Επανάσταση και σοσιαλισμός

Σύντροφοι,

Εδώ και καιρό που έχει αρχίσει ο προσυνεδριακός διάλογος, παρακολουθώ στο "Ριζοσπάστη" θέσεις και απόψεις που δε σας κρύβω ότι πραγματικά δικαιώνουν τον απλό κόσμο και την εργατιά, και εξηγούμαι:

Κύριο χαρακτηριστικό του ΣΠ είναι το α - α - δ μέτωπο σαν άμεσο πολιτικό καθήκον του ΚΚΕ, πίσω και έξω από τη γραμμή πάλης δεν υπάρχει ελπίδα για απόσπαση ουσιαστικών και βιώσιμων κατακτήσεων (θέση 29).

Σύντροφοι, και μόνο αυτή η άποψη, έτσι όπως μπαίνει και με τον τρόπο που τίθεται, δημιουργεί σοβαρό προβληματισμό στον καθένα από μας, που θέλει να πιστεύει και να αγωνίζεται για το ΚΚΕ, με το ΚΚΕ. Τι θα πει άραγε πίσω και έξω από το α - α - δ μέτωπο;

Σήμερα, πρέπει περισσότερο από κάθε άλλη φορά να έχουμε ξεκάθαρο στο μυαλό μας, ότι η επεξεργασία σωστών αποφάσεων τακτικής έχει τεράστια σημασία για ένα κόμμα που θέλει να καθοδηγεί το προλεταριάτο στο πνεύμα των συνεπών αρχών του μαρξισμού - λενινισμού και όχι να σέρνεται στην ουρά των γεγονότων.

Είναι σε όλους μας ξεκάθαρο ότι γίνεται μια προσπάθεια να πειστούν και να μας πείσουν ότι η τακτική του α - α - δ μετώπου μπορεί να δώσει τη λύση και την απάντηση στο εργατικό λαϊκό κίνημα. Είναι, άραγε, σωστή αυτή η τακτική; Μήπως πρέπει, σύντροφοι, να δούμε με περισσότερη σύνεση και πιο ξεκάθαρα τον κίνδυνο από μια τέτοια τακτική; Να σκεφτούμε και με βάση την εμπειρία, τόσο στην Ελλάδα, όσο και από τη διεθνή εμπειρία, αν πράγματι η τακτική του δημοκρατικού μετώπου και η προοπτική μιας πιθανής κυβερνητικής εξουσίας κρύβει τον κίνδυνο απομάκρυνσης από το στρατηγικό στόχο, από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση της κοινωνίας;

Σύντροφοι, είναι ορατός ο κίνδυνος, αυτό το α - α - δ μέτωπο, για άλλη μια φορά, να εγκλωβίσει και να αποπροσανατολίσει από τον πραγματικό στόχο τους τις λαϊκές επαναστατικές δυνάμεις.

Μήπως, σύντροφοι, στην κορυφή, στην ΚΕ, στο ΠΓ, ακόμα μετά την πρόσφατη διάσπαση του Κόμματος, βρίσκονται στοιχεία τέτοια που δε βλέπουν μακριά, αλλά κοντά και στρεβλά, δεν τα βλέπουν από τη μεριά που πρέπει και επιβάλλεται, αυτή των συμφερόντων του προλεταριάτου, στις σημερινές συνθήκες;

Μήπως, σύντροφοι, δείχνει και εκφράζει κρυφές μικροαστικές αναζητήσεις και επιδιώξεις και βλέπουν πώς και πώς να προλάβουν να κυβερνήσουν και να γίνουν υπουργοί στο όνομα της εργατικής τάξης και του λαού; Δε διάβασαν ιστορία, δεν έμαθαν τίποτα από την πρόσφατη πτώση της ΕΣΣΔ, δεν αφουγκράζονται τη φωνή της εργατικής τάξης, δεν αισθάνονται την πραγματική ανάγκη που έχει και που δεν είναι άλλη από την επανάσταση και το σοσιαλισμό;

Μήπως, σύντροφοι, εμείς στη βάση πρέπει να καθαρίσουμε την ήρα από το στάρι και να αρχίσουμε να οργανώνουμε το Κόμμα μας στη σωστή κατεύθυνση, αφού πρέπει να διδαχθούμε από τα λάθη και τις αδυναμίες μας; Να δούμε, δηλαδή, ποιοι και γιατί οδήγησαν με τις τακτικές τους το συνδικαλιστικό κίνημα στη στασιμότητα που βρίσκεται σήμερα, αν όχι στην υποταγή του, ποιοι είναι αυτοί που σήμερα δε βλέπουν τη ρήξη στην κοινωνία και την αποδέσμευση, δε βλέπουν πως σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, επιβάλλεται να είμαστε ξεκάθαροι στα προγράμματά μας και απέναντι στο λαό, όπως επιβάλλεται σε ένα μαρξιστικο - λενινιστικό κόμμα νέου τύπου, με ξεκάθαρα τα χαρακτηριστικά αυτά, του προλεταριακού διεθνισμού, της δικτατορίας του προλεταριάτου. Ξεκάθαροι χωρίς τους Νέστορες του εκσυγχρονισμού και του ανανεωτισμού. Πιστοί στα οράματα και τις ιδέες της τιμημένης ιστορίας του Κόμματος, γιατί μην ξεχνάμε εμείς οι νεότεροι ότι για την επανάσταση και το σοσιαλισμό, χιλιάδες αγωνιστές, σύντροφοι κομμουνιστές έγραψαν με το αίμα τους την τιμημένη ιστορία του Κόμματος. Απέναντι σε αυτούς, πρώτα απ' όλα, έχουμε χρέος να σηκώσουμε ψηλά τις κόκκινες σημαίες για να μπορέσουμε να κάνουμε πράξη το όραμα.

Για να γίνει αυτό, σύντροφοι, πιστεύω ότι χρέος του Κόμματος είναι να ρίξει όλο το βάρος στην ενίσχυση και στο δυνάμωμα του Κόμματος, γιατί σε τελευταία ανάλυση τα μεγάλα προβλήματα της πολιτικής τακτικής και της ταξικής πάλης λύνει μόνο η δύναμη και εμείς πρέπει να φροντίσουμε για την προετοιμασία των οργάνων της δύναμης αυτής και για τη δραστήρια επιθετική χρησιμοποίησή της, και να μη χάνουμε ποτέ το στόχο της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Δε χωράει αμφιβολία ότι πρέπει να δουλέψουμε πάρα πολύ για να διαπαιδαγωγήσουμε και να οργανώσουμε την εργατική τάξη. Πρέπει στη δουλιά μας να βάζουμε απλά και κατανοητά τα πολιτικά καθήκοντα που πρέπει να έχει η εργατική τάξη, να εκφράζει με κατηγορηματικό τρόπο και να διατυπώνει ως το τέλος το στόχο της σοσιαλιστικής επανάστασης, να προπαγανδίζει την ιδέα για την ανάγκη να καταπνιγεί η αστική τάξη και οι εκφραστές της.

Να παραμερίσουμε τις προσπάθειες βαθυστόχαστων αναλύσεων και να ρίξουμε ένα σύνθημα, ένα μήνυμα στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της.

Να προσπαθούμε να μπούμε μπροστά στις εξελίξεις και να μην είμαστε ουρά, να μη μας φοβίζει η σημερινή θέση μας και οι δυσκολίες του σήμερα.

Να ξεπεράσουμε, σύντροφοι, ακόμα και τον εαυτό μας στον αγώνα που κάνουμε για να δυναμώσει και να ισχυροποιηθεί η εργατική τάξη και να 'ρθει πιο κοντά στον πραγματικό της στόχο, που είναι να κατακτήσει την πολιτική εξουσία.

Σύντροφοι, για να μην παρεξηγηθώ με όλα τα παραπάνω και δοθεί η εντύπωση πως είμαι αντίθετος στη λογική του α - α - δ μετώπου, πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι είμαι αντίθετος στον τρόπο που προσεγγίζεται στο Σχέδιο Προγράμματος. Νομίζω, ότι εγκυμονεί κινδύνους και δημιουργεί συγχύσεις στη βάση του Κόμματος.

Είμαι υπέρ της τακτικής του μετώπου που θα βάζει ολοκληρωμένη αντικαπιταλιστική πάλη με πρωτοπορία τους κομμουνιστές και ένα ισχυρό ΚΚΕ, που θα παλεύουν για τη σοσιαλιστική επανάσταση και την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη.

ΤΡΙΚΑΛΙΝΟΣ ΝΙΚΟΣ

Οργάνωση Πάτρας