Η λαίλαπα της αντιλαϊκής επίθεσης, και με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση, δε θα μπορούσε παρά να σαρώσει και τον αθλητισμό. Οι διαχειριστές της εξουσίας (σ' αυτήν τη φάση το ΠΑΣΟΚ) δράττονται της ευκαιρίας, για να προωθήσουν πολιτικές (ενταγμένες στους γενικότερους σχεδιασμούς τους) που θα μετατρέψουν ακόμα περισσότερο και αυτό το δικαίωμα σε χρυσοφόρο (για τους κεφαλαιοκράτες) εμπόρευμα.

Την ίδια ώρα που - με την επίκληση της οικονομικής κατάστασης - πετσοκόβονται μισθοί, συντάξεις κ.λπ., στις Αθλητικές Ανώνυμες Εταιρίες και τους επιχειρηματίες τους παρέχεται με διάφορους τρόπους (αλλεπάλληλα χαρίσματα χρεών, φοροαπαλλαγές, περαιώσεις, «ανταποδοτικές» ενισχύσεις κ.ά.)... ένας σκασμός λεφτά.

Με το ίδιο άλλοθι κόβουν και τα χρήματα που το κράτος διαθέτει στον αθλητισμό. Και ο προϋπολογισμός του 2011 είναι αισθητά μειωμένος. Με αποτέλεσμα όλο το οικοδόμημα να ασφυκτιά και να το οδηγούν σε τρεις επιλογές. Να μεταφέρει τα βάρη στους αθλούμενους και τις οικογένειές τους, ή/και να μειώσει έως καταργήσει δραστηριότητες, ή/ και (όπου υπάρχει εμπορικό ενδιαφέρον) να στραφεί στους επιχειρηματίες.

Π.χ. οι χρηματοδοτήσεις για την κατασκευή, τη συντήρηση και τη λειτουργία των υποδομών λιγοστεύουν. Και η κυβέρνηση (διά της ΓΓΑ) υποχρεώνει τα Εθνικά Αθλητικά Κέντρα (ΕΑΚ) να γίνουν επιχειρήσεις. Να διαθέτουν τις εγκαταστάσεις τους επ' αμοιβή (άρα επιβάρυνση σωματείων ή/και μεμονωμένα αθλουμένων), να παίρνουν το 15% επί των εισπράξεων για κάθε αθλητική εκδήλωση, ενώ μπορούν να εισηγούνται την εκποίηση κινητής ή ακίνητης περιουσίας τους...

Στρατηγικός στόχος της κυβέρνησης είναι αθλητικός τουρισμός. Στην ουσία του έχει αναφερθεί και ο υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, αρμόδιος για θέματα Διατροφής και Αθλησης, Χρ. Αηδόνης. Πρόκειται για «την εκμετάλλευση του γεωφυσικού πλούτου και της πολιτισμικής - αθλητικής κληρονομιάς μας, για την ανάπτυξη αθλητικών δραστηριοτήτων. Τέτοιες δραστηριότητες και ιδιαιτέρως αυτές που αποκτούν μία περιοδικότητα, αποτελούν άμεση πλουτοπαραγωγική πηγή». Το για ποιους δεν το είπε αλλά είναι γνωστό.

Στην ιδιωτική πρωτοβουλία (έμμεσα ή άμεσα) παραδίδεται η πλειοψηφία των αθλημάτων. Τα προγράμματα στους Δήμους συρρικνώνονται, η Φυσική Αγωγή στο σχολείο συνεχώς υποβαθμίζεται, προγράμματα ανάπτυξης (σωματείων, ομοσπονδιών) περιορίζονται ή αναστέλλονται. Με λίγα λόγια, η σωματική άσκηση, η ενασχόληση με ένα άθλημα (ζωτική ανάγκη) μετατρέπεται - σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα δεδομένα - ακόμα περισσότερο σε πολυτέλεια για τη λαϊκή οικογένεια.

Ο Αθλητισμός, γενικότερα η Φυσική Αγωγή, ως μέρος του εποικοδομήματος μιας καπιταλιστικής κοινωνίας λειτουργεί με βάση τους νόμους, τους κανόνες και τις αξίες της. Σήμερα, πολύ πιο ξεκάθαρα, δε δικαιολογούνται αυταπάτες. Δεν μπορεί (και) ο αθλητισμός να υπηρετεί και τις λαϊκές ανάγκες και τα κέρδη. `Η το ένα θα συμβαίνει ή το άλλο.