Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, την κεντρική ομιλία στη συγκέντρωση έκανε ο Στέφανος Λουκάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, ο οποίος σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου ήταν μια λαϊκοεπαναστατική πράξη που φούντωσε στο νου και την καρδιά του αδούλωτου λαού πως κανείς εχθρός δεν είναι ανίκητος. Πως η δική του δύναμη είναι ανεξάντλητη και ανίκητη σαν ξεχυθεί μέσα από τη δική του οργάνωση στον αγώνα για το δίκιο του. Και ήταν αυτή η ανεξάντλητη δύναμη που νίκησε τα ιμπεριαλιστικά όπλα μαζί με τη δύναμη των άλλων λαών και πρώτα απ' όλα της Σοβιετικής Ενωσης.

Καθοδηγητικός νους και ψυχή του αγώνα ήταν το Κόμμα της εργατικής τάξης, το τιμημένο ΚΚΕ. Το Κόμμα που μπήκε το ίδιο μπροστά, όταν "όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά", για την οργάνωση της πάλης για την απελευθέρωση. Με πρωτοβουλία του συγκροτήθηκε η λαϊκή κοινωνικοπολιτική συμμαχία το ΕΑΜ, ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ και άλλες λαϊκές αντιστασιακές οργανώσεις.

Η εργατική τάξη της Ελλάδας, όλος ο λαός της δεν είχε μόνο να αντιμετωπίσει τον ξένο ιμπεριαλιστή κατακτητή. Μα είχε αντίπαλο και την ντόπια άρχουσα τάξη με τα τάγματα ασφαλείας και άλλα ένοπλα τμήματά της που αντιπάλευαν τη λαϊκή αντίσταση κατά του κατακτητή. Η αστική τάξη έβαλε τα δικά της συμφέροντα πάνω και από την ιμπεριαλιστική κατοχή.

Ο λαός, στα δύσκολα χρόνια της κατοχής, πάλεψε με το όπλο στο χέρι τον κατακτητή για την απελευθέρωση της χώρας και για μια νέα Ελλάδα χωρίς τον ντόπιο εχθρό, την άρχουσα τάξη. Αλλωστε, ο εθνικοαπελευθερωτικος αγώνας για την εργατική τάξη και το λαό είχε στόχο τη δημιουργία μιας Ελλάδας του λαού της.

Την άρχουσα τάξη, πριν ακόμη από την απελευθέρωση, την απασχολούσε το μεταπελευθερωτικό καθεστώς. Και την απασχολούσε γιατί δημιουργήθηκαν φύτρα λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα, με τα όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης, τα λαϊκά δικαστήρια, την ΠΕΕΑ, που ήταν κυβέρνηση των απελευθερωμένων περιοχών, και το λαϊκό στρατό του ΕΛΑΣ, με καπετάνιο τον κομμουνιστή Αρη Βελουχιώτη. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού ήταν συσπειρωμένη στο ΕΑΜ.

Από τότε ακόμη η άρχουσα τάξη, έχοντας χάσει κάθε λαϊκό έρεισμα, μαζί με τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, οργάνωνε τις δυνάμεις της με σκοπό να ξαναπάρει την εξουσία.

Και το έκανε μετά την απελευθέρωση, το Δεκέμβρη του 1944, που με τις ένοπλες δολοφονικές επιθέσεις κατά του λαού της Αθήνας μαζί με τους Αγγλους συμμάχους της, θέλησε να τσακίσει το λαϊκό κίνημα γιατί δεν μπορούσε διαφορετικά να πάρει την εξουσία.

Ο ηρωικός Δεκέμβρης του λαού κατατάσσεται αμετάκλητα στις μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον εικοστό αιώνα.

Οσα κι αν γραφτούν εναντίον του Δεκέμβρη, κατευθυνόμενα ή ανιστόρητα, θα μένει ζωντανό το πύρινο σύνθημα της διαδήλωσης που πνίγηκε στο αίμα από τα όπλα της αντίδρασης: "Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα". Και ο λαός διάλεξε τα όπλα.

Αλλά οι αστικές δυνάμεις για να στεριώσουν την εξουσία τους, κατέφυγαν και μετά το Δεκέμβρη στη δολοφονική βία με στήριγμα τους Αγγλους και Αμερικανούς στη συνέχεια συμμάχους τους.

Το λαϊκό κίνημα ξαναβρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: Υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση; Και επέλεξε το δεύτερο δρόμο, όπως κάθε λαός που αρνείται να δεχτεί την ταπείνωση και τον εξανδραποδισμό.

Ετσι γεννήθηκε ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, ο αγώνας του οποίου αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Και αποπνέει μόνο δίκιο και ηθική, επειδή δίκιο και ηθική αποπνέει ο ανυποχώρητος αγώνας της εργατικής τάξης, ο αγώνας του ΚΚΕ.

Σήμερα ο λαός είναι αντιμέτωπος με τις συνέπειες μιας βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και της άγριας ολομέτωπης επίθεσης της κυβέρνησης και των διεθνών συμμάχων της σε δικαιώματα και κατακτήσεις χρόνων, προκειμένου να προστατεύσουν την υψηλή κερδοφορία, την ισχυροποίηση των μονοπωλιακών ομίλων.

Η ανάπτυξη συνεργασίας με το κράτος του Ισραήλ, τα σχέδια ΝΑΤΟποίησης και συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, δημιουργούν νέους κινδύνους για το λαό, για τα κυριαρχικά δικαιώματα.

Την ίδια ώρα η αδίστακτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ., προωθεί την πιο βάρβαρη αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική για να βοηθήσει απλόχερα τους μεγαλοεπιχειρηματίες που ευθύνονται για την όξυνση της κρίσης, καταστρέφοντας το λαό. Το Μνημόνιο είναι το πολιτικό εργαλείο προκειμένου να προχωρήσουν αντιδραστικά διαρθρωτικά μέτρα, όπως:

• Ριζική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και δραστική μείωση μισθών και μεροκάματου.
• Γενικευμένη εμπορευματοποίηση, ιδιωτικοποίηση του συστήματος Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας.
• Πωλήσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους αιγιαλών, ορεινών όγκων, βασικών λιμανιών και αεροδρομίων, της δημόσιας γης.
• Συνδιαχείριση του Αιγαίου που οδηγεί στην αποστρατιωτικοποίηση - ΝΑΤΟποίηση των ελληνικών νησιών.

Τις τελευταίες μέρες είμαστε μάρτυρες της συμφωνίας κυβέρνησης - εργοδοτών και της ντροπής του συνδικαλιστικού κινήματος της επικίνδυνης πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ για μέτρα που στέλνουν στην εξαθλίωση την εργατική τάξη.

Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού δείχνει ότι το σύστημα έχει παρασαπίσει, είναι ιστορικά ξεπερασμένο και περιμένει το νεκροθάφτη του να το στείλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Να προετοιμαστούμε για να αποτρέψουμε τα χειρότερα, για τη λαϊκή αντεπίθεση.

Σήμερα, υπάρχει ένα σοβαρό εργαλείο στα χέρια του λαού που πρέπει να το χρησιμοποιήσει όσο γίνεται πιο μαζικά και πιο γρήγορα.

Είναι το μέτωπο κοινωνικής συμμαχίας ανάμεσα σε πρωτοπόρα συνδικάτα και ομοσπονδίες που δραστηριοποιούνται στις γραμμές του ΠΑΜΕ.

Είναι πρωτοπόρα σωματεία και συνδικαλιστικά στελέχη που δραστηριοποιούνται στις γραμμές της ΠΑΣΕΒΕ.

Είναι οι οργανώσεις και συνδικαλιστικά στελέχη που δραστηριοποιούνται στην ΠΑΣΥ.

Είναι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι, επιτροπές αγώνα που δραστηριοποιούνται στις γραμμές του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών.

Είναι οι γυναικείες οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στα πλαίσια της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας.

Η συμμαχία αυτή πρέπει να αποκτά ρίζες, στον τόπο δουλειάς, στις γειτονιές.

Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, το λαό, να αναδείξουν με την πάλη τους αυτό που σήμερα αποτελεί ελάχιστη αναγκαία γραμμή, την αντίθεση με την πολιτική που στοχεύει στα συμφέροντα των μονοπωλίων, με την πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Αργά ή γρήγορα, θα έλθει το ζήτημα επιλογής ανάμεσα στους δύο δρόμους ανάπτυξης. Ο λαός είναι που θα αποφασίσει στην κρίσιμη στιγμή αν θα κάνει ένα βήμα εμπρός ή θα γυρίσει πίσω, χάνοντας πολύτιμο χρόνο.

Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να απορρίψουν τα εκβιαστικά τρομοκρατικά διλήμματα κυβέρνησης - πλουτοκρατίας, των συμμάχων τους ΕΕ και ΔΝΤ. Καμιά εμπιστοσύνη στη ΝΔ.

Το αστικό πολιτικό σύστημα κάνει κάθε προσπάθεια να υποκαταστήσει τη σημασία της οργάνωσης και της πάλης του λαού, προβάλλοντας τις ακομμάτιστες και δήθεν ανεξάρτητες προσωπικότητες. Καμιά συναίνεση, καμιά νομιμοποίηση στα σενάρια μεταμφίεσης του αστικού πολιτικού συστήματος, της πολιτικής εξουσίας των μονοπωλίων.

Ο λαός μπορεί να κάνει το βήμα. Είναι μονόδρομος η λαϊκή συμμαχία και η πάλη κατά του δρόμου των μονοπωλίων, της ΕΕ, που υπηρετούν τα αστικά κόμματα. Η ευημερία του λαού, η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, με βάση τα επιτεύγματα της επιστήμης και τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας, είναι εφικτή αν ο λαός με επικεφαλής την εργατική τάξη και με τη δική του εξουσία μετατρέψει σε κοινωνική λαϊκή ιδιοκτησία τα μονοπώλια, ώστε να υπάρξει κεντρικά σχεδιασμένη πανεθνική ανάπτυξη με εργατικό λαϊκό έλεγχο. Να οικοδομήσει τη δική του κοινωνία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Η ιστορική πείρα της ταξικής πάλης και στην Ελλάδα, η πείρα της περιόδου της Αντίστασης, δείχνει πως όταν ο λαός θέλει μπορεί. Σ' αυτό το δρόμο να πορευτούμε. Ετσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη, λέει ο ποιητής. Η εργατική τάξη με τους συμμάχους της θα την κάνει. Το ΚΚΕ είναι και θα είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα».