Eurokinissi

Το ιδιαίτερο με τον Πάγκαλο είναι ότι - λόγω της γενικευμένης χρεοκοπίας του πολιτικού κατεστημένου - του έλαχε να εκπροσωπεί με τον αντιπροσωπευτικότερο τρόπο, όχι μόνο την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και το σύνολο του παρηκμασμένου αστικού πολιτικού κόσμου.

Καθόλου δεν είναι άσχετη με την πάγκοινη διαπίστωση αυτής της παρακμής - αλλά και με τη διαπίστωση ότι η παρακμή έχει φτάσει σε τέτοια ακρότατα όρια, ώστε να αποτελεί συγκολλητική ουσία μεταξύ των φορέων της - η τοποθέτηση του Πάγκαλου στη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Θέση με την οποία τον τίμησε ο (αγρίως υβρισθείς από τον Πάγκαλο) Παπανδρέου...

*

Ο Πάγκαλος, που - πάντοτε ως εκφραστής της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ - έχει αναδειχτεί ως «εξέχων» παράγοντας σε υποθέσεις πολλαπλής πολιτικής (και όχι μόνον) αναξιοπρέπειας, όπως ο Οτσαλάν, τα Ιμια, η συμφωνία της Μαδρίτης και που επιπλέον έχει συλληφθεί πολλαπλώς να ψεύδεται ασυστόλως, απολαμβάνει εκείνης της «διακριτικής φροντίδας» που το σύστημα εξασφαλίζει στους «ανθρώπους των ειδικών αποστολών».

Εδώ έγκειται και η φωτοδότησή του ως δήθεν «σοβαρού» από τις «πυροβολαρχίες» του θεάματος και της «ενημέρωσης», η διατήρησή του στον αφρό του δημόσιου βίου, με δεκανίκι την ειδική μεταχείριση που του επιφυλάσσουν τα ΜΜΕ.

Το γεγονός ότι τα ΜΜΕ «ξεχνούν» τα «έργα και τις ημέρες» του ανδρός, ότι επιμόνως επιλέγουν να προσπερνούν την καταγραφή του ως σεσημασμένου της τακτικής της «λάσπης», επιβεβαιώνει ότι οι «Μεγάλοι τραγουδιστές», αν διατηρούνται στο προσκήνιο, το οφείλουν στις «μεγάλες πίστες» των εργολάβων του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου.

***

Μια τέτοια προβοκατόρικη «αποστολή» ανέλαβε να διεκπεραιώσει ο Πάγκαλος, με τη συνέντευξη που έδωσε την Κυριακή στο «Βήμα».

Το λάθος του, όμως, τούτη τη φορά, ήταν ότι την προσφιλή του μέθοδο, το «πες πες κάτι θα μείνει», την υπηρέτησε με πολύ άγαρμπο τρόπο.

Ετσι, πέρα από το γεγονός ότι επαναβεβαίωσε τον εαυτό του, ομολόγησε κάτι πολύ σημαντικότερο: Οτι ο «γκαιμπελισμός» δεν αποτελεί (όπως ήθελαν να το «δικαιολογούν» μέχρι τώρα οι φίλοι του) ένα χαρακτηριστικό που εξαντλείται στην «ιδιορρυθμία» ή την «ιδιαιτερότητα» κάποιων προσώπων.

Ο «γκαιμπελισμός» είναι πλέον οργανικό, δομικό στοιχείο, ενταγμένο - και επισήμως πια - στο οπλοστάσιο της κυρίαρχης προπαγάνδας.

*

Ο Πάγκαλος, λοιπόν, μιλώντας στο «Βήμα» και μέχρι να φτάσει στο κυρίως θέμα του (το κυρίως θέμα του είναι, ως συνήθως, το ΚΚΕ), θέλησε να παραστήσει τον ειδικό περί θεμάτων «κάθαρσης».

Θυμίζουμε ότι είναι το ίδιο πρόσωπο, που (στις 5/5/2009, ρ/σ «Φλας») έχει δηλώσει:

«Πήρε ο Τσουκάτος κάτι λεφτά, τα πήγε σε ένα κόμμα, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ. Τι αδίκημα είναι αυτό; (...). Παίρνω από μια ιδιωτική εταιρεία λεφτά και τα πάω σε ένα κόμμα, είναι αδίκημα κάποιου είδους;» (!!!).

***

Από εκεί και πέρα, ήρθε η σειρά του ΚΚΕ.

Επομένως, σύμφωνα με τον ευφυή αυτόν πολιτικό άντρα, το Μνημόνιο με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ, το οποίο φέρνει τη δυστυχία στον ελληνικό λαό, μάλλον το ΚΚΕ θα είναι εκείνο που ...εξώθησε το ΠΑΣΟΚ να το συντάξει και να το υπερψηφίσει!

*

Θυμίζουμε ότι ο Πάγκαλος είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, που διακηρύσσει - ανά τον κόσμο - ότι η Ελλάδα είναι χώρα «περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας», σε πλήρη προφανώς ...«αρμονία» με το Σύνταγμα που «σέβεται» ο Πάγκαλος.

*

Παρεμπιπτόντως, αυτός ο επίλεκτος του Σώματος των «δημοκρατών», ο Πάγκαλος, είναι εκείνος που έχει περιγράψει επακριβώς πώς - κατά την αντίληψή του - πρέπει να λειτουργούν τα κράτη:

«Επρεπε το κράτος να πει στους δημάρχους: "Εχετε δυο μήνες για να αποφασίσετε για νέες χωματερές. Δεν αποφασίζετε! Νομοθετώ και κατεβάζω τα ΜΑΤ, τα τανκς, το στρατό, τι χρειάζεται, και ανοίγω νέα χωματερή". Ετσι λειτουργούν τα κράτη»! (Θ. Πάγκαλος, ρ/σ ΣΚΑΪ, 12/3/2003).

Κατά τα λοιπά, ο κύριος αντιπρόεδρος γνωρίζει ότι η «δικτατορία του προλεταριάτου» είναι επιστημονική, φιλοσοφική και πολιτική ορολογία, ισούται με τον όρο «δημοκρατία της εργατικής τάξης», το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, της «αστικής δημοκρατίας», με άλλα λόγια της «δικτατορίας της αστικής τάξης», την οποία υπηρετεί ο Πάγκαλος και το κόμμα του...

*

Εδώ να σταθούμε λίγο:

Πρώτον και κατ' αρχάς, συγχαρητήρια στον συντάκτη του «Βήματος» και εν γένει στην εφημερίδα του κ. Ψυχάρη, που είχαν τέτοιο «λαβράκι» στα χέρια τους, αλλά εντούτοις δεν έκαναν την εξής απλή ερώτηση: «Ποιους ακριβώς είδατε, κ. Πάγκαλε; Μπορείτε να μας τους ονοματίσετε;»...

Δεύτερον, ο Πάγκαλος είναι ο ίδιος, που, πριν δυο μήνες, σε ανάλογο ρεσιτάλ συκοφαντίας, έβγαινε στα κανάλια και έλεγε ότι είχε δει στην τηλεόραση συγκεκριμένους ανθρώπους που είχαν επιτεθεί στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ. Οπως αποκαλύφθηκε, έλεγε ψέματα. Μήπως να βλέπει λιγότερο τηλεόραση;...

Τρίτον, ο Πάγκαλος είναι ο ίδιος «αξιόπιστος κύριος», που έχει καθυστερήσει - εδώ και δύο χρόνια - να φέρει εκείνες τις «αποδείξεις», ότι «το ΚΚΕ είναι συνιδρυτής του "Γερμανού"». Μάλιστα, ουδέποτε παραιτήθηκε, όπως «υποσχόταν» ότι θα πράξει, αν δεν προσκόμιζε τα σχετικά «στοιχεία» (που ουδέποτε τα προσκόμισε). Συνεπώς, έδωσε μόνος του την απάντηση στο ερώτημα που ο ίδιος είχε θέσει: «Υπάρχει, άραγε, ένα όριο ξεφτίλας, κάτω από οποίο δεν μπορεί να πέσει ένας δημόσιος άντρας;»...

Τέταρτον, δύο είναι - παγκοσμίως - αυτοί που «είδαν το ΚΚΕ» στα επεισόδια στη Βουλή. Ο ένας είναι ο Πάγκαλος, ο άλλος - το συνεταιράκι του και στη συκοφαντία με την «Γερμανός» - ήταν ο φίλος του, ο Καρατζαφέρης, για τον οποίο ο αντιπρόεδρος έχει δηλώσει (16/5/2009, περιοδικό «Schooligans»): «Ναι, είμαστε φίλοι»...

***

Εν κατακλείδι:

Οταν λέμε Πάγκαλος εννοούμε ΠΑΣΟΚ.

Εννοούμε Παπανδρέου.

Εννοούμε κυβέρνηση.

Εννοούμε ένα ολόκληρο κατεστημένο, το οποίο με τις «βρωμιές» και τις «γκαιμπελίστικες» επιθέσεις εναντίον του ΚΚΕ, ομολογεί περίτρανα ότι, απέναντι στην αλήθεια, στη δύναμη των ιδεών και στην καθαρή πολιτική δράση, δεν έχει να αντιπαραβάλλει παρά τη συκοφαντία και την προβοκάτσια.