Η πολιτική ζωή της χώρας εισήλθε για μια ακόμα φορά στη «ζώνη» της σκανδαλολογίας. Δεν είναι η πρώτη και σίγουρα δε θα είναι η τελευταία, όσο συνεχίζεται μια σκανδαλώδης πολιτική που ως τέτοια γεννά και αναπαράγει φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς. Η συζήτηση για το αν, ποια κόμματα της πλουτοκρατίας, ποιοι συγκεκριμένοι πολιτικοί της, χρηματίστηκαν από τη «Ζήμενς» είναι αποπροσανατολιστική για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ακριβώς γιατί μιλά για ένα γεγονός σύμφυτο της σχέσης της πλουτοκρατίας με τα κόμματά της, στο όνομα τάχα της αποκατάστασης της αστικής ηθικής που είναι σάπια έτσι κι αλλιώς, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο το ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα, ιδανικό για την αναπαραγωγή κάθε είδους τρωκτικών.

Ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που του στήνουν. Ούτε να τρέφει αυταπάτες πως θα έρθουν όλα στο φως. Γνωστά θα γίνουν τόσα όσα πρέπει ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο το σύστημα της δικομματικής εναλλαγής, ώστε να μην τρωθεί περαιτέρω το ήδη «λαβωμένο» στις λαϊκές συνειδήσεις κύρος του. Για το λαό το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η πολιτική από και για την πλουτοκρατία που εφαρμόζουν δεκαετίες τώρα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και στηρίζουν στον έναν ή στον άλλο βαθμό τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Το μεγαλύτερο όλων των σκανδάλων είναι να αυξάνεται ραγδαία ο παραγόμενος απ' το λαό πλούτος κι ο ίδιος, αν και παραγωγός του, να βυθίζεται στη φτώχεια και στην ανέχεια. Να μην έχει στον ήλιο μοίρα. Η πολιτική που σκοπό της έχει την ευημερία των κερδών του κεφαλαίου, επιβάλλεται και προωθείται συν τοις άλλοις και με την αξιοποίηση μέσων όπως η απάτη, η εξαγορά, η διαπλοκή. Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο... Ετσι λειτουργούν στον καπιταλισμό η πολιτική και η οικονομική εξουσία. Κι αν κάποτε έρχονται στο φως ορισμένα κρούσματα διαφθοράς δεν είναι παρά η έκφραση των συγκρούσεων και των ανταγωνισμών στο εσωτερικό της πλουτοκρατίας και των πολιτικών δυνάμεων που την υπηρετούν, που έμπλεοι υποκρισίας ορκίζονται στο όνομα της διαφάνειας και της κάθαρσης.

Η δικαιολογημένη αγανάκτηση που νιώθει ο λαός όταν αποδεικνύεται αυτό που ήδη απ' την πείρα του γνωρίζει, το χορό δισεκατομμυρίων που στήνεται με «τροφοδότη» τον δικό του ιδρώτα, να μην καταλήξει άσφαιρα πυρά. Να τη μετουσιώσει σε πάλη εναντίον αυτής της πολιτικής. Να μην τον οδηγήσει στο μοιρολατρικό συμπέρασμα του όλοι ίδιοι είναι, τίποτα δε γίνεται. Ιδιοι είναι αυτοί που πρεσβεύουν ίδια πολιτική υπέρ του κεφαλαίου. Αυτούς πρέπει να καταδικάσει πολιτικά, με την ψήφο και με τους αγώνες του. Η ανάπτυξη του οργανωμένου λαϊκού κινήματος, που μαχητικά και ασυμβίβαστα παλεύει για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής των κομμάτων της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου, μπορεί να περιορίσει τα φαινόμενα της διαφθοράς, σε αντιπαράθεση με τη συναίνεση και την υποταγή, τη χειραγώγηση και τη φθορά των συνειδήσεων.

Η αποδυνάμωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η ισχυροποίηση του ΚΚΕ και η προώθηση της λαϊκής συμμαχίας είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει ο λαός για να «ξεριζώσει» την αντιλαϊκή πολιτική και μαζί της τις αιτίες που γεννούν και αναπαράγουν τη διαφθορά. Για να οικοδομήσει τη δική του εξουσία, όπου ο ίδιος θα είναι ελεγκτής και εγγυητής της διαφάνειας.