Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο επιθετικός τρόπος με τον οποίο ο Α. Σαμαράς υπερασπίζεται την αντιπολιτευτική τακτική της συναίνεσης που ακολουθεί, αποσκοπεί σε δύο στόχους: Πρώτον, να διατρανώσει τη βούληση και αποφασιστικότητά του να βάλει γερές πλάτες για να περάσουν τα νέα σκληρά μέτρα που σαρώνουν τα εναπομείναντα δικαιώματα των εργαζομένων και φορτώνουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στα λαϊκά στρώματα. Δίνει μ' αυτόν τον τρόπο τα διαπιστευτήρια του συνεπούς διαχειριστή των καπιταλιστικών συμφερόντων, που διεκδικεί την επάνοδό του στην κυβερνητική καρέκλα. Δεύτερο, θέλει να προλάβει «φωνές» και αμφισβήτηση από τη βάση της ΝΔ για την πρωτόγνωρη υποστήριξη που προσφέρει το κόμμα της αξιωματικής «αντιπολίτευσης» στην κυβερνητική πολιτική.

Φυσικά, ο Α. Σαμαράς και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματός του δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν τα ιδεολογήματα περί «εθνικού συμφέροντος», δίχως όμως να μπορούν να αποκρύψουν ότι η στρατηγική τους ταυτίζεται με το καθαρό συμφέρον της αστικής τάξης. Αντίθετα, τα στελέχη της ΝΔ, που σύσσωμα επιδεικνύουν σταθερή στοχοπροσήλωση στην υπεράσπιση των συμφερόντων της αστικής τάξης, έχουν δημιουργήσει μια ισχυρή δύναμη κρούσης για να εφαρμοστεί η στρατηγική της πλουτοκρατίας, διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο στο μαύρο μέτωπο που έχει εξαπολύσει τη νέα αντιλαϊκή θύελλα.

Είναι τέτοιος ο βαθμός της προσήλωσής τους στο συνολικότερο συμφέρον της αστικής τάξης, ώστε έχουν φτάσει στο σημείο να εκφράζουν ανοιχτά την αγωνία τους μήπως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ «σπαταλήσει» άσκοπα το πολιτικό κεφάλαιό της σε ασήμαντες τροπολογίες και εσωκομματικές διαφωνίες και δεν προωθήσει τα «αναγκαία» μέτρα για την έξοδο από την κρίση. Σε τέτοιες διαχειριστικές πλευρές εξαντλείται η όποια κριτική, για να μπορεί απρόσκοπτα να περνάει ο πυρήνας των προαποφασισμένων αντιδραστικών μέτρων.

Αναπαράγουν μάλιστα την κατασκευασμένη προπαγάνδα για το «βαθύ ΠΑΣΟΚ», που δυσκολεύει δήθεν τη γρήγορη εκδήλωση του κυβερνητικού έργου, για να βοηθήσουν την κυβέρνηση στην προσπάθεια που καταβάλλει για να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους και το λαό. «Φαίνεται ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί από αυτό που (πολύ εύστοχα) χαρακτηρίζεται "βαθύ ΠΑΣΟΚ"», εκτίμησε πρόσφατα ο Α. Σαμαράς, διαπιστώνοντας μάλιστα ότι υπάρχει «ανατροπή κυβερνητικών αποφάσεων από το κόμμα (σ.σ. του ΠΑΣΟΚ)» (!).

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η ΝΔ φροντίζει να αφαιρέσει από την κυβέρνηση τα προσχήματα ότι τάχα της δημιουργεί πρόβλημα η «αντιπολίτευση» από μέρους της. «Προχωράτε, κυβερνήστε, μη χάνετε χρόνο, μη φοβάστε το πολιτικό κόστος», είναι οι μονότονα επαναλαμβανόμενες προτροπές των γαλάζιων στελεχών από τα τηλεοπτικά παράθυρα προς τους «ομόλογους» υπουργούς τους.

Ολα αυτά, με εκφρασμένη δημόσια τη διάθεσή τους «να βοηθήσουν», όπως παραδέχονται, την κυβέρνηση να πάρει τα αναγκαία για το κεφάλαιο μέτρα. «Είμαστε αποφασισμένοι να βάλουμε πλάτη στα δύσκολα, τα αναγκαία, τα σωστά... Δε θα διστάσουμε να στηρίξουμε επιλογές της κυβέρνησης που βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση», τόνισε για άλλη μια φορά ο Α. Σαμαράς, μιλώντας στην πρώτη συνεδρίαση των τομεαρχών της ΝΔ την περασμένη Τρίτη.

Και η αλήθεια είναι ότι η ηγεσία της ΝΔ δε μένει στα λόγια. Τα στελέχη της ΝΔ είτε εκφράζουν ανοικτά την υποστήριξή τους σε σκληρά αντιλαϊκά μέτρα και αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις είτε καταθέτουν συγκεκριμένες προτάσεις, ανοίγοντας δρόμους προς όφελος των συμφερόντων της πλουτοκρατίας.

Από την πρώτη στιγμή η ηγεσία της ΝΔ, στο όνομα της μείωσης του ελλείμματος, ενθάρρυνε τη μείωση των μισθών και των συντάξεων των εργαζομένων στο Δημόσιο, αλλά και την αύξηση των έμμεσων, των πλέον επαχθών αντιλαϊκών, φόρων, αξιώνοντας ταυτόχρονα νέες φοροπαλλαγές για τις επιχειρήσεις και το κεφάλαιο.

Από αυτή την άποψη είναι κατ' εξοχήν υποκριτική η αντίθεσή του «στη νέα φοροεπιδρομή». «Εχετε δει ξανά εσείς κόμμα της αντιπολίτευσης να προτείνει αντιδημοφιλή μέτρα;», αναρωτήθηκε με έκδηλο κομπασμό ο Α. Σαμαράς σε συνέντευξή του χτες στον «Κόσμο του Επενδυτή», παραπέμποντας στην πρόταση που έκανε για αύξηση των έμμεσων φόρων σε ποτά και τσιγάρα.

Στην πρώτη γραμμή βρίσκονται τα στελέχη της ΝΔ και στο «μέτωπο» για την επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών. Προτρέπουν την κυβέρνηση να παρουσιάσει και υλοποιήσει άμεσα τις ανατροπές στο Ασφαλιστικό, με τον Α. Σαμαρά να εκφράζει φόβους μην τυχόν και η κυβέρνηση «δεν μπορέσει να καταλήξει σε συγκροτημένο σχέδιο».

Δεδομένη είναι επίσης η στήριξη της ηγεσίας της ΝΔ στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και στη γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας, στην απελευθέρωση των υπηρεσιών και των κλειστών επαγγελμάτων (οδηγία Μπολκεστάιν), στις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, στις οποίες βέβαια περιλαμβάνει και την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας.

Από την πρώτη στιγμή έσπευσε να βάλει πλάτη και στον «Καλλικράτη», διεκδικώντας μάλιστα την πατρότητά του και θυμίζοντας ότι «ήταν βασική εξαγγελία και σχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ». Στη πρώτη γραμμή οι γαλάζιοι δήμαρχοι και νομάρχες που αποτελούν την πλειοψηφία σε ΚΕΔΚΕ και ΕΝΑΕ.

Πάνω απ' όλα όμως η ηγεσία της ΝΔ στηρίζει τη στρατηγική της αντιλαϊκής επίθεσης. Ανεπιφύλακτα εξέφρασε την υποστήριξή της στο νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας, αναλαμβάνοντας μάλιστα ρόλο θεματοφύλακα «για την εφαρμογή στην πράξη των κυβερνητικών δεσμεύσεων». Ταυτόχρονα, ενσωματώνει στον «υπεύθυνο» αντιπολιτευτικό λόγο της την κριτική που ασκούν οι αγορές και οι Βρυξέλλες, όπως ότι δεν περιλαμβάνει κοστολογημένα μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος παρά μόνο για το 2010 και όχι για όλη την τριετία ή ότι δεν έχει επαρκή μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας, εννοείται από τη σκοπιά της στρατηγικής της Λισαβόνας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ηγεσία της ΝΔ, βάζοντας πάνω απ' όλα τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, θα κάνει ό,τι μπορεί για να περάσουν τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Γνωρίζει όμως καλά ότι η συναίνεσή της δε «μεταφράζεται» και σε κοινωνική συναίνεση. Γι' αυτό και η έκδηλη αγωνία του Κ. Μητσοτάκη μήπως «προκληθεί κοινωνική αναταραχή, αν δεν μπορέσουμε να ελέγξουμε τα πράγματα». Ομως από αυτόν το λαό, τους αγώνες και την πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες του, ποτέ δε θα μπορέσουν να απαλλαγούν. Και είναι στο χέρι των εργαζομένων να οργανώσουν χωρίς καθυστέρηση την πάλη τους μέσα από τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, βάζοντας στο στόχαστρο την ενιαία στρατηγική κυβέρνησης - ΕΕ - ΝΔ - κεφαλαίου και εργατοπατέρων.