1. Ποια είναι η ατζέντα της καθημερινότητάς σου; Το μεροκάματο, η ανεργία, οι τιμές, το σχολείο, η υγεία, η πρόνοια, απλά πράγματα που όταν δεν μπορείς να τα ζήσεις κανονικά κι όσο ο κορσές σφίγγει, ή γονατίζεις, ή εξεγείρεσαι. Από την ιστορία έχεις μάθει ότι η εξέγερση είτε είναι οργανωμένη και καταλήγει κάπου - σε νίκη ή και ήττα - είτε δεν είναι εξέγερση, μπορεί να είναι ένα ξέσπασμα, αλλά εξέγερση δεν είναι, επειδή η εξέγερση είναι αποτέλεσμα της δράσης τεράστιων λαϊκών μαζών και οργανωμένη. Ξάφνου, όμως, μαθαίνεις ότι η εξέγερση μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από οργανωμένη (κράτα το κρατούμενο).

2. Οταν οι άνθρωποι, με οποιονδήποτε τρόπο, οργανώνονται και κινούνται για να κάνουν κάτι, αρχίζουμε και μιλάμε για κίνημα κι ανάλογα με το περιεχόμενο του δίνουμε όνομα εργατικό, συνδικαλιστικό, μαζικό, πολιτικό, οικολογικό και πάει λέγοντας. Ξάφνου μαθαίνεις ότι υπάρχει κι ένα «ιδιότυπο κίνημα». Είναι το «κίνημα», που αντιστοιχεί σε τυφλό ξέσπασμα και όχι σε μαζική λαϊκή εξέγερση.

3. Εκεί, ακριβώς, έρχεται ο άλλος και σου λέει ότι το ξέσπασμα είναι εξέγερση, το ιδιότυπο είναι κίνημα κι όλα μαζί είναι το μέλλον σου. Ετσι θα αλλάξεις τη ζωή σου.

Συγκρατήσου. Μη βιαστείς να τον χαρακτηρίσεις. Σκέψου.

1. Αφού ξεπέρασες τη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε το κομμουνιστικό κίνημα, σηκώθηκες στα πόδια σου και μαζί με σένα άρχισε να σηκώνει κεφάλι και η εργατική τάξη.

2. Ανέλυσες την κατάσταση και κατέληξες στο συμπέρασμα ότι αυτό το σύστημα όχι μόνο δε σηκώνει διαχείριση, αλλά και πρέπει να ανατραπεί πάραυτα. Για να ανατραπεί θέλει συγκέντρωση δυνάμεων σ' αυτό το στόχο. Αυτήν την ανάλυση την έβαλες σε δημόσια συζήτηση ανάμεσα στους εργάτες κι άρχισαν να συσπειρώνονται γύρω της πολλοί κι ακόμα πιο πολλοί. Πριν προλάβεις να μετρήσεις το έχει σου, έρχεται η καπιταλιστική κρίση να επιβεβαιώσει και το πρώτο σκέλος της ανάλυσης και το δεύτερο που αφορά το δρόμο για να πάει μπροστά η εργατική τάξη.

3. Οργανώνεις πια το στρατό σου έτσι που να ανταποκρίνεται στον ταξικό πόλεμο που έχεις μπροστά.

4. Εκεί ακριβώς έρχεται η σφαίρα του αστικού κράτους και κόβει τη ζωή ενός παιδιού, του παιδιού σου.

5. Εντάσεις το γεγονός στην ανάλυσή σου και καλείς συνολικά το οργανωμένο λαϊκό κίνημα να αντιδράσει και όσους δεν είναι ενταγμένοι στο λαϊκό κίνημα να οργανωθούν, γιατί ο πόλεμος αγριεύει.

6. Την ώρα ακριβώς που τα ταξικά συνδικάτα παίρνουν θέση (έχουν ήδη μπροστά τους μια μεγάλη απεργία), βλέπεις οργανωμένους μαθητές - τα παιδιά σου επίσης - να βγαίνουν στο δρόμο και να βάζουν την οργή τους μαζί με τα δικά τους αιτήματα δίπλα στα αιτήματα των εργατών. Εκείνη ακριβώς την ώρα εμφανίζεται η προπαγάνδα των αστών που σου λέει κίνημα είναι να καις και να σπας...

7. Αυτό παρουσιάζεται από τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις της αστικής τάξης σαν ΤΟ κίνημα των κινημάτων. Θυμήσου από πότε - δεκαετίες πριν - προσπαθούν να σου πουν ότι κίνημα δεν είναι το εργατικό αλλά ένα κάποιο άλλο...

Ε, τώρα, μπορείς να τους πεις όπως θέλεις και να μην έχεις καμιά αναστολή γι' αυτό. Ειδικά κάτι τύπους που έρχονται σήμερα να σου κάνουν μάθημα «ενωμένης αριστεράς». Ποιοι; Ολοι αυτοί που έκαναν τον αντικομμουνισμό τρόπο ζωής. Ολοι αυτοί που τρέμουν στην ιδέα ότι μπορούν οι εργάτες να τους χαλάσουν τη σιέστα. Μην έχεις κανένα πρόβλημα να τους πεις όπως θέλεις. Ισως είναι και κάτι χειρότερο...

Ενα να 'χεις καθαρό: Η ταξική σύγκρουση οξύνεται. Κι αυτό θα εκφράζεται κάθε μέρα όχι μόνο με χτυπήματα πάνω απ' τη μέση.