Δείχνει, όμως, αυτός ο συναγωνισμός και κάτι άλλο: Αποδεικνύει πως οι ενωτικοί, επίμονοι και μακρόχρονοι αγώνες της αγροτιάς για το ψωμί και το δίκιο, καθώς και το «ελαφρύ», πλην καταφανές, «μαύρισμα» του ΠΑΣΟΚ κυρίως, αλλά και της ΝΔ, στις περασμένες ευρωεκλογές από την αγροτική ψήφο, εξαναγκάζουν τα κόμματα του δικομματισμού ν' ασχοληθούν με τους χωριάτες και, μάλιστα, να στηρίζουν σημαντικό μέρος της προεκλογικής τους εκστρατείας στην προσπάθεια ανεύρεσης υποσχέσεων παροχολογιών, προς άγραν της ψήφου του αγροτικού κόσμου. Επομένως, οι αγώνες των αγροτών όχι μόνο δεν ήταν αναποτελεσματικοί - όπως πολλοί ισχυρίζονταν - αλλά, σε συνδυασμό με την ψήφο στις ευρωεκλογές, έφεραν «τα πάνω κάτω». Πρώτα, ξεσκέπασαν την αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζεται - τι άλλο, παρά παραδοχή αυτού του ξεσκεπάσματος, αποτελεί η πρεμούρα του Κ. Σημίτη, έστω και λίγο πριν τις εκλογές, να δείξει φιλοαγροτικό πρόσωπο, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα το 'παιζε σκληρός και αδιάλλακτος προς τους αγρότες; - κι ύστερα στρίμωξαν τα κόμματα του δικομματισμού, αναγκάζοντά τα ν' ασχοληθούν, με τον τρόπο που ασχολούνται βεβαίως, με κάποια από τα αιτήματα που προβλήθηκαν και στη διάρκεια των αγροτικών κινητοποιήσεων. Κι απ' αυτή την άποψη γίνεται φανερό γιατί οι αγρότες δηλώνουν, παντού και πάντα, πως θα συνεχίσουν και μετά τις εκλογές τους αγώνες τους, αφού φροντίσουν ν' απλώσουν περισσότερο το «μαύρισμα» του δικομματισμού στις 9 Απρίλη, ώστε να πετύχουν το στόχο τους που είναι η ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ, με την οποία συμφωνούν απολύτως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και η εφαρμογή μιας άλλης, φιλοαγροτικής πολιτικής, προς όφελος του Ελληνα αγρότη και της αγροτικής οικονομίας της χώρας μας.

Το αγροτικό κίνημα, συνειδητοποιώντας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, την ουσία του αγροτικού προβλήματος της Ελλάδας, έχει θέσει στην πρωμετωπίδα των διεκδικήσεών του την ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ. Διεκδικεί:

• Την κατάργηση όλων των κανονισμών της ΕΕ που επιβάλλουν περιορισμούς στις καλλιέργειες, ποσοστώσεις στην παραγωγή, πρόστιμα συνυπευθυνότητας στους παραγωγούς. Οι κανονισμοί αυτοί αφορούν στο σύνολο των ελληνικών γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων και έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση των τιμών, τη συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος και το ξεκλήρισμα χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών της χώρας μας.
• Τη μείωση του κόστους παραγωγής, ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές. Κι αυτό μπορεί να γίνει με τον έλεγχο στην κερδοσκοπική ασυδοσία των πολυεθνικών που πουλούν πανάκριβα στους αγρότες τα αγροτικά μέσα και εφόδια (σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, μηχανήματα, πετρέλαιο, ηλεκτρικό ρεύμα κ. ά.), με την ελάφρυνση του παραγωγού από υπέρογκους φόρους (ΦΠΑ κ. ά.), με τη μείωση του κόστους του χρήματος δανεισμού που οφείλεται στην τοκογλυφία των επιτοκίων και των πανοτοκίων της ΑΤΕ και με την κατασκευή έργων υποδομής στη γεωργία και την κτηνοτροφία, όπως αρδευτικών, εγγειοβελτιωτικών κ. ά.
• Την ανάπτυξη των παραγωγικών συνεταιρισμών και την προστασία της οικογενειακής εκμετάλλευσης, μια και ο κλήρος στην Ελλάδα είναι μικρός και διάσπαρτος, ώστε να μην περάσει η γη και η παραγωγή, μέσω των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούνται, σε χέρια λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών, μ' αποτέλεσμα να ξεκληριστεί μαζικά η μικρομεσαία αγροτιά και να ερημώσει η ελληνική ύπαιθρος.