Προκρούστεια | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

Προκρούστεια

Οταν ο κ. Παπανδρέου εξαγγέλλει "δέσμες" ή "μέτρα" για αναβάθμιση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος ή για εξυγίανση του δημοσίου βίου, ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας - σε όποια περιοχή του ιδεολογικού φάσματος και να βρίσκεται - δικαιούται, τουλάχιστον, να θυμάται.

Δικαιούται, τουλάχιστον, να θυμάται πόσο απατηλά, αντιδημοκρατικά και αντιλαϊκά υπήρξαν τα "μέτρα" που έλαβε κατά το παρελθόν, αλλά και πόσο ψευδεπίγραφα, - αφού όλα έκαναν λόγο για ..."στήριξη της οικονομίας", για "ευρυθμότερη λειτουργία των θεσμών" ή για "εκσυγχρονισμό του δημοσίου"...

Οι νόμοι του κ. Παπανδρέου και των συνεργατών του για την "προστασία των συνδικαλιστικών ελευθεριών" περιείχαν τα αναγκαία παράθυρα, μέσα από τα οποία έσπευδε και διόριζε στις κορυφαίες συνδικαλιστικές ενώσεις διοικήσεις της αρεσκείας του, με προσφυγή στο Ειρηνοδικείο ή το Πρωτοδικείο, ή έσπευδε και κήρυσσε κάθε ενοχλητική γι' αυτόν απεργία ως καταχρηστική και παράνομη,- πάλι με προσφυγή στα δικαστήρια.

Ο νόμος της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο υποτίθεται ότι "κοινωνικοποιούσε" τις δημόσιες επιχειρήσεις, έγινε μόνο και μόνο για να περάσει το περιβόητο άρθρο 4, με το οποίο καθιστούσε ουσιαστικά αδύνατες τις απεργίες στο δημόσιο τομέα.

Ο νόμος της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ για τις προβληματικές επιχειρήσεις δεν έγινε για την "ανασυγκρότησή" τους, - όπως ψευδώς έγραφε στον τίτλο του- αλλά για να απαλλαγούν οι ιδιοκτήτες τους από τις υποχρεώσεις και ευθύνες τους, για να πέσουν τα χρέη τους στις πλάτες του Λαού και για να περιέλθει η διαχείρισή τους στους κομματικούς αετονύχηδες.Η ανήκουστη εκείνη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, για τη "στήριξη της εθνικής οικονομίας", δεν έγινε για την οικονομία (την οποία δυο χρόνια αργότερα τίναζε για εκλογικούς λόγους στον αέρα), αλλά ήταν δώρο προς το Μεγάλο Κεφάλαιο και πράξη μίσους εναντίον των εργαζομένων, - αφού επέβαλε εξοντωτικά πρόστιμα σε όποιον επιχειρηματία τολμούσε να δώσει αύξηση στο προσωπικό του, - καταργώντας, έτσι τις... διεκδικήσεις προς όφελος της εργοδοσίας.

Ο νόμος του κ. Παπανδρέου και του αλήστου μνήμης αντιπροέδρου του Αγ. Κουτσόγιωργα ("Κουτσονόμος") για την "άρση του τραπεζικού απορρήτου έναντι των ελεγκτικών αρχών", ήταν νόμος ψευδεπίγραφος, διότι το μόνο που διασφάλιζε ήταν η κατατρομοκράτηση των εκδοτών, ώστε να μην ενοχλούν με τα δημοσιεύματά τους τις ρεμούλες της εξουσίας και παραεξουσίας.

Οι νόμοι της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ για διαφάνεια στις προσλήψεις, δεν έγιναν προς εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης, αλλά για στάχτη στα μάτια των ικανών, προκειμένου να προωθούνται στο δημόσιο στρατιές ανικάνων και κομματικών πελατών του γραφείου τους, προς αλλοίωση του λαϊκού φρονήματος.

Δεν χρειάζεται να παραθέσουμε και άλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Αλλωστε, όσα "μέτρα" εξήγγειλε κατά καιρούς ο κ. Παπανδρέου, ακόμη και τα πιο ουσιώδη (δημόσια υγεία και ΕΣΥ, εθνική αντίσταση, εκλογικός νόμος του 1985, "καθαρτήριες" πρωτοβουλίες του 1989, αναδιαρθρώσεις καλλιεργειών, εκτροπή του Αχελώου κλπ. κλπ.) όλα πάρθηκαν με κομματικά κριτήρια και όλα αποδείχθηκαν ατελέσφορα ή υπήρξαν ημιτελή.

Και τα νέα μέτρα του κ. Παπανδρέου δε φαίνεται να ξεκινούν από αγαθές προθέσεις, ούτε φαίνεται ότι θα έχουν καλύτερα αποτελέσματα.

Διότι, στην τελική τους μορφή, θα περιέχουν και πάλι, όχι εκείνο που συμφέρει τη χώρα και το δημοκρατικό πολίτευμά της, αλλά εκείνο που συμφέρει τον ίδιο και την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ.

Και επειδή έχει αποδειχθεί τετράγωνα, ότι τα συμφέροντα του τόπου και τα συμφέροντα της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ είναι αντίθετα, τα νέα μέτρα του κ. Παπανδρέου, αν παρθούν, θα οδηγήσουν σε συρρίκνωση της δημοκρατίας, σε περιστολή των λαϊκών ελευθεριών και σ' ένα πολιτικό παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα.

Θα του επιτραπεί, όμως, και το έσχατο αυτό ανοσιούργημα;