«Το μήνυμα του Πολυτεχνείου ήταν καθαρά πολιτικό, ανατρεπτικό, αντιαμερικανικό, αντιιμπεριαλιστικό, διεκδικητικό από την άποψη της προβολής συνθημάτων όπως αυτό της λαϊκής κυριαρχίας, που στις δοσμένες συνθήκες συμβόλιζε μιαν άλλη εξουσία, έστω και θολή για τη δεδομένη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, πολύ πέρα από το αστικοκοινοβουλευτικό καθεστώς». Τα παραπάνω τόνισε ο Αλέκος Πούλος, μέλος του ΔΣ της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕτΕΛ) και εκπρόσωπος της «Αγωνιστικής Παράταξης Ελλήνων Λογοτεχνών - Συνεργαζόμενοι» (ΑΠΕΛ-Σ), μιλώντας χτες σε εκδήλωση της ΕτΕΛ για τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου.

Ο Αλέκος Πούλος υπογράμμισε ότι ο ξεσηκωμός αυτός είχε ποιοτικά διαφορετικό περιεχόμενο, πολύ παραπάνω από τη διεκδίκηση μιας τυπικής μορφής αστικής ελευθερίας και δημοκρατίας, όσο κι αν αυτές ήταν τότε στραγγαλισμένες: «Στη μνήμη μπορεί να ηχεί ακόμη το σύνθημα "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία" που και αυτό επίσης σε κάθε εποχή έχει το δικό του συμβολισμό και το δικό του πολιτικό περιεχόμενο, αλλά ο ξεσηκωμός δεν ήταν μόνο αυτό ή μόνο γι' αυτό. Μαζί προβλήθηκαν και τα συνθήματα - στόχοι "Κάτω η Χούντα", "Εξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ", "Λαϊκή Κυριαρχία"».

Συνέχισε ότι ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν μόνο «φοιτητικός» όπως προβάλλουν οι απολογητές του συστήματος. Οτι στο φοιτητικό κίνημα δρούσαν συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις, «αλλά υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που επίσης αποτελεί ποιοτικό στοιχείο και από το οποίο βγαίνει πείρα και για το σήμερα. Στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου εκφράστηκε η σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα».

Δένοντας το χτες με το σήμερα, κατέληξε ότι «το Πολυτεχνείο δεν είναι εθνική επέτειος, τιμάται και ζει μέσα στους καθημερινούς αγώνες ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που διχοτομούν την Κύπρο και μετατρέπουν το Αιγαίο σε ΝΑΤΟικό έδαφος, μέσα στους μεγάλους ταξικούς αγώνες για σταθερή, μόνιμη δουλειά και πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για σύγχρονη δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Ζει και δυναμώνει μέσα στους αγώνες για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση του εργατικού ταξικού κινήματος που θα βάλει πλώρη για την κατάκτηση της εξουσίας».

Στην εκδήλωση μίλησε εκ μέρους της ΑΠΕΛ-Σ και ο Γιάννης Παπαοικονόμου, επίσης μέλος του ΔΣ της ΕτΕΛ, μεταφέροντας την προσωπική του εμπειρία από το πώς βίωσαν τον ξεσηκωμό του Νοέμβρη όσοι ζούσαν τότε στο εξωτερικό: «Μαζεμένοι στη σοφίτα μου, συμπατριώτες φοιτητές, σιωπηλοί σαν γύρω σε φέρετρο αγαπημένου μας προσώπου, αποκρυπτογραφούσαμε τους ήχους, τις φράσεις, τις κραυγές που βγαίναν μέσα από μια μικρή συσκευή μαγνητοφώνου ερασιτέχνη δημοσιογράφου που έφερε στις αποσκευές του καταχωνιασμένη μαζί με μια κρυμμένη κασέτα από την Αθήνα εκείνο το Νοέμβρη του 1973». Αναφέρθηκε στο έργο του Ρίτσου «Ημερολόγιο μιας εβδομάδας» που περιγράφει τα γεγονότα εκείνων των ημερών, λέγοντας ότι «μας αφήνει μόνους να θυμηθούμε ή να ανακαλύψουμε την πύρινη αλήθεια της ταξικής, σιδερένιας αναγκαιότητας». Τέλος, σκιαγράφησε την ανάγκη του αγώνα «για να κοιμηθούμε επιτέλους ήσυχοι κι αυτοί κι εμείς, και οι νεκροί της μεγάλης νύχτας κι εμείς που την εντολή τους κρατάμε χιλιοδιπλωμένο ουράνιο τόξο στο νου και την καρδιά μας, εντολή φωτιάς: Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο».

Τέλος, επίσης από την ΑΠΕΛ-Σ ο Βασίλης Λιόγκαρης, μέλος της Επιτροπής Κρίσης Νέων Μελών της ΕτΕΛ, απήγγειλε ποίηση των Δημήτρη Ρεβάνη - Ρεντή και Βασίλη Ρώτα.