Στη βάση αυτή, η χτεσινή προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για το «Πρόγραμμα Σταθερότητας» δεν θα μπορούσε παρά να αναδείξει τις δυο στρατηγικές γραμμές που αντικειμενικά συγκρούονται στο οικονομικό και πολιτικό πεδίο. Από τη μια το ΚΚΕ και η φιλολαϊκή διέξοδος που προτείνει, με τη συγκρότηση ενός πλατιού κοινωνικού μετώπου που θα εκμεταλλευτεί την κρίση και θα προκαλέσει ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, βάζοντας ισχυρά θεμέλια στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και της πολιτικής του εξουσίας.

Από την άλλη, το σύνολο των κομμάτων που αποτελούν πυλώνες ή κινούνται στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος και τα οποία είτε στηρίζουν τη γενική γραμμή πλεύσης της κυβέρνησης, όπως κάνουν ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., είτε δεν την αμφισβητούν, όπως κάνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, προτείνοντας μερεμέτια στο σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης. Εξίσου αποκαλυπτική ήταν η στάση του πρωθυπουργού και απέναντι στο αίτημα της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, να δοθούν απαντήσεις σχετικά με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση σε σχέση με το Αιγαίο και τα άλλα μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής.