Το πρώτο συνέδριο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 29 - 30 Οκτώβρη 2005. Το κόμμα αυτό δημιουργήθηκε πέρσι το Μάη στη Ρώμη, στη βάση του σχετικού κανονισμού της Κομισιόν και βαδίζει προς το συνέδριό του πίσω από την πλάτη μελών και στελεχών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη χώρα μας μια μετάφραση θέσεων για το συνέδριο δημοσιεύτηκε 3 μόλις βδομάδες πριν την ημερομηνία του συνεδρίου, ενώ το πρωτότυπο κείμενο επίσημα δεν έχει δημοσιοποιηθεί ούτε καν στην ιστοσελίδα του ΚΕΑ! Είναι μια εξόχως «ανανεωτική» και «συμμετοχική» εκδοχή της δημοκρατίας.

Είναι γνωστοί οι λόγοι, για τους οποίους το ΚΚΕ δε συμμετέχει στο συγκεκριμένο σχηματισμό. Λόγοι που αφορούν στην προέλευσή του, στη σχέση του με τους θεσμούς και τους κανονισμούς της ΕΕ, το ιδεολογικό και πολιτικό του πλαίσιο. Για παρόμοιους ή και άλλους λόγους, επίσης, έχουν επιλέξει να μη συμμετέχουν και ο όγκος των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων της ηπείρου μας.

Βεβαίως, κατά τη γνώμη του ΚΚΕ η στενή συνεργασία και η κοινή δράση μεταξύ των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, αλλά και ευρύτερων αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, κινημάτων και κομμάτων είναι σημαντικός παράγοντας για την ανάπτυξη των αγώνων και την ανατροπή του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων σε κάθε χώρα, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.

Οσο απαραίτητη και ζωτική ανάγκη είναι ο συντονισμός και η διεθνιστική δράση, άλλο τόσο επικίνδυνο και επιβλαβές για το παρόν και το μέλλον του κομμουνιστικού κινήματος είναι η συγκόλληση, και μάλιστα σε ενιαίο κόμμα, με ενιαία δομή, με ιεραρχία και «κόμματα -καθοδηγητές», παραβιάζοντας τις αρχές της αυτοτέλειας και της ισοτιμίας, δυνάμεων με διαφορετικές θέσεις υπό την ομπρέλα και τις επιταγές της ιμπεριαλιστικής ένωσης που ονομάζεται ΕΕ.

Η δημιουργία αυτού του σχηματισμού εκφράζει την τάση της πλήρους υποταγής στο σημερινό αρνητικό συσχετισμό δύναμης, οδηγώντας σε νέα αδιέξοδα το εργατικό και το αριστερό κίνημα στην Ευρώπη. Συνιστά μοιρολατρική αποδοχή της δύναμης της ιμπεριαλιστικής «νομιμότητας». Το ΚΕΑ, όπως φαίνεται από το μανιφέστο και το καταστατικό του, αρνείται τις κομμουνιστικές παραδόσεις και την πείρα των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα, τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού.

Στα υλικά του διακηρύσσει τη σχέση του με το χρεοκοπημένο ρεύμα του Ευρωκομμουνισμού. Δεν αναφέρεται με οιοδήποτε τρόπο στο πρόγραμμά του στο σοσιαλισμό ως στόχο. Ανοιχτά διακηρύσσεται η εχθρότητα προς το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε τον 20ό αιώνα στην Ευρώπη και την ΕΣΣΔ. Μηδενίζεται η προσφορά του και συκοφαντείται ο ρόλος του. Απενοχοποιούνται οι ευθύνες του ιμπεριαλισμού για το φασισμό και τον πόλεμο, υποβαθμίζεται ο πρωτοπόρος ρόλος των κομμουνιστικών κομμάτων στην αντίσταση των λαών.

Η άνοδος του αντικομμουνισμού στην ΕΕ και η αντιδραστική στροφή στα πολιτικά συστήματα αντανακλώνται στο ιδεολογικό του στίγμα. Στα υλικά του υιοθετεί ανερυθρίαστα την παλιά χυδαία αντικομμουνιστική θέση περί «πατροναρίσματος» των ΚΚ από το «εξωτερικό» και «τη Μόσχα». Ταυτόχρονα, η όλη συζήτηση περί «καταδίκης του σταλινισμού», η οποία μάλιστα εξελίσσεται παράλληλα με την αντικομμουνιστική επίθεση της άρχουσας τάξης, με αφορμή τα 60 χρόνια της Αντιφασιστικής Νίκης, αποδεικνύει πως συστατικό των ιδεολογικών του προσανατολισμών είναι η σύμπλευση με τα σύγχρονα αντικομμουνιστικά ρεύματα.

Αν κάτι έχει χαρακτηρίσει τη σύντομη ζωή του ΚΕΑ από την ίδρυσή του αυτό είναι η απουσία πρωτοβουλιών, παρεμβάσεων ή δράσεων που να δικαιολογούν στο παραμικρό το διθυραμβικό τρόπο με τον οποίο ανακοινώθηκε η ίδρυσή του.

Δεν είναι τυχαία η κραυγαλέα απουσία οποιασδήποτε πρωτοβουλίας για την απόκρουση αντιδημοκρατικών - αντικομμουνιστικών μεθοδεύσεων και τη στήριξη της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Ετσι, δεν υπάρχει καμία αντίδραση στο ότι αρκετά κομμουνιστικά κόμματα στην Ευρώπη είναι παράνομα, καμία αντίδραση στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο στο Συμβούλιο της Ευρώπης, σε αποκλεισμούς κομμουνιστών από εκλογές κλπ. Καμία στήριξη στους απεργιακούς και λαϊκούς αγώνες. Επευφημούν την ένταξη της Τουρκίας και γυρίζουν την πλάτη στους εργαζομένους που διαδηλώνουν (και είναι η πρώτη φορά που υπάρχει τα τελευταία χρόνια ένα αντιιμπεριαλιστικό κίνημα κατά της ΕΕ σε μια υπό ένταξη χώρα).

Και δε λείπουν οι επεμβάσεις που πραγματοποιεί ο καθοδηγητικός του πυρήνας σε κόμματα - μέλη του, παραβιάζοντας κάθε έννοια αρχής σεβασμού της ανεξαρτησίας και μη επέμβασης στα εσωτερικά των κομμάτων.

To κείμενο των θέσεων για το επικείμενο πρώτο συνέδριο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς αναμασά μπαγιάτικα ιδεολογήματα και συνταγές του παρελθόντος του οπορτουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας. Πρόκειται για ένα κείμενο απολύτως συμβατό με τα κεντροαριστερά σενάρια, που γίνεται προσπάθεια να αναβιώσουν στην Ευρώπη.

Αυτό που στην ουσία επαγγέλλεται το ΚΕΑ είναι μια διαφορετική διαχείριση στα πλαίσια της καπιταλιστικής ΕΕ και των πολιτικών της. Μάλιστα, οι προτάσεις του ΚΕΑ για το «άλλο οικονομικό μοντέλο» και την «κοινωνική Ευρώπη» στην ουσία επιχειρούν να πείσουν τους εργαζομένους πως η μόνη τους ελπίδα για θετική εξέλιξη μπορεί να προέλθει από πρωτοβουλίες στο επίπεδο της ΕΕ.

Αποδέχεται ρητώς τους στόχους και τα κριτήρια της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Τάσσεται σαφώς υπέρ μιας ιμπεριαλιστικής και πιο επεμβατικής ΕΕ, με ενεργό ρόλο στον «αντιτρομοκρατικό» αγώνα. Στις θέσεις του ΚΕΑ είναι έκδηλο το άγχος για το μέλλον της ΕΕ σε ό,τι αφορά την ερμηνεία των δημοψηφισμάτων για το «ευρωσύνταγμα». Ηταν ΟΧΙ που σημαίνουν ΝΑΙ στην ΕΕ επιμένει το ΚΕΑ και σημειώνει «η νίκη άνοιξε μια κρίση για την άρχουσα τάξη, που μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για τη δημοκρατία!»

Στην Ευρωπαϊκή Ενωση αναδύεται μια νέα κατάσταση ως αποτέλεσμα των λαϊκών αντιστάσεων και αγώνων των λαών σε κάθε χώρα -μέλος της, αλλά και της όξυνσης των αντιθέσεων μέσα στην ίδια, αλλά και μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Οι εξελίξεις συνιστούν μια ηχηρή κατάρριψη των ισχυρισμών που πρόβαλαν ορισμένες δυνάμεις που πρωταγωνιστούν στο ΚΕΑ πως δήθεν οι λαοί θα έπρεπε «να αποδεχτούν την ΕΕ ως μια πραγματικότητα».

Οι δυσκολίες και τα φαινόμενα κρίσης στην ΕΕ πληθαίνουν, η νομιμοποίησή της φθίνει στα μάτια των λαών. Η αισιοδοξία των κυρίαρχων κύκλων και τα μεγάλα λόγια που ακούσαμε στη Συνθήκη του Μάαστριχτ έχουν κοπάσει, κυριαρχεί ο σκεπτικισμός και η ανησυχία. Αναδείχνεται όλο και περισσότερο η αναγκαιότητα της διάρρηξης του οικοδομήματος της ΕΕ. Αυτό προσπαθεί να αντιμετωπίσει η ΕΕ με τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς συνοχής που στήνει, όπως τα Ευρωπαϊκά Κόμματα, επιβεβαιώνοντας έναν από τους ρόλους που τους έχει αναθέσει το ιμπεριαλιστικό κέντρο: να προασπίζουν τη συνοχή της ΕΕ.

Το ΚΕΑ στην αντιπαράθεση λαοί - ΕΕ έχει διαλέξει. Εχει επιλέξει τον επικίνδυνο και αδιέξοδο δρόμο της αποκομμουνιστικοποίησης και της ενσωμάτωσής του στις δομές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Είναι στην ίδια ρότα με ανάλογες προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν, με τους ίδιους πρωταγωνιστές, για να στηθεί ένα άλλο ευρώφιλο σχήμα της «Ευρωπαϊκής Αριστεράς», επίσης επιμελώς αποστειρωμένο από κάθε ίχνος «κομμουνιστικού στίγματος» όπως το περίφημο «Φόρουμ της Νέας Ευρωπαϊκής Αριστεράς». Το θέμα είναι σ' αυτό του τον κατήφορο το ΚΕΑ να μην πάρει μαζί του και όσες κομμουνιστικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις βρεθούν στον περίγυρο του.