Το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών του α' γύρου και η δικομματική διεκδίκηση περιφερειών και δήμων στο β' γύρο τροφοδότησαν την κυβερνητική προπαγάνδα με την αγωνιώδη προσπάθεια να πείσει πως δε θα φέρει νέα αντιλαϊκά μέτρα, που μοιάζει με το ανέκδοτο του λαγού με την τίγρη. Γιατί από τη μια μεριά επιμένει όλο το οικονομικό της επιτελείο, ο πρωθυπουργός και ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών, πως δε θα θίξουν άλλο εργαζόμενους και συνταξιούχους, αλλά από την άλλη μιλούν για υστέρηση εσόδων και όχι ικανοποιητική μείωση εξόδων. Επομένως, η παρέμβαση Γιούνκερ για αναγκαιότητα νέων μέτρων είναι για την κυβέρνηση εκ των ων ουκ άνευ.

Χρειάζεται εδώ να υπενθυμίσουμε ότι όλα τα μέτρα έχουν σχέση με δύο σημαντικούς παράγοντες συμβολής στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου, δηλαδή σ' αυτό που λένε επενδύσεις και ανάπτυξη (καπιταλιστική). Ο ένας είναι η όσο γίνεται μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, δηλαδή υποτίμηση του κεφαλαίου που καταναλώνεται για πληρωμή μισθών, ασφαλιστικών εισφορών κλπ., και ο δεύτερος η παράδοση στο κεφάλαιο τομέων για επενδύσεις σε συνδυασμό με την κρατική χρηματοδότησή του (να γιατί θέλουν γεμάτα κρατικά ταμεία).

Ολα τα παραπάνω μέτρα δε θα βάλουν ούτε ευρώ στα κρατικά ταμεία. Αποτελούν όμως το πλαίσιο άκρατης κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μόλις χτες η υπουργός Εργασίας, Λ. Κατσέλη, ανακοίνωσε ξανά την πρόθεση της κυβέρνησης να νομοθετήσει την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων ώστε οι επιχειρηματίες να διαπραγματεύονται μισθούς πείνας, και κυρίως τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών ανοίγοντας το δρόμο για την οριστική κατάργησή τους. Που αν συνδυαστεί με τα χρέη του κράτους στα ασφαλιστικά ταμεία (περίπου 12 δισ. ευρώ), που, λόγω δημοσιονομικής εξυγίανσης, δηλαδή περαιτέρω δραστικών περικοπών των κρατικών εξόδων, μπορεί να μη δοθούν ποτέ, ουσιαστικά τινάζονται στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία. Υπάρχουν βεβαίως και μέτρα που παίρνονται στο όνομα των ελλειμμάτων, όπως αύξηση φόρων, κυρίως έμμεσων, ΦΠΑ κλπ., η περαίωση που χτυπά μισθωτούς με δελτίο παροχής υπηρεσιών και μικρομαγαζάτορες, αλλά και άγριες περικοπές των κρατικών δαπανών που θα μειώσουν δραστικά τους μισθούς και τις συντάξεις στο δημόσιο με το νέο μισθολόγιο, την κατακρεούργηση δαπανών σε Υγεία, Παιδεία Πρόνοια, στην τοπική διοίκηση, αλλά και τα προγράμματα «εξυγίανσης» των πρώην ΔΕΚΟ, όπως ο ΟΣΕ, για να παραδοθούν στο κεφάλαιο. Μόνο που όλα τα παραπάνω μέτρα χτυπούν επίσης λαϊκά εισοδήματα. Αν, δε, συνδυαστούν με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων προκειμένου να αλωθούν αυτοί οι τομείς από το μονοπωλιακό κεφάλαιο (αυτό έγινε με τα φορτηγά και τις οδικές μεταφορές), όλα δείχνουν πως τα ελλείμματα και τα χρέη αποτελούν άλλοθι για μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, ως ένας παράγοντας εξόδου από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Και σε βάρος της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Πολλά απ' αυτά τα μέτρα σε άλλα κράτη της ΕΕ έχουν παρθεί προ πολλού. Στην Ελλάδα καθυστέρησαν και χρειάζεται να παρθούν όλα μαζί και άμεσα. Αυτό είπε στην τελευταία του έκθεση και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο οποίος έκανε και συγκεκριμένες αντεργατικές, αντιλαϊκές προτάσεις. Ενώ ανάλογα μέτρα παίρνονται επίσης σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Η καθυστέρηση να παρθούν στην Ελλάδα οφείλεται στους μαζικούς ταξικούς αγώνες του ΠΑΜΕ και στη δράση του ΚΚΕ. Γι' αυτό και η λυσσασμένη αντίδραση ενάντιά τους. Ο λαός μας με το εκλογικό αποτέλεσμα έδειξε πως όταν θέλει μπορεί. Να πολλαπλασιάσει αυτή τη δυναμική με τη συμπόρευσή του μαζικά με το ΚΚΕ, με την ένταξη στην οργανωμένη ταξική πάλη. Τη Δευτέρα 15 του Νοέμβρη να βουλιάξουν οι δρόμοι στα συλλαλητήρια «υποδοχής» της τρόικας.