Με αφορμή την έλευση στη χώρα μας του επικεφαλής του ΔΝΤ Στρος - Καν και αύριο του επιτρόπου Ολι Ρεν, από ορισμένες πλευρές ξαναζεσταίνεται η προπαγανδιστική σούπα περί επιβολής των αντιλαϊκών μέτρων... «από τους έξω». Κάποιοι μιλούν για «κατοχή», όπως οι αριστερούληδες του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, οι αριστερούστικοι σαν το ΝΑΡ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους, αποπροσανατολίζοντας από το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε την ένταξη στο μηχανισμό της τρόικας, γιατί αυτό είναι το συμφέρον του κεφαλαίου. Ετσι αποπροσανατολίζουν το λαό, συμβάλλουν στη χειραγώγησή του, προβάλλοντας έναν καπιταλισμό χωρίς τρόικα. Είναι ύπουλη αυτή η προπαγάνδα, αφού «βγάζει λάδι» τους καπιταλιστές, μένουν στο απυρόβλητο τα μονοπώλια και η εξουσία τους.

Γι' αυτό, άλλωστε, και τα μέτρα που επιβάλλονται στους εργαζόμενους της χώρας μας, επιβάλλονται ταυτόχρονα στους εργαζόμενους και τους λαούς της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, σε όλους τους λαούς της ΕΕ και όχι μόνο. Είναι το αποτέλεσμα της ενιαίας στρατηγικής των μονοπωλίων ενάντια στην εργατική τάξη ολόκληρης της ΕΕ. Οι όποιες αψιμαχίες και αντιθέσεις μεταξύ κυβερνήσεων και «αξόνων» δεν αναιρούν αυτήν την αλήθεια. Το αντίθετο, υποδεικνύουν στους εργαζόμενους της ΕΕ τους κινδύνους που διατρέχουν από τον ανταγωνισμό των μονοπωλίων, που η όξυνσή του επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τη θέση τους. Αυτός ο ανταγωνισμός και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, ο οποίος αναπτύσσεται παράλληλα με την κοινή επίθεσή τους στα εργατικά δικαιώματα, γίνεται ακόμα πιο καταστροφικός ακόμα πιο επώδυνος για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Γιατί, βέβαια, η Γερμανία δεν είναι μόνο η Μπούντενσμπανγκ, αλλά και ο Γερμανός εργάτης, ο οποίος πληρώνει εξίσου την πολιτική των γερμανικών μονοπωλίων. Οπως ακριβώς ο εργάτης του Σκαραμαγκά πληρώνει τους Κρουπ και Τίσεν, όπως πληρώνει τους εφοπλιστές και ντόπιους τραπεζίτες και τα κέρδη τους. Γιατί, ορισμένοι ανακαλύπτουν την «κατοχή» για να μη μιλήσουν για τους κατόχους των μέσων παραγωγής, τον πλούτο και την εξουσία τους.

Γι' αυτό, ο αγώνας να μην εφαρμοστούν τα μέτρα που εξυπηρετούν τα μονοπώλια, το σύνθημα «την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία» αποτελούν σήμερα τη μόνη απάντηση που μπορούν να δώσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας. Αποτελούν, ταυτόχρονα, και την καλύτερη συνεισφορά στον κοινό αγώνα των εργαζομένων της Ευρώπης ενάντια στον κοινό ταξικό αντίπαλο.