Μια τεράστια επίθεση είναι σε εξέλιξη από την κυβέρνηση, την ΕΕ, το ΔΝΤ και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας ενάντια στους εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες. Αυτή τη φορά ο «εχθρός» είναι οι ήδη κουτσουρεμένες κρατικές δαπάνες για την Υγεία που κραυγάζουν ότι πρέπει να περικοπούν και άλλο.

Με την καθημερινή τους προπαγάνδα για σπατάλες και διαφθορά, με αυθαίρετα και στημένα πολλές φορές στοιχεία, με το «νοικοκύρεμα» των δημόσιων νοσοκομείων, επιδιώκουν να αδρανοποιήσουν τα λαϊκά στρώματα, ώστε να περάσουν ανώδυνα οι άγριες περικοπές στις δημόσιες παροχές στην Υγεία. Αξιοποιούν την καπιταλιστική οικονομική κρίση για να ξεμπερδέψουν μια και καλή, ακόμα και από αυτές τις ανεπαρκείς και υποβαθμισμένες κρατικές παροχές στην υγεία.

Επιδιώκουν να πληρώσει ο λαός τις συνέπειες της κρίσης, τα χρέη του δημόσιου τομέα της Υγείας, που δημιούργησε η επιχειρηματική δράση στην Υγεία, τα μονοπώλια για τα οποία το κράτος εξασφάλισε απλόχερη χρηματοδότηση, κίνητρα, φοροαπαλλαγές κλπ.

Με την περικοπή των επιπλέον 2,1 δισ. από τον κρατικό προϋπολογισμό για την Υγεία, υποθηκεύεται και υπονομεύεται άμεσα το επίπεδο υγείας του λαού, ακόμα και η ίδια η ζωή του. Μάλιστα, αυτό συμβαίνει σε συνθήκες που η αντιλαϊκή πολιτική προς όφελος των μονοπωλίων καταδικάζει μαζικά τους εργαζόμενους στην ανεργία, στη φτώχεια, σε δουλειά ως τα 70 με ταυτόχρονη υπερεντατικοποίηση. Δηλαδή, σε συνθήκες που επιδρούν άμεσα στην επιδείνωση της σωματικής και ψυχικής υγείας των εργαζομένων.

Η αποστροφή του υπουργού Οικονομίας στην παρουσίαση του κρατικού προϋπολογισμού ότι «τίποτα δεν κερδήθηκε ακόμα» παρά την εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων, πρέπει να διαλύσει κάθε αυταπάτη περί προσωρινών μέτρων, για δήθεν καλύτερες μέρες που θα έρθουν. Προοιωνίζεται τα ακόμα χειρότερα μέτρα που έχουν προαποφασίσει στην ΕΕ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με στόχο να διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρήσεων. Δηλαδή, τη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων ως επιχειρήσεις, τη δραστική περικοπή των παροχών από τα ασφαλιστικά ταμεία, την ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης, τη μετατροπή των υγειονομικών σε ακόμη πιο φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Προοιωνίζεται ένα διαρκές μνημόνιο αντιλαϊκών μέτρων στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ.

Η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας εκβιάζουν το λαό ότι αν δε δεχτούν τις νέες περικοπές και μέτρα, θα γίνει στάση πληρωμών. Στη ουσία όμως η στάση πληρωμών έχει ξεκινήσει προ πολλού και στον τομέα της Υγείας. Τι άλλο είναι οι δραστικές περικοπές στη χρηματοδότηση των νοσοκομείων και οι ανάλογες στα ασφαλιστικά ταμεία που προβλέπει ο νέος προϋπολογισμός; Δεν είναι στάση πληρωμών οι περικοπές στις αποδοχές των υγειονομικών οι οποίες θα ενταθούν με το προωθούμενο «ενιαίο μισθολόγιο»; Στάση πληρωμών δεν είναι όταν ένα μέρος των αναγκαίων εφημεριών θα πρέπει να πληρώνεται όχι από το κράτος αλλά τα έσοδα του νοσοκομείου που θα προέλθουν από την πώληση υπηρεσιών στους ασθενείς, στο πλαίσιο της ολοήμερης λειτουργίας τους;

Την ίδια στιγμή βέβαια που γίνεται στάση πληρωμών προς τους εργαζόμενους, η κυβέρνηση φροντίζει να διασφαλιστούν τα κέρδη των επιχειρηματιών - προμηθευτών. Ρυθμίζει την εξόφληση των υπερτιμολογημένων προμηθειών των 5 δισ. ευρώ στους επιχειρηματίες, ενώ προσφέρει και τη διαχείριση 3 δισ. ευρώ από τις προμήθειες των δημόσιων νοσοκομείων σε ιδιωτική εταιρεία. Επιδοτεί τους επιχειρηματίες μέσω του ΕΣΠΑ, για να φτιάξουν νέες επιχειρήσεις (π.χ. κέντρα αποκατάστασης) και δεν αγγίζει τις φοροαπαλλαγές τους. Προσφέρει στις ασφαλιστικές εταιρείες ως πελατεία χιλιάδες ανέργους, με χρήματα από τις κρατήσεις των εργαζόμενων, προβλέποντας στοιχειώδεις μόνο παροχές και με περιορισμένη χρονική ισχύ.

Η πολιτική αυτή όχι μόνο μετακυλίει ακόμη μεγαλύτερο μέρος των δαπανών για υπηρεσίες Υγείας στο ήδη πενιχρό λαϊκό εισόδημα, αλλά βάζει σε άμεσο - καθημερινό κίνδυνο την ίδια την υγεία των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών.

Στα δημόσια νοσοκομεία ήδη υπάρχει τρομακτική έλλειψη προσωπικού, εξοπλισμού και αναλώσιμων, τμήματα και κλινικές νοσοκομείων υπολειτουργούν ή έχουν κλείσει, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει αύξηση κατά 10% - 30% της προσέλευσης ασθενών.

Σε αυτές τις συνθήκες που συνοδεύονται από υπερεντατικοποίηση της εργασίας των υγειονομικών και υποχρεωτική υπερωριακή απασχόληση, οι περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση θα οδηγήσουν στην παραπέρα υποβάθμιση της ποιότητας και της ποσότητας της παρεχόμενης φροντίδας. Αντικειμενικά αυξάνεται η αδυναμία των υγειονομικών να φροντίσουν ολοκληρωμένα τους ασθενείς, αυξάνονται οι κίνδυνοι για λάθη και παραλείψεις, για την ασφάλεια των ασθενών αλλά και για την υγεία και ασφάλεια των ίδιων των εργαζομένων του κλάδου. Θα υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση στην εκπαίδευση και επιμόρφωση των υγειονομικών και των ασκούμενων φοιτητών.

Στη μέγκενη της «εξοικονόμησης» κρατικών δαπανών προς όφελος των μονοπωλίων, όλη η πολιτική υγείας που προωθείται βασίζεται στην υλοποίηση της αρχής του «κόστους - οφέλους».

Βασικό κριτήριο επιλογής της θεραπείας, του φαρμάκου, της νοσηλείας, της ανάπτυξης ή κλεισίματος νοσοκομείων, της πρόσληψης προσωπικού κ.λπ. είναι το κόστος. Ολα υποτάσσονται στη λογική του «φθηνού» για το κράτος και τους εργοδότες: οι ανάγκες των ασθενών, η πορεία της νόσου, η αξιοποίηση των επιστημονικών και τεχνολογικών δυνατοτήτων. Το «όφελος» για την υγεία των ασθενών προσδιορίζεται και αυτό από την κυβέρνηση, την ΕΕ, το ΣΕΒ. Είναι δεδομένο ότι το «όφελος» που έχει σαν κριτήριο η πλουτοκρατία, είναι σε αντίθετη κατεύθυνση από τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Απέχει δραματικά από τις ανάγκες για ουσιαστική πρόληψη και προαγωγή της υγείας, αποτελεσματική θεραπεία, βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ασθενών.

Αυτή η πολιτική που στηρίζεται στη λογική του «κόστους - οφέλους», δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε να λαμβάνονται αποφάσεις μη εισαγωγής ασθενών στα νοσοκομεία ενώ έχουν ανάγκη νοσηλείας. Να επισπεύδονται οι ημέρες νοσηλείας, ανεξάρτητα από την πορεία της νόσου και τις ανάγκες του ασθενή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής αυτής της πολιτικής είναι και η απόφαση της κυβέρνησης να δίνονται υποχρεωτικά, μόνο αντίγραφα φάρμακα στους άπορους και ανασφάλιστους επειδή είναι φθηνά. Το οικονομικό κριτήριο επικρατεί έναντι του επιστημονικού και των πραγματικών αναγκών των ασθενών. Δεν αποτελεί υπερβολή να πει κανείς ότι αυτούς τους ανθρώπους, που η κυβέρνηση καταδίκασε στην εξαθλίωση, τους μετατρέπει ταυτόχρονα σε «πεδίο δοκιμών» της πολιτικής που προωθεί στην Υγεία.

Η «εξοικονόμηση» δαπανών θα αγγίξει ακόμη και τομείς όπως η διατροφή των ασθενών, η καθαριότητα των νοσοκομείων, συμβάλλοντας στην αύξηση σοβαρών προβλημάτων όπως π.χ. οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, οι επιπλοκές κ.ά. Οι περικοπές δεν μπορεί παρά να οδηγήσουν σε ελλιπή συντήρηση του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού, με επιπτώσεις στην ακρίβεια - αξιοπιστία των εξετάσεων και την αποτελεσματικότητα των θεραπειών. Σ΄ ελλιπή συντήρηση των υποδομών, αυξάνοντας τους κινδύνους ασφάλειας και ατυχημάτων. Υπάρχουν ήδη περιστατικά ατυχημάτων από ελλιπή μέτρα σε ασανσέρ νοσοκομείων, διαφυγή τοξικών αερίων από εργαστήρια, πυρκαγιές που σε μία περίπτωση οδήγησε σε θάνατο ασθενούς, ενώ σε άλλη περίπτωση η έλλειψη μέτρων σε τεχνικές εργασίες οδήγησε στο θάνατο εργαζόμενης σε νοσοκομείο της Αθήνας.

Στην ίδια κατεύθυνση οι περικοπές οδηγούν στο να ξανακλείσουν 80 κρεβάτια ΜΕΘ, που είχαν ανοίξει πριν ένα χρόνο με επικουρικό προσωπικό, αφού λήγουν οι συμβάσεις τους. Ηδη τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία «Αιγνήτειο» και «Αρεταιείο» και τα στρατιωτικά νοσοκομεία σε Θράκη και Ξάνθη αξιολογούνται ότι θα πρέπει να κλείσουν ή να συγχωνευτούν. Υπονομεύεται έτσι η συμβολή που έχουν στην επιστημονική έρευνα και την αμυντική θωράκιση της χώρας αντίστοιχα.

Συνολικότερα, ο υγειονομικός χάρτης που για πολλοστή φορά εξαγγέλλεται για να αποτυπώσει υποτίθεται τις ανάγκες της χώρας για υποδομές και υπηρεσίες Υγείας, θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για να καταργηθούν κλινικές και νοσοκομεία ή να συγχωνευτούν σε μαζική κλίμακα. Ο χάρτης δε θα καταρτιστεί με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες αλλά την «εξοικονόμηση» κρατικών δαπανών και τη δυνατότητα να είναι οι μονάδες Υγείας «βιώσιμες» με δικά τους έσοδα, δηλαδή κερδοφόρες. Με αυτό το κριτήριο θα κριθούν ως «ασύμφορες» π.χ. μαιευτικές και παιδιατρικές κλινικές, ιδιαίτερα στις νησιωτικές και απομακρυσμένες ηπειρωτικές περιοχές. Γίνεται φανερό ότι με αυτή την πολιτική όχι μόνο δε θα αντιμετωπιστούν οι ανισότητες που υπάρχουν στις υπηρεσίες Υγείας ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια της χώρας αλλά θα μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο.

Κινδύνους για την Υγεία ενέχουν και οι περικοπές που προβλέπονται για την Τοπική Διοίκηση, οι οποίες θα πλήξουν τους ήδη υποβαθμισμένους ελέγχους και τα μέτρα δημόσιας υγείας (έλεγχος ποιότητας νερού, τροφίμων, θορύβου, ατμοσφαιρικής ρύπανσης). Αντίστοιχες επιπτώσεις θα υπάρξουν και για άλλες υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας.

Στη μέγκενη των περικοπών και τα φάρμακα

Τραγική είναι για την υγεία των λαϊκών στρωμάτων και η πολιτική περικοπής φαρμάκων, μέσω της λίστας που αναμένεται να διευρυνθεί ακόμη περισσότερο. Περικοπές δρομολογούνται και μέσα από τα πρωτόκολλα, το πλαφόν στη συνταγογράφηση, τις ενιαίες και κατώτερες παροχές των ασφαλιστικών ταμείων. Στις συνθήκες αυτές πιο πολλοί ασθενείς φτάνουν στο σημείο να μην μπορούν ούτε να αγοράσουν τη συνιστώμενη θεραπεία, ακόμη και όταν είναι ασφαλισμένοι. Αλλοι αλλοιώνουν τη θεραπεία παραλείποντας φάρμακα και δόσεις για να τους φτάνουν, η εξαναγκάζονται να την αλλάζουν με πιο φθηνή (π.χ. φθηνές ινσουλίνες που οδηγούν αποδεδειγμένα σε επιπλοκές).

Η ανακοίνωση της κυβέρνησης για μείωση του ΦΠΑ στα φάρμακα μόνο πρόσκαιρα θα φέρει μείωση των τιμών αφού στο άμεσο μέλλον οι φαρμακοβιομήχανοι μπορούν να αυξήσουν τις τιμές των φαρμάκων και έτσι να εξανεμιστεί η μείωση. Η μείωση ήταν απαίτηση και των βιομηχάνων φαρμάκου για να διασφαλιστούν και να αυξηθούν παραπέρα τα κέρδη τους, μέσω της αύξησης της κατανάλωσης.

Να σημειωθεί ότι οι εταιρίες φαρμάκων (πρωτότυπων και αντιγράφων), το 2009 δηλαδή μέσα στην κρίση, αύξησαν τα κέρδη τους κατά 5,7%. Αυτή η πραγματικότητα αναδεικνύει ότι όσο το φάρμακο και η έρευνα παραμένουν στα χέρια των μονοπωλίων και αποτελούν πηγή κέρδους, δεν μπορεί να διασφαλιστεί η δωρεάν παροχή ποιοτικών, αποτελεσματικών και ασφαλών φαρμάκων είτε αυτά είναι αντίγραφα είτε πρωτότυπα.

Από το «νοικοκύρεμα» στην Υγεία οι εργαζόμενοι όχι μόνο δε θα έχουν όφελος, αλλά θα έχουν επιπλέον οικονομική επιβάρυνση και επιδείνωση του επιπέδου υγείας τους. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση στοχεύει να καλύψει ένα μέρος από την περικοπή της χρηματοδότησης των νοσοκομείων μέσα από την ολοήμερη λειτουργία τους με επιχειρηματικά κριτήρια. Προωθούν - πέραν των άλλων - τη γενικευμένη εφαρμογή του χαρατσιού των 3 ευρώ στα νοσοκομεία, στα Κέντρα Υγείας, στα τμήματα επειγόντων περιστατικών για όλους τους ασφαλισμένους, τους απόρους, τους ανασφάλιστους, τους μετανάστες και την αύξησή του τουλάχιστον στα 10 ευρώ. Στο όνομα της νέας τρύπας του ελλείμματος συζητάνε για αύξηση των νοσηλίων, του ΦΠΑ στις υπηρεσίες κ.ά.

Ταυτόχρονα, αυτές τις ημέρες με προκλητικό τρόπο ο υπουργός Υγείας διαφημίζει ως φιλολαϊκή πολιτική τις λίγες προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού. Αυτές σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν τις τεράστιες ελλείψεις που διαχρονικά έχουν δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Από την άλλη, κρύβει ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων θα ανακυκλώνεται με απολύσεις και προσλήψεις συμβασιούχων (επικουρικών) συμπεριλαμβανομένων αυτών του ΙΚΑ και των άλλων ταμείων που θα ενταχθούν στα δημόσια νοσοκομεία και ΚΥ.

Οσο για τα κηρύγματα περί «προτεραιότητας στην πρόληψη», εννοούν κάποιες στοιχειώδης διαγνωστικές εξετάσεις και την ενημέρωση των εργαζομένων, που και αυτά τα παραδίνουν στις ΜΚΟ, στους καλλικρατικούς δήμους, στην καπιταλιστική «φιλανθρωπία». Είναι ενταγμένα στη λογική της ατομικής ευθύνης για τη διατροφή, την άθληση, το κάπνισμα κ.λπ. Ετσι, όχι μόνο μένει στο απυρόβλητο η δράση των μονοπωλίων, των κεφαλαιοκρατών, που υπονομεύουν συνολικά τη δημόσια Υγεία, αλλά η κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, τους απενοχοποιούν αναγορεύοντάς τους σε «εθνικούς ευεργέτες».

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να υποκύψουν στους εκβιασμούς και τις απειλές που επιδιώκουν την υποταγή τους στα νέα βάρβαρα μέτρα. Η χειρότερη χρεοκοπία για το λαό είναι να ζει σε εποχή αλματώδους επιστημονικής προόδου γενικά και στην Υγεία και ταυτόχρονα να αποδέχεται σιωπηλά την πολιτική που θεωρεί «αντιοικονομική» παροχή τα ειδικά παπούτσια των διαβητικών που καθυστερούν τον ακρωτηριασμό. Να δέχεται ότι είναι είδη «πολυτελείας» η φυσικοθεραπεία, ο οδοντίατρος, η λογοθεραπεία τα διορθωτικά γυαλιά κλπ. Να αυτοπεριορίζουν οι έγκυες και οι χρόνιοι πάσχοντες τις επισκέψεις τους στο γιατρό μέχρι να βρεθούν σε κίνδυνο.

Χρεοκοπημένη είναι η πολιτική που δε θέλει - ενώ μπορεί - να σώσει 3 ζωές την ημέρα με μεταμοσχεύσεις οργάνων που χάνονται γιατί θεωρείται μεγάλο κόστος η λειτουργία των ΜΕΘ και η ανάλογη ομάδα υγειονομικών που χρειάζεται. Αποσταθεροποίηση για τη λαϊκή οικογένεια δεν είναι να μην έχει αφεντικά στο κεφάλι της, όπως κραυγάζουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Είναι ο θάνατος, η φθορά της υγείας και η αναπηρία από την υπερεκμετάλλευση των αφεντικών στο χώρο δουλειάς. Η παραπάνω κατάσταση αποδεικνύει ότι η ασκούμενη πολιτική, τα κόμματα που τη στηρίζουν και το κοινωνικό - οικονομικό σύστημα που υπηρετούν, ο καπιταλισμός, έχουν χρεοκοπήσει και πρέπει να ανατραπούν.

Τα μέτρα που επιβάλλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ και στηρίζει η ΝΔ - ΛΑΟΣ, είναι αναγκαία για το κεφάλαιο, όχι για το λαό. Ο μόνος αναγκαίος και ρεαλιστικός δρόμος που υπάρχει για τα λαϊκά στρώματα είναι αυτός που θα μετατρέψει τη σημερινή αγανάκτηση και οργή σε οργανωμένο, αποφασιστικό αγώνα ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής.

Το δικαίωμα για δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας για όλους δεν μπορεί να κατακτηθεί με ευχολόγια που επαναλαμβάνουν μονότονα οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Απαιτεί αποδέσμευση από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, σύγκρουση με τα μονοπώλια. Η δημόσια δωρεάν Υγεία είναι αίτημα κενό περιεχομένου χωρίς τον αγώνα για την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία - Πρόνοια, στο Φάρμακο.

Σήμερα περισσότερο από πότε γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι στα ταξικά σωματεία. Να δυναμώσει η συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου πάλης της εργατικής τάξης, των αυταπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου, των γυναικών και της νεολαίας από τα λαϊκά στρώματα, ώστε να ορθωθούν εμπόδια στα νέα βάρβαρα μέτρα, να μην πληρώσει την κρίση ο λαός άλλα τα μονοπώλια και η πλουτοκρατία. Να αλλάξει ριζικά ο συσχετισμός δύναμης υπέρ των ταξικών εργατικών δυνάμεων, της αντιμονοπωλιακής συμμαχίας.

Το ΚΚΕ δε θα κουραστεί να επαναλαμβάνει ότι σήμερα υπάρχει όλος ο υλικός και πνευματικός πλούτος που δημιουργούν οι εργαζόμενοι καθημερινά για να καλυφθούν όλες οι σύγχρονες ανάγκες και στην Υγεία - Πρόνοια. Αρκεί οι εργαζόμενοι να πιστέψουν στην τεράστια δύναμη του συλλογικού αγώνα για να υπάρξει ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης. Για τη λαϊκή εξουσία που θα μετατρέψει τα μονοπώλια σε κοινωνική - λαϊκή περιουσία, θα διασφαλίσει κεντρικό πανεθνικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο στην οικονομία υπέρ των λαϊκών αναγκών.