Ντροπή! Αίσχος! «Μαύρη» μέρα της τηλεοπτικής ενημέρωσης. Ο,τι και να πει κανείς, είναι λίγο. Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες λέξεις για να χαρακτηρίσει το τηλεοπτικό Σαββατοκύριακο και τη συμπεριφορά, που επιφύλαξαν τα ιδιωτικά κυρίως κανάλια σ' έναν ολόκληρο λαό, που βγήκε στους δρόμους και φώναζε «όχι στον πόλεμο». Με τον τέως ξεκινούσαν τα δελτία ειδήσεων και με τον τέως τέλειωναν. Κι ανάμεσα στην προκλητική, γελοία και εξαντλητική «παρακολούθηση» του 24ωρου οικογενειακού «περιπάτου» του τελευταίου στη χώρα μας, αναφέρονταν και λίγο στα μεγάλα συλλαλητήρια της Αθήνας και της υπόλοιπης Ελλάδας. Κι αυτό, όμως, εμμέσως και στο φόντο των μικροεπεισοδίων, που δημιούργησαν οι λίγες δεκάδες «γνωστοί άγνωστοι» κουκουλοφόροι.

Και οι μεν τέως, «γνωστοί άγνωστοι» και ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών καναλιών έπαιξαν το ρόλο τους. Ο καθένας το δικό του, απ' το δικό του πόστο και για τις δικές του επιδιώξεις. Κάποιοι άλλοι, όμως, θέλουν να λέγονται δημοσιογράφοι. Συχνά πυκνά, παριστάνουν τους «ηρακληδείς» της αντικειμενικής ενημέρωσης και κάνουν και μαθήματα σοβαρής και έντιμης δήθεν δημοσιογραφίας. Αναφερόμασε, κυρίως, στους διευθυντές ειδήσεων και τους αρχισυντάκτες των τηλεοπτικών δελτίων. Είτε πειθάρχησαν στις εντολές που τους δόθηκαν, είτε οργάνωσαν με δική τους πρωτοβουλία αυτό το αίσχος, απέδειξαν πως έχουν πάρει οριστικό διαζύγιο, με ό,τι έχει σχέση με τη δημοσιογραφία και την ενημέρωση.