«Τα τεκταινόμενα στο χώρο της υγείας δεν πρέπει να αφαιρεθούν από αυτά που γίνονται συνολικά στη χώρα μας σήμερα και σε όλο τον κόσμο. Με μια έννοια, αυτά που γίνονται στο χώρο της υγείας δεν είναι πρωτόγνωρα αφού συμβαίνουν σε όλους τους κοινωνικούς τομείς, όπως η παιδεία, και παντού», τόνισε η Αλ. Παπαρήγα στην ομιλία της στη συγκέντρωση των εργαζομένων του «Ευαγγελισμού».

«Αυτά, συνέχισε, τα λέω όχι για να υποβαθμίσω το θέμα της υγείας αλλά κυρίως για να καταλήξουμε στο ότι χρειάζεται τώρα πια πολύ σκληρός αγώνας, πολύ συστηματικός, πολύ μεθοδικός, με υπομονή και επιμονή για να αντιμετωπιστούν βάρβαρα μέτρα τα οποία έρχονται. Και ο εργαζόμενος στο χώρο της υγείας πρέπει να σκεφτεί ποια είναι η πορεία συνολικά των εργασιακών σχέσεων στον τόπο μας. Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι τώρα πια πάει να γίνει η μερική απασχόληση, η ελαστική απασχόληση, ανατρέπεται η εργατική νομοθεσία που υπήρχε η οποία κατά κάποιο τρόπο περιείχε κάποιες διατάξεις οι οποίες δεν ήταν επαρκείς για μας αλλά απαιτούσαν αγώνες των εργαζομένων και ένα συσχετισμό δύναμης. Αυτά όλα ανατρέπονται και μακάρι να είχαν ανατραπεί για να γίνει κάτι καλύτερο, αλλά ανατρέπονται για να έρθει κάτι χειρότερο. Επομένως αυτά πρέπει να πάρετε υπόψη. Δεν αφορά μόνο τον "Ευαγγελισμό" ή ένα τμήμα του "Ευαγγελισμού". Αφορά όμως τον "Ευαγγελισμό" στο εξής ζήτημα: Αν στον "Ευαγγελισμό" ή στον κάθε χώρο δουλιάς δεν υπάρξει ένα μέτωπο, οργανωμένη αντίσταση και διεκδίκηση, έρχονται παγετώνας και πάρα πολύ δραματικά χρόνια. Και το θέμα είναι ότι αυτά τα μέτρα που παίρνονται αν μονιμοποιηθούν για πολλά χρόνια δε διορθώνονται εύκολα».

«Ερχεται, είπε σε άλλο σημείο, ο υπουργός Υγείας και λέει θέλω να γλιτώσω το σύστημα υγείας απ' τα "κακώς κείμενα" -και όντως πολλά από αυτά είναι "κακώς κείμενα". Το θέμα είναι ότι τα "κακώς κείμενα" είναι γέννημα πολιτικής γενικότερης. Είναι εντελώς υποκριτική όλη αυτή η συζήτηση για τα "κακώς κείμενα". Κατά κανόνα τα "κακώς κείμενα" οφείλονται στους γιατρούς, στους εργαζόμενους ή αν θέλετε στους ασθενείς, και ο καθένας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του. Τέτοια είναι - κατά την κυβερνητική λογική - τα περισσότερα "κακώς κείμενα" ή το πολύ - πολύ να είναι οι διοικήσεις των νοσοκομείων, που κι αυτές έχουν την ευθύνη που δέχτηκαν να υλοποιήσουν μια τέτοια κατεύθυνση.

Ολοι φταίνε εκτός απ' τη γενικότερη πολιτική που ακολουθήθηκε.

Η κυβέρνηση κάνει την εξής σκέψη και, εδώ που τα λέμε, από τη σκοπιά της και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί, έχει λογική αυτή η σκέψη. Κάθεται και σκέφτεται το εξής: εδώ μέχρι τώρα είχα ένα ποσό που χρηματοδοτούσα τα δημόσια ταμεία, τα ταμεία των ασφαλισμένων. Αυτό το ποσό τώρα δεν μπορώ να το δίνω γιατί η γενικότερη τάση είναι το κράτος όλο και λιγότερα να δίνει στις κοινωνικές δαπάνες και όλο περισσότερα να δίνει στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα - είναι και οι εντολές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Υστερα σκέφτεται: Υπήρχαν οι εργαζόμενοι που στήριζαν το δημόσιο σύστημα υγείας και το στήριζαν είτε με τη μορφή της κρατικής επιχορήγησης είτε της εργοδοτικής. Και οι εργοδότες και το κράτος απ' τους εργαζόμενους έβγαζαν τα λεφτά. Τώρα όμως οι εργαζόμενοι είναι μερικά απασχολούμενοι, ενώ είναι πάρα πολλοί άνεργοι. Αρα οι εισφορές των ασφαλισμένων δεν μπορούν να συνεισφέρουν τα ίδια. Η εργοδοσία θα έχει λιγότερες εισφορές.

Αν, λοιπόν, τα ταμεία είναι άδεια στον άλφα βαθμό σήμερα, αύριο θα είναι πολύ πιο άδεια. Αρα πρέπει να κάνω αλλαγές στο σύστημα υγείας. Πρώτα πρώτα τι πρέπει να κάνω; Θα ξεκινήσω από το σύστημα συνταξιοδότησης και ασφάλισης. Σου λέει ασφάλιση και υγεία. Εδώ λοιπόν τι πρέπει να κάνω, το μεγαλύτερο βάρος των εισφορών να το φέρει ο εργαζόμενος με διάφορες μορφές και της σύνταξης και της υγείας. Ηταν ο εργαζόμενος ο βασικός αιμοδότης, τώρα θα γίνει και τυπικά ο αποκλειστικός και μάλιστα χωρίς να έχει σταθερή δουλιά. Γιατί παλιότερα τού έπαιρναν τις εισφορές έχοντας μια σταθερή δουλιά. Θα πληρώνεις σου λένε τώρα όχι μόνο μέσω των κρατήσεων, αλλά και με τιμολόγιο. Αυτή είναι η λογική του εκσυγχρονισμού του συστήματος υγείας. Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο».

«Λένε, συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα, ότι αυξήθηκε το κόστος στον τομέα της υγείας και το δικαιολογούν με το ότι δε γίνεται καλή διαχείριση, γιατί οι γιατροί γράφουν πάρα πολλά φάρμακα κλπ.

Θα θέλαμε και μεις μια μελέτη απ' την κυβέρνηση για τις πραγματικές αιτίες της αύξησης του κόστους.

Εμείς λέμε ότι μέχρι ένα σημείο καλά κάνει και ακριβαίνει. Με την έννοια ότι ο απλός άνθρωπος του λαού μας πρέπει να έχει υψηλή περίθαλψη και οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας να έχουν υψηλούς μισθούς. Από αυτή τη σκοπιά, είναι λογικό να ακριβαίνει.

Αλλά ας πάρουμε και μια άλλη πλευρά. Αν ακριβαίνουν τα μηχανήματα και τα φάρμακα, είναι γιατί οι πολυεθνικές θέλουν να πετύχουν το μέγιστο κέρδος. Ο τομέας υγείας ακρίβυνε γιατί βελτιώθηκαν οι μισθοί των εργαζομένων στο χώρο της υγείας; Εχει μεγαλύτερο κόστος, γιατί αυξήθηκε η ποιότητα των υπηρεσιών;

Αυτό είναι αντικειμενικό και αντανακλά την πρόοδο της εποχής μας.

Αλλά απ' την άλλη μεριά έχουμε μια τεράστια αύξηση η οποία οφείλεται, πριν απ' όλα, πέρα από άλλες παρενέργειες που υπάρχουν, στο ότι ο επιχειρηματικός τομέας της έχει κέρδη».

«Η κυβέρνηση προχωρά στην τακτοποίηση ανάμεσα στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα υγείας, είπε η Αλ. Παπαρήγα.

Ο ιδιωτικός τομέας γιγαντώθηκε. Αλλά πρέπει τώρα να μπει μια τάξη, να μοιραστεί η πίτα. Υπήρχαν μικροϊδιώτες εδώ, μικρομεσαίες κλινικές. Αυτές πάει να τις ξεκαθαρίσει. Και πάει να βάλει μια τάξη, αλλά όχι αυτό που λέμε πραγματική τάξη, στη σχέση ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, να κανονίσει τους κανόνες ανταγωνισμού. Αν ήθελε ο υπουργός να μειώσει το κόστος στον τομέα της υγείας, θα έπρεπε να πάρει μέτρα για τους ομίλους Αποστολόπουλου, Ιντεραμέρικαν, για όλους τους άλλους αυτούς ομίλους οι οποίοι ανδρώνονται και μεγαλώνουν στον τομέα της υγείας.

Ο υπουργός επιχειρεί να βάλει τάξη στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Σου λέει δε θα έχω 250, 500 διαγνωστικά κέντρα αλλά θα έχω 100 των κυρίων τάδε και τάδε.

Αυτά πάει να κάνει η κυβέρνηση και θα φτάσουμε στο χώρο της υγείας να δουλεύουν άνθρωποι με πάρα πολύ χαμηλούς μισθούς, με μη σταθερές εργασιακές σχέσεις. Επομένως, όλα τα δικαιώματα που υπάρχουν σήμερα, που δε μας φτάνουν, που είμαστε δυσαρεστημένοι, μάς τα παίρνουν πίσω και μένουμε με το εξής δικαίωμα: Αμα έχεις, απολαμβάνεις. Αλλά αυτό το δικαίωμα είναι για τους λίγους.

Το ονομάζουν νοικοκύρεμα, συγχωνεύσεις, τακτοποίηση, διαχείριση, ξεπέρασμα της γραφειοκρατίας. Δε μας ενοχλούν οι όροι. Και διαχείριση χρειάζεται και νοικοκύρεμα χρειάζεται και αποκέντρωση και καταπολέμηση της γραφειοκρατίας χρειάζεται».

«Αλλά το κύριο θέμα είναι δωρεάν και υψηλής ποιότητας υγεία για όλους τους εργαζόμενους, τόνισε η Αλ. Παπαρήγα.

Θα καταργηθεί, συνέχισε, η ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της υγείας, πάσης φύσεως; Δε λέω, μπορεί κάποια ατομικά ιατρεία στις γειτονιές να είναι χρήσιμα. Μιλάμε τώρα για την επιχειρηματική δραστηριότητα. Θα παίρνουν υψηλούς μισθούς όλοι οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας ανάλογα ο καθένας με τη θέση του και την προσφορά του; Θα υπάρχει αποκλειστική απασχόληση των γιατρών στο δημόσιο σύστημα υγείας, με καλούς μισθούς; Διότι όταν έχεις και τον ιδιωτικό τομέα, έχει τελειώσει. Η νίκη θα είναι υπέρ του ιδιωτικού τομέα. Ο δημόσιος θα υπηρετεί τον ιδιωτικό.

Βλέποντας λοιπόν τα πράγματα πώς πάνε εμείς θέτουμε ένα ζήτημα με τη μορφή ερωτήματος: Θα αφήσουμε να χαθεί και άλλος χρόνος χωρίς αντίσταση και διεκδίκηση μιας πραγματικά δωρεάν υγείας; Εμείς μάλιστα πάμε πιο μπροστά και προχωρούμε. Στον κλάδο των συντάξεων θα υπάρχουν διαφορετικές συντάξεις σε κάθε κλάδο εργαζομένων ανάλογα με το μισθό και τις εισφορές. Βάζουμε ένα ερώτημα: Στον τομέα υγείας θα εξαρτάται η παροχή υγείας από το τι μισθό είχες και τι εισφορά έδωσες; Δηλαδή η καρδιοπάθεια, ο καρκίνος θα εξαρτάται από το ταμείο που είσαι; Δεν πρέπει να είναι ίσες οι παροχές υγείας για όλους; Πρέπει να είναι ίσες είτε είσαι άνεργος, είτε είσαι ξένος εργάτης, είτε έχεις μισθό τάδε ή τάδε. Βεβαίως οι ειδικοί θα κανονίσουν τι θα γίνει. Αν χρειάζεται αξονική τομογραφία θα γίνεται, αν όχι δε θα γίνεται. Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να είναι ενιαίος ο τομέας της υγείας, ενιαίες οι παροχές υγείας για όλους. Οι συντάξεις θα είναι διαφορετικές. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε ισοπεδωτικά. Η παροχή υγείας πρέπει να είναι ενιαία με αποκλειστικό χρηματοδότη το κράτος. Πού θα τα βρει; Να τα βρει. Από κει που τα δίνει να τα πάρει».

Και η Αλ. Παπαρήγα κατέληξε: «Δεν πρέπει μετά από τρία, τέσσερα χρόνια να κάνουμε απολογισμό ήττας του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα στα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης και της υγείας. Αυτή η δεκαετία που πέρασε είχε και αντιστάσεις, αλλά γενικά δεν μπήκε φρένο στην πολιτική των κυβερνήσεων. «Εμείς είμαστε αρκετά αισιόδοξοι ότι ο λαός θα αντιδράσει, αλλά λίγο ανυπόμονοι η αντίδραση να είναι έγκαιρη, όχι εκ των υστέρων».