Αυτή ήταν η βάση πάνω στην οποία ξετύλιξαν την προεκλογική τους δραστηριότητα οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ: Στο πώς, την επομένη των εκλογών, ο λαός θα έχει συμβάλει με την ψήφο του στην εξασφάλιση προϋποθέσεων που θα του επιτρέψουν από καλύτερη θέση να παλέψει για το δίκιο του. Πώς, δηλαδή, με τη μαζική συμμετοχή της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, θα αποκαλύπτονται πιο ολοκληρωμένα οι σχεδιασμοί του μεγάλου κεφαλαίου, θα ξεμπροστιάζεται πιο στοιχειοθετημένα ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της πολιτικής ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Πώς θα πυκνώσουν οι φωνές κι οι εστίες διεκδικήσεων για την ανακούφιση του λαού, θα αναδεικνύεται πόσο επιτακτικά είναι τα μέτρα για τη στήριξη των εργαζομένων, πόσο ρεαλιστική είναι η εφαρμογή τους.

Το ΚΚΕ δε λέει στους εργαζόμενους «ψηφίστε με για να σας σώσω». Το ΚΚΕ λέει πως δυνατό ΚΚΕ σημαίνει δυνατός λαός, γιατί όταν δυναμώνει το ΚΚΕ δυναμώνουν η πρόταση και η πάλη για την αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Πάλη όμως που θα καρποφορήσει μόνο όταν ο λαός, και πρώτα απ' όλα η εργατική τάξη την κάνει δική της υπόθεση, αναλαμβάνοντας πλατιά, αποφασιστική, οργανωμένη δράση που θα ριζώσει σε τόπους δουλειάς, πόλεις και χωριά, σχολές και σχολειά και θα αναπτυχθεί μέχρι να παρασύρει και να ανατρέψει οριστικά όσους «μαυρίζουν» καθημερινά τη ζωή του λαού.

Σωτήρας του λαού μόνο ο ίδιος μπορεί να γίνει, με λαϊκή συσπείρωση και οργάνωση ενάντια στα μονοπώλια. Αλλωστε, οι οργανωμένοι αντιμονοπωλιακοί αγώνες είναι και η «δεξαμενή» όπου γαλουχούνται για να επανδρώσουν μετά το λαϊκό στρατόπεδο άξιοι, αταλάντευτοι, ανιδιοτελείς ηγέτες και μαχητές.

Οι εξελίξεις το επόμενο διάστημα θα καθοριστούν σε μεγάλο βαθμό από τη συγκρότηση αξιόμαχου δυναμικού, έτοιμου για δύσκολες αναμετρήσεις, καταρχήν μες στους τόπους δουλειάς. Και σ' αυτή την κατεύθυνση είναι τεράστιες οι ευθύνες που αναλογούν στα ταξικά συνδικάτα, γενικά στις ταξικές δυνάμεις. Το προσκλητήριο ξεσηκωμού πρέπει να δυναμώσει παντού, σε κάθε χώρο, κάθε κλάδο, ανεξάρτητα από το αν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ πλειοψηφούν ή μειοψηφούν.

Δε γίνεται να αυξάνονται κατά χιλιάδες οι άνεργοι και ν' αφήνουμε να κυκλοφορεί «ελεύθερη» η αντίληψη των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ ότι η ανεργία είναι «φυσιολογική εξέλιξη». Δε γίνεται οικογένειες να μένουν χωρίς να έχουν στον ήλιο μοίρα και ν' αφήνουμε τα αστικά ΜΜΕ να «ζυμώνουν» την άποψη πως «ε, γίνονται αυτά». Δε γίνεται να μαθαίνει ο εργάτης απ' την ώρα που έρχεται στον κόσμο πως είναι «λογικό» αυτός να εγκαταλείπεται πάντα, αλλά οι τραπεζίτες να βρίσκουν πάντα επιδοτήσεις, οι εφοπλιστές να βρίσκουν πάντα φοροαπαλλαγές κλπ. Δε γίνεται να υπογράφουν οι εργατοπατέρες πως μπορεί εργάτης να ζήσει την οικογένειά του με 600 ευρώ το μήνα ή να χρειάζεται κάποιος εγχείρηση που δεν κάνει γιατί είναι ανασφάλιστος, και να μην εκφράζεται η οργή.

Ακόμα και ένας συσπειρωμένος στο ΠΑΜΕ ή οργανωμένος σε ταξικό συνδικάτο να υπάρχει σ' ένα χώρο, μπορεί να γίνει πολύτιμος κρίκος για την οργάνωση. Για άμεση επαφή με το ταξικό συνδικάτο, την κλαδική ή τοπική Γραμματεία του ΠΑΜΕ. Πολύμορφες παρεμβάσεις για την ενημέρωση των συναδέλφων στο χώρο, για συλλογικές διαδικασίες, γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις. Να πάρουν το λόγο οι εργάτες. Να πάρει θέση το αντίστοιχο συνδικαλιστικό όργανο, όποιος κι αν είναι ο συσχετισμός - έτσι θα αποκαλυφθεί και ο ρόλος των συμβιβασμένων ηγεσιών, θα ξεχωρίσει η ήρα απ' το στάρι, θα προβληματιστούν συνειδήσεις, θα κάνουν το βήμα όσοι αναζητούν στήριξη και αντιληφθούν πως δεν είναι μόνοι.

Να στηθούν μετερίζια, Επιτροπές Αγώνα, παντού. Στην πράξη θα λυθούν ζητήματα. Τίμιοι αγωνιστές, εργάτες που θα συνειδητοποιούν πως η υποχώρηση σε κάθε εκβιασμό θα αυξάνει τους εκβιασμούς, πως μόνη γραμμή άμυνας είναι η γραμμή σύγκρουσης με τα μονοπώλια, θα συναντηθούν με τα αιτήματα του ΠΑΜΕ.

Σ' αυτή την κατεύθυνση πρέπει ν' αξιοποιηθεί και το πλαίσιο κοινής δράσης που ΠΑΜΕ - ΠΑΣΥ - ΠΑΣΕΒΕ - ΟΓΕ - ΜΑΣ παρουσίασαν τον περασμένο Σεπτέμβρη. Πλαίσιο με συγκεκριμένα αιτήματα για την άμεση προστασία των λαϊκών οικογενειών από την εξαθλίωση, αλλά και ολοκληρωμένες προτάσεις για την πλήρη ικανοποίηση των αναγκών τους. Πλαίσιο που πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης στους τόπους δουλειάς, σε συνελεύσεις, στις συνεδριάσεις των διοικήσεων σωματείων κι άλλων φορέων του μαζικού λαϊκού κινήματος. Ετσι θα μπει «επί τάπητος» και η αξία, η επιτακτικότητα, η δύναμη της οργάνωσης των εργαζομένων που επιβάλλεται για να επιταχυνθεί η ανασυγκρότηση του κινήματος.

Οργάνωση σημαίνει ν' αναδειχθεί η αξία της ταξικής αλληλεγγύης, με ευρηματικότητα, με σχέδιο, με περηφάνια. Να γίνει η διακοπή ρεύματος σε άνεργο αιτία ξεσηκωμού όλης της γειτονιάς. Να γίνει αιτία κινητοποίησης η απειλή σε εργάτη ότι αν δεν κάτσει στ' αυγά του και δε φύγει απ' το σωματείο θ' απολυθεί. Να γίνει υπόθεση του συνδικάτου η στήριξη της μωρομάνας στη φροντίδα του παιδιού για να πάει στη συνέλευση. Με την πεποίθηση ότι, για τους εργάτες, πάνω απ' όλα, η αλληλεγγύη δεν είναι ζήτημα προσωπικής ή ηθικής επιλογής, αλλά ζήτημα πίστης και αξιοποίησης της δύναμης που παράγει η συλλογική, σχεδιασμένη και ταξικά προσανατολισμένη πάλη.

Οργάνωση σημαίνει να δυναμώσει ολόπλευρα η αντιπαράθεση με τους μηχανισμούς τρομοκρατίας και εξαγοράς που απλώνει η εργοδοσία. Να γίνεται η πείρα απ' την Ξάνθη κτήμα και των εργατών στο Λασίθι. Να συζητηθούν τα συμπεράσματα απ' τους αγώνες στην υπόλοιπη Ευρώπη όπου προωθούνται τα ίδια ακριβώς αντεργατικά μέτρα με ή χωρίς μνημόνια, με ή χωρίς «υψηλά ελλείμματα». Να πυκνώσουν οι δραστηριότητες, πολιτικές, πολιτιστικές κτλ. που θα αναδεικνύουν πώς και πόσα χάνουν οι εργάτες και σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Οργάνωση σημαίνει ολόπλευρη, αμείωτη, στοιχειοθετημένη αναμέτρηση με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να παίρνει απάντηση κάθε τους επιχείρημα που καθαγιάζει την «ανταγωνιστικότητα». Να καλούνται να παίρνουν θέση σε καθετί ώστε να αποκαλύπτονται. Να ανοίγει πλατιά και θαρρετά μες στο χώρο δουλειάς κουβέντα για το αν γίνεται να μένει κανείς «αμέτοχος» στις εξελίξεις, αλλά και για το τι δράση - τι κίνημα χρειάζεται.