Στην κρυφή συνάντηση των «κοινωνικών εταίρων», την Τετάρτη 1 Δεκέμβρη 2010, καταλήχθηκαν τα βασικά μέρη του σχεδίου για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Η αποκάλυψή της επιβεβαίωσε με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δείχνουν καμία εμπιστοσύνη στη ΓΣΕΕ.

Την επομένη πρωτοσέλιδα εφημερίδων φανέρωναν τη συνάντηση και το περιεχόμενό της. Εκπρόσωποι των εργοδοτών δήλωναν περιχαρείς ότι «και οι τέσσερις κοινωνικοί εταίροι συμφώνησαν» (Β. Κορκίδης, πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ) για ένα ειδικό καθεστώς επιχειρησιακών ΣΣΕ μέσω των οποίων θα μπορούν να μειώνουν μέχρι και 12% τους μισθούς που προβλέπουν οι κλαδικές ΣΣΕ.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ «έσκιζε τα ρούχα του» ότι η συνάντηση δεν έγινε ποτέ. Στην ερώτηση «έγινε τελικά η συνάντηση με τους εργοδότες ή έστω μια διερευνητική επαφή με δεδομένο το γεγονός ότι το ΠΑΜΕ ματαίωσε τη συνάντηση στο υπουργείο;» έδωσε την εξής απάντηση: «Οπως εσείς είπατε, οι συνδικαλιστές του Κομμουνιστικού Κόμματος δεν επέτρεψαν να συζητήσουμε για να δούμε πού το πάει η κυβέρνηση μετά το επικαιροποιημένο μνημόνιο και τι ακριβώς θέλουν οι εργοδότες». Για να πάρει την απάντηση από τον Β. Κορκίδη ότι «έφυγα από τη συνάντηση με την εντύπωση πως υπήρξε συμφωνία» και από τον πρόεδρο του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλο, ότι «επί πολλές ώρες είχα συνάντηση με κάποιους. Ελπίζω να μην ονειρευόμουν».

Τελικά, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ τα γύρισε και παραδέχθηκε ότι συμμετείχε στη συνάντηση. Και τι βρήκε να πει; Οτι ζητά «οδικό χάρτη διάσωσης των επιχειρήσεων» (κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΜΕΓΚΑ στις 2/12/2010), ότι οι πρώην ΔΕΚΟ «πρέπει να εξορθολογιστούν, να γίνουν ανταγωνιστικές» και πως «κάθε συζήτηση σε αυτή την κατεύθυνση είναι καλοδεχούμενη» (σε εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού «ΒΗΜΑ 99,5»). Οταν ο εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ αρθρώνει αυτά τα αιτήματα, τότε αχρηστεύεται ο ρόλος του ΣΕΒ.

Στον καιρό της πιο άγριας επίθεσης στη ζωή των εργαζομένων δεν μπορεί να υπάρχει πλέον η παραμικρή αυταπάτη ότι η ΓΣΕΕ εκπροσωπεί τα εργατικά συμφέροντα. Είναι ο «δούρειος ίππος» του κεφαλαίου στα σπλάχνα της εργατικής τάξης και ρόλος της είναι να «νομιμοποιεί» τις ανάγκες του - άρα να διευκολύνει τους σχεδιασμούς για την εξυπηρέτησή τους - στη συνείδηση των εργαζομένων. Το αντίπαλο δέος σε αυτό το μηχανισμό ξεπουλήματος των αναγκών των εργαζομένων είναι το ΠΑΜΕ, ο ταξικός πόλος στο εργατικό κίνημα. Στη γραμμή της ταξικής συναίνεσης και υποταγής αντιπαραθέτει τη γραμμή της ταξικής σύγκρουσης, με τελικό στόχο την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Την αλήθεια αυτή επιβεβαιώνουν οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, που ξέρουν πολύ καλά ποιος είναι ο φίλος τους και ποιος ο εχθρός τους. Οταν ο πρόεδρος του ΣΕΒ συναντιέται με τη ΓΣΕΕ, κάνει δηλώσεις όπως: «Οι κοινωνικοί εταίροι δεν απεμπόλησαν σήμερα το δικαίωμα και χρέος τους να συζητούν και να αναζητούν κοινές λύσεις σε κοινά προβλήματα» (1/12/2010) και «στις συναντήσεις με τους κοινωνικούς εταίρους το κλίμα είναι πάντα καλό» (2/12/2010). Αλλά όταν συναντήθηκε με το ΠΑΜΕ πριν μερικούς μήνες είπε: «Εσείς θέλετε να ανατρέψετε τον καπιταλισμό, εμείς να τον εξυγιάνουμε» (3/6/2010). Ε, είναι φανερό ότι έχουν βρει τους συμμάχους τους...