Η θεωρία της "χαμένης" ψήφου δεν είναι καινούρια. Ούτε τα κάλπικα διλήμματα που την υπηρετούν. Ο δικομματισμός, για να λειτουργεί ως σύστημα, απαιτεί δυο πόλους, που ο ένας να συμπληρώνει τον άλλο, αλλά να φαίνονται άκρως ανταγωνιστικοί. Αυτό μπορεί να γίνεται με δυο κόμματα ή με δυο συνασπισμούς κομμάτων που "παραδοσιακά" ή "σύγχρονα" λένε τα ίδια πράγματα με διαφορετικό έως και αντίθετο λόγο. Αυτό ακριβώς ενσαρκώνουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αυτό ζει ο ελληνικός λαός 22 χρόνια τώρα, μόνο που σ' αυτές τις εκλογές έχουν έτοιμες και τις εφεδρείες τους, για κάθε ενδεχόμενο. Αυτό που επιδιώκουν χωρίς αρχές, γιατί έτσι το θέλει η "δημοκρατία" τους, είναι η όσο το δυνατόν πλατιά λαϊκή στήριξη. Γίνεται δε ανάγκη και απαίτηση, μπροστά στις κάλπες, τόσο πολύ που η κινδυνολογία των "περιπετειών" εκβιάζει τις λαϊκές συνειδήσεις, για να εξασφαλίσουν τις λεγόμενες "ισχυρές" κυβερνήσεις, ώστε ο ζυγός για το λαό να 'ναι πιο βαρύς.
Το χορό της κινδυνολογίας με τη "χαμένη" ψήφο άνοιξε ο Κ. Σημίτης και ήταν αναμενόμενο. Το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί χρόνια τώρα την πάγια τακτική της υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου. Το 1981 για να φύγει η "επάρατος Δεξιά", το 1985 για να μπει στο "χρονοντούλαπο της ιστορίας" η "επάρατος Δεξιά", το 1993 για να πάμε προς την "πρόοδο" κλειδώνοντας τώρα το χρονοντούλαπο της ιστορίας, αφού φυλακίσουμε τη "Δεξιά". Και η Δεξιά είναι στο προσκήνιο, έτσι που ο Κ. Σημίτης "εκσυγχρονίζοντας" το ίδιο εκβιαστικό δίλημμα μιλάει για "συντήρηση" με τη ΝΔ ή "πρόοδο" με το ΠΑΣΟΚ;
***
Η δυσαρέσκεια του εργάτη και του άνεργου με τη λιτότητα διαρκείας, του αγρότη που χάνει το βιος του, του επαγγελματοβιοτέχνη χωρίς μέλλον, της καταπιεσμένης γυναίκας και των νέων που τους κόβουν τα όνειρα, γίνεται ώριμη συνείδηση πλέον που κατανοεί ότι 22 χρόνια τώρα η δεξιά πολιτική τους διαφεντεύει. Αυτή που επέβαλε την περίφημη πράξη νομοθετικού περιεχομένου απαγόρευσης των αυξήσεων στα μεροκάματα, κάνοντας καθεστώς τη λιτότητα στο όνομα της σταθεροποίησης της οικονομίας το 1985. Αρχιτέκτων της λιτότητας του ΠΑΣΟΚ ο Κ. Σημίτης. Αυτός που υπέγραψε το 1985 την πράξη για την Ενιαία Ευρωπαϊκή Αγορά του 1992, και που πριν έρθει το πλήρωμα του χρόνου η νεοδημοκρατική δεξιά υπέγραψε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που ψήφισαν πανηγυρικά ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και ΣΥΝ στη Βουλή το 1992.
Είναι η ίδια "Δεξιά" με διαφορετικό περίβλημα, που μας ενσωματώνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 50.000.000 ανέργων, της φτώχειας του περιθωρίου και της εξαθλίωσης. Είναι η ίδια "Δεξιά" που με διαφορετικούς μανδύες μπλε ή πράσινους καταστρέφει την παραγωγική βάση της χώρας, ξεπουλά την οικονομία στους ξένους, μετατρέπει το κοινωνικό κράτος σε "αλληλεγγύη", δηλαδή μοίρασμα των δεινών ανάμεσα στους εξαθλιωμένους. Είναι η ίδια "Δεξιά" που συναγωνίζεται με διαφορετικό χρώμα στο ραγιαδισμό στους αμερικανο-ΝΑΤΟικούς προστάτες, προσφέροντάς τους "γην και ύδωρ" τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, φροντίζουν μαζί και ας δείχνουν αντίπαλοι, να πείσουν ποιος είναι ο καλύτερος έμπορος του πλούτου που παράγει ο λαός για να χορταίνουν τα πολυεθνικά μονοπώλια, ποιος είναι ο καλύτερος μεσάζων της υποταγής της πατρίδας μας στις ορέξεις της "νέας τάξης πραγμάτων".
***
Ολα αυτά βέβαια απαιτούν "ισχυρή κυβέρνηση" για να μην αμφισβητούνται, να μην διακινδυνεύουν τα μεγάλα συμφέροντα, να μην μπει σε περιπέτειες η περίφημη συμμετοχή στην ευρωπαϊκή ενοποίηση και τη "σύγκλιση", για τη σύγκλιση στη φτώχεια, την ανεργία, τη μιζέρια, την εξαθλίωση και στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των "εταίρων προστατών μας". Αυτή είναι η Δεξιά, όποιο κόμμα κι αν είναι στην κυβερνητική εξουσία, είτε το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ.Αλλά υπάρχει και το αντίβαρο. Ο λαός, η οργάνωσή του, το Κόμμα, που με την πολιτική του είναι αποφασισμένο να ηγηθεί της αντεπίθεσης. Αυτό φοβούνται γι' αυτό και εκβιάζουν. Το ΚΚΕ αποκαλύπτει τον κάλπικο "προοδευτισμό" του ΠΑΣΟΚ, αποκαλύπτει ότι η Δεξιά είναι νόμισμα με δύο όψεις, την μπλε και την πράσινη. Γι' αυτό ο Κ. Σημίτης έριξε το σύνθημα: "Κάθε ψήφος που φεύγει από το ΠΑΣΟΚ είναι χαμένη, γιατί ενισχύει τη Δεξιά"! Παραπλανά και εκβιάζει γιατί αποκαλύφθηκε 22 χρόνια τώρα πως ο στόχος ήταν να "χαθεί" το αντίβαρο, το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ. Σ' αυτό στοχεύει η θεωρία της χαμένης ψήφου. Να χτυπηθεί το ΚΚΕ, για να λειτουργεί ο δικομματισμός. Να εμποδιστεί η ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων και η χειραφέτηση του λαού. Επιδιώκουν αυτοδυναμίες, αλλά έχουν έτοιμες και εναλλακτικές λύσεις.
***
Αυτό που πρέπει να 'ναι καθαρό, είναι ότι: Χαμένη ψήφος είναι η ψήφος στο δικομματισμό και τις κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές παραλλαγές και εφεδρείες του. Χαμένη είναι η ψήφος στη δεξιά πολιτική, απ' όπου κι αν προέρχεται. Χαμένη είναι η ψήφος στην ανεργία, τη λιτότητα και τη φτώχεια. Χαμένη είναι η ψήφος στη συρρίκνωση και τον αφελληνισμό της παραγωγικής βάσης, στο ξεχαρβάλωμα της παιδείας, της υγείας της ασφάλισης, στα λουκέτα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Χαμένη είναι η ψήφος στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Χαμένη οριστικά είναι η ψήφος που δεν πάει στο ΚΚΕ. Γιατί όσο κι αν χτυπηθούν οι αυτοδυναμίες - και πρέπει να μειωθούν οι δύο μονομάχοι - η ενίσχυση των ΣΥΝ, ΠΟΛ.ΑΝ., και ΔΗΚΚΙ, δημιουργεί προϋποθέσεις να συνεχίζει ο δικομματισμός μ' άλλο πρόσωπο την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.
Καμιά χαμένη ψήφος από το ΚΚΕ. Τώρα οι λαϊκές δυνάμεις απεξαρτημένες από τα κάλπικα διλήμματα μπορούν να δώσουν τη δική τους απάντηση. Αντεπίθεση με ισχυρό ΚΚΕ. Αυτή είναι η μόνη κερδισμένη ψήφος.
Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ
Αυτό που πρέπει να 'ναι καθαρό, είναι ότι: Χαμένη ψήφος είναι η ψήφος στο δικομματισμό και τις κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές παραλλαγές και εφεδρείες του
Feeds
