γραμματείας».

-- Για τι δαπάνη μιλάμε;

«Είναι της τάξεως των 2,5 εκατομ. ευρώ. Πρέπει να σου πω, ότι το κλειστό του μπάσκετ είναι πηγή ζωής για τον Πειραιά. Οπως ξέρεις, το λιμάνι δεν έχει χώρους για την άθληση των παιδιών. Μας είναι απαραίτητος».

-- Με τα οικονομικά πώς πας;

«Η κρατική επιχορήγηση έχει ψαλιδιστεί. Από 1 1/2 εκατ. ευρώ έπεσε στις 800 χιλ. ευρώ και ακούγεται ότι θα πέσει κι άλλο. Φοβάμαι πολύ για την τύχη του αθλητικού κέντρου. Το κολυμβητήριο του Αγίου Κοσμά έκλεισε. Το Χαϊδάρι το κρατάνε οι γονείς, στη Θεσ/νίκη τα ίδια».

-- Εσείς τι θα κάνετε;

«Καλούμαστε σαν διοίκηση να βρούμε πόρους. Η μόνη λύση είναι το χαράτσωμα των σωματείων του κοινού των γονιών. Ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί - Ιδιωτικά σχολεία κ.λπ.».

-- Δηλαδή, τα αθλητικά κέντρα θα μετατραπούν σε επιχειρήσεις;

«Αλλιώς θα κλείσουμε. Φοβάμαι μήπως έρθουν και χειρότερα».

-- Αντώνη, αυτό που βγαίνει από την κουβέντα μας είναι ότι τελικά αθλητισμό, έτσι όπως πάμε, θα κάνουν μόνο αυτοί που έχουν. Με τα παιδιά που δεν έχουν τι θα γίνει; Μην ξεχνάς ότι και μεις φτωχοί ήμασταν.

«Εχεις δίκιο. Τι να κάνω, όταν το κράτος μού λέει ότι δεν έχει λεφτά; Οταν μου λέει ότι ζούμε με δανεικά;».