Ο Γιάννης Μόραλης, από το 1932, που για πρώτη φορά εξέθεσε έργα του ως μαθητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και μέχρι το τέλος του συνέβαλε στη συνεχή αισθητική ανανέωση της ελληνικής Τέχνης, αντλώντας διδάγματα από τα σύγχρονα αισθητικά κινήματα και δικαίως θεωρείται από τους πλέον ολοκληρωμένους εκφραστές του ελληνικού μοντερνισμού, εκείνου που και σέβεται την ελληνική παράδοση, αλλά και «συνδιαλέγεται» με την ευρωπαϊκή τέχνη και τη νεωτερικότητα.
Εξέχων δάσκαλος στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, επί 35 χρόνια, άνθρωπος με ήθος, ευγένεια και πνευματική καλλιέργεια στη ζωή και την τέχνη του, ο Μόραλης, πέραν του πολυάριθμου ζωγραφικού έργου του, ανέπτυξε ποικίλους προβληματισμούς της εικαστικής έκφρασης στη χαρακτική, στη σκηνογραφία - ενδυματολογία, στη μικρογλυπτική, σε άλλες εφαρμογές και την αρχιτεκτονική.
Η εικαστική παρέμβασή του στην αισθητική δημοσίων κτιρίων αρχίζει και καταξιώνεται το 1959, με το έργο του στο ξενοδοχείο «Χίλτον», επιδρώντας στην ανάπτυξη συνεργασίας μεταξύ αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνών. Εκτοτε δημιούργησε προτάσεις για την αισθητική διαμόρφωση ξενοδοχείων, τραπεζών, διαφόρων δημόσιων κτιρίων, αλλά και κατοικιών. Οι αρχιτεκτονικές συνθέσεις του παραπέμπουν στη ζωγραφική του (τις επιφάνειες με τους άρτια οργανωμένους όγκους, το ρυθμό, τη σαφήνεια και την κομψότητα των γραμμών) και αντανακλούν τις εκφραστικές αναζητήσεις του.
Η έκθεση (επιστημονική επιμέλεια Φανής - Μαρίας Τσιγκάκου, καλλιτεχνική επιμέλεια Λίλης Πεζανού), εκτός από τα έργα της δωρεάς, περιλαμβάνει ακόμα σχέδια, ακουαρέλες, λάδια, μακέτες, φωτογραφικό υλικό, κεραμικά και δείγματα αρχιτεκτονικών στοιχείων, που εντοπίστηκαν σε ιδιωτικές, κυρίως, συλλογές και συνοδεύεται με κατάλογο, που αποτελεί την πρώτη πλήρη παρουσίαση των «αρχιτεκτονικών» έργων του Μόραλη.