«Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την πανηγυρική επικύρωση του λεγόμενου "Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων", σε συνδυασμό με την υπογραφή της ευρωσυνθήκης, δεν αποτελεί παρά πυροτέχνημα, με στόχο να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση για τον πραγματικό χαραχτήρα του μετονομασμένου ευρωσυντάγματος.

Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων χρησιμοποιείται από τους απολογητές του "ευρωμονόδρομου" σαν επιχείρημα για να δικαιολογήσει την αναγκαιότητα της "Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης". Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα κείμενο που περιορίζει την έκταση των, κατακτημένων με σκληρούς αγώνες των εργαζομένων της Ευρώπης, ατομικών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών στο κατώτατο δυνατό επίπεδο. Βρίσκεται πίσω από τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που κατοχυρώνονται σε διεθνείς συμβάσεις και σε συντάγματα των περισσοτέρων κρατών - μελών της ΕΕ. Συνεπής με την κατοχύρωση του κεφαλαίου, της ατομικής ιδιοκτησίας και της επιχειρηματικότητας σαν υπερτάτων αξιών της ΕΕ, επαναφέρει το «δικαίωμα» της ανταπεργίας (λοκ - άουτ) των εργοδοτών, που με την πάλη της η εργατική τάξη είχε κατορθώσει να αφαιρέσει από τα συντάγματα των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών.

Τα όποια δικαιώματα και ελευθερίες προβλέπει ο Χάρτης δεν αποτελούν, σύμφωνα με τη διατύπωσή του, αντίστοιχες υποχρεώσεις των κρατών - μελών και των οργάνων της ΕΕ και έτσι υποβιβάζονται σε απλό και ανέξοδο ευχολόγιο χωρίς δεσμευτική ισχύ.

Ο Χάρτης όχι μόνον δεν μπορεί να συγκαλύψει, αλλά στην ουσία αναδεικνύει τον αντιδραστικό και αντιλαϊκό χαραχτήρα της ΕΕ και των Συνθηκών της. Οσο περισσότερο ενισχύεται το οικοδόμημα της ΕΕ τόσο περισσότερο καταργούνται εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης, περιορίζονται τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι ελευθερίες.

Η κατοχύρωση και επέκταση των ατομικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών περνάει μέσα από την ένταση της πάλης των εργαζομένων της Ευρώπης ενάντια στην πολιτική της ΕΕ, στην επικύρωση της ευρωσυνθήκης και στην ίδια την ΕΕ».