Μελετώντας τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 17ο Συνέδριο, κρίνω πως απαντάνε ξεκάθαρα σε όλα τα ζητήματα, που όσο περνάει από το χέρι μας χρειάζεται θυσίες και πειθαρχία να περπατήσουν στη ζωή, βεβαίως και δεν είναι εύκολο.

Τα 15ο και 16ο Συνέδρια έδωσαν απαντήσεις συγκεκριμένες και μέσα από αυτήν τη διαδρομή αποκτήσαμε μεγαλύτερη εμπειρία στη δράση μας. Οι δεσμοί με τους εργαζόμενους δεν είναι μόνο να διατηρηθούν, αλλά και να τους αναπτύσσουμε σε πλάτος και σε βάθος.

Στο πραγματικά μεγαλοφυές έργο του «Ο Αριστερισμός παιδική αρρώστια του Κομμουνισμού» ο Λένιν τονίζει ότι απαραίτητος όρος για τη νίκη του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι η ικανότητά του να συνδέεται, να πλησιάζει και ως έναν ορισμένο βαθμό, να συγχωνεύεται με την πιο πλατιά μάζα των εργαζομένων, πρώτα απ' όλα με την προλεταριακή, μα ακόμη και με τη μη προλεταριακή εργαζόμενη μάζα (Β.Ι. Λένιν, «Απαντα», εκδ. 5η ελληνική, τ. 41, σλε.7).

Πραγματικά, στην πάλη αυτή τεράστιος είναι ο ρόλος της ΚΟΒ, να μεταφέρει τη γραμμή του Κόμματος στο χώρο της, να τη συγκεκριμενοποιήσει και να παλεύει για την εφαρμογή της. Οσο καλύτερα έχει αφομοιωθεί η λενινιστική διδασκαλία για το Κόμμα νέου τύπου από τα μέλη της ΚΟΒ. Οσο βαθύτερα έχει κατανοηθεί από αυτά η πολιτική γραμμή του Κόμματος, όσο καλύτερα λειτουργούν μέσα στα πλαίσια του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού οι ΚΟΒ, όσο καλύτερα ξέρουν τις σχέσεις που το συμφέρον του επαναστατικού κινήματος απαιτεί να υπάρχουν ανάμεσα στις κομματικές και τις μαζικές οργανώσεις, τόσο καλύτερα είναι τα αποτελέσματα της δουλειάς των ΚΟΒ.

Εδώ χρειάζεται να σκύψουμε ακόμη περισσότερο, συγκεκριμένα, με σχέδιο και έλεγχο δημιουργικό. Μπροστά στο 17ο Συνέδριο, αλλά και μετά με τις Αποφάσεις του να περάσουμε στην αντεπίθεση για το λαό, τη συμμαχία, το σοσιαλισμό με μεγαλύτερη απαιτητικότητα.

Συντροφικά

Τσαούσης Θανάσης

Γραμματέας Αχτίδας ΔΕΚΟ - Τραπεζών

Μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής ΚΟΘ του ΚΚΕ