Στην πλήρη αποθράσυνση των μεγαλοβιομηχάνων και των άλλων μεγαλοεπιχειρηματιών οδηγεί η κυβερνητική πολιτική της ανοιχτής συναλλαγής με τα μεγάλα συμφέροντα και η αναγωγή των εκπροσώπων της άρχουσας τάξης σε τιμητές των πάντων. Μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευτεί η "πρωτοβουλία" που πήρε χτες το προεδρείο του ΣΕΒ να συγκαλέσει κοινή "σύσκεψη" με τους μεγαλεμπόρους, με αντικείμενο τη... διαγραφή των συνεταιριστικών χρεών, στην οποία υποτίθεται πως προχώρησε την προηγούμενη βδομάδα η κυβέρνηση. Μάλιστα, με αφορμή, υποτίθεται, το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά προφανώς στα πλαίσια της κλιμάκωσης των αξιώσεων που κάθε τόσο προβάλλουν, εκτοξεύουν και ανοιχτές απειλές, που καταλήγουν σε "έκκληση στον πρωθυπουργό να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια για να μην εφαρμοστεί, αλλά να επανεξεταστεί αυτή η ρύθμιση".

Αποσιωπώντας πλήρως το νόημα των "ρυθμίσεων" που έγιναν και αρνούμενοι στην πραγματικότητα να εξετάσουν ποια χρέη ρυθμίστηκαν, πώς ρυθμίστηκαν και κάτω από ποιες σκοπιμότητες ρυθμίστηκαν, οι μεγαλοβιομήχανοι με επίσημη ανακοίνωσή τους κάνουν λόγο για "στροφή της οικονομικής πολιτικής και αναίρεση των όσων η ίδια η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι επιδιώκει". Οι μεγαλοβιομήχανοι κατηγορούν ακόμα την κυβέρνηση ότι "αγνόησε το νόμο που προβλέπει έλεγχο από ορκωτούς λογιστές των συνεταιρισμών που επιδοτούνται", διατυπώνουν τη γνώμη ότι τα ποσά των χρεών που παραγράφηκαν θα βαρύνουν τους φορολογούμενους πολίτες και ισχυρίζονται ότι "οι επιπτώσεις της ρύθμισης θα είναι σοβαρές για το σύνολο της οικονομίας και καταστροφικές για υγιείς επιχειρήσεις και συνεταιρισμούς". Παράλληλα, δεν παραλείπουν να επικαλεστούν και τον "μπαμπούλα" της Κομισιόν, λέγοντας ότι "το νομοσχέδιο θα έπρεπε να έχει κοινοποιηθεί εγκαίρως στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να εκτιμηθεί αν νοθεύει τον ανταγωνισμό". Τέλος, αδίστακτα υπαινίσσονται ότι "ο νόμος είναι ανοιχτός σε πιθανή καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με αίτημα την αναστολή εφαρμογής του".

Είναι φανερό πως η πρόκληση των μεγαλοεπιχειρηματιών είναι απροκάλυπτη. Και το ζήτημα βέβαια δεν είναι ότι οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις χρεών γίνονται, ενώ οι συνεταιρισμοί εξακολουθούν να χρωστούν, και ότι αυτό που "ρυθμίζεται" ουσιαστικά είναι το χαρτοφυλάκιο της ΑΤΕ, τη στιγμή που οι συνεταιρισμοί οδηγούνται πιο γρήγορα σε χρεοκοπία. Σε πολύ σοβαρότερο πρόβλημα αναδεικνύεται η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης και η τακτική συνεχούς ικανοποίησης των πλέον αντιλαϊκών αξιώσεων του ΣΕΒ, πολιτική η οποία στην πραγματικότητα έχει γίνει ήδη πηγή άντλησης δύναμης από την άρχουσα τάξη για να υπαγορεύει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο τις κατευθύνσεις και τα όρια, μέσα στα οποία μπορεί να κινείται η κυβερνητική πολιτική. Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η αντίδραση για την ψευτορύθμιση χρεών, από τους εκπροσώπους εκείνων των κοινωνικών ομάδων που επί δεκαετίες "φεσώνουν" τους κρατικούς προϋπολογισμούς της χώρας με τα δανεικά κι αγύριστα από τις τράπεζες, με τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια των "κινήτρων" και με υπόγειες συναλλαγές που κάθε άλλο παρά θυμίζουν... μη νοθευμένο ανταγωνισμό.