Κάθε τέτοια ιστορική επέτειος, όπως η Οχτωβριανή Επανάσταση, ταυτόχρονα με τον αγωνιστικό γιορτασμό της, είναι σταθμός που βοηθά στη μελέτη της πείρας για την άντληση συμπερασμάτων και διδαγμάτων. Από την ίδια την επανάσταση και την πορεία, την οποία διέγραψε η εργατική τάξη της Ρωσίας, με επικεφαλής το Κόμμα των μπολσεβίκων, μαζί με τους συμμάχους έως την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας, αναγκαία προϋπόθεση για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Μέσα από την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού, αυτού του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, βγαίνουν συμπεράσματα χρήσιμα για το Κόμμα μας, για την ίδια την εργατική τάξη, για την επαναστατική πάλη στην Ελλάδα. Αλλωστε, το ΚΚΕ έχει ήδη συζητήσει συλλογικά τις πρώτες εκτιμήσεις και συμπεράσματα, για τις αιτίες ανατροπής, ενώ συνεχίζει να μελετά την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού, προκειμένου να ρίξει φως σε ουσιαστικές πλευρές αυτής της πρώτης απόπειρας των λαών να οικοδομήσουν για πάνω από 70 χρόνια την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, περνώντας από τις συμπληγάδες του ιμπεριαλισμού, σε λάθη και παραλείψεις που οδήγησαν στις ανατροπές. Αλλά η Οχτωβριανή Επανάσταση, είναι, για τις σύγχρονες συνθήκες, για την επικαιρότητα και την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, ορόσημο, που συμβάλλει στην ιδεολογικοπολιτική πάλη, για το αναπόφευκτο του περάσματος από τις ταξικές κοινωνίες στην αταξική κοινωνία. Και συμβάλλει αποφασιστικά στην αντιμετώπιση της πιο άτιμης επίθεσης που έχει δεχτεί ποτέ ένα κοινωνικοπολιτικό και ιστορικό γεγονός αυτής της εμβέλειας μετά τις ανατροπές, από την αστική ιδεολογία και πολιτική, και από τους κάθε λογής οπορτουνιστικές δυνάμεις που περνούν την αστική ιδεολογία μέσα στο εργατικό κίνημα.

Είναι, επίσης, σημαντική η συνεισφορά της στην εργατική τάξη, αν αναλογιστεί κανείς ότι μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση μια σειρά κατακτήσεις που σήμερα έχουν αρχίσει να κατεδαφίζονται όπως το 8ωρο, το 7ωρο, η Κοινωνική Ασφάλιση, η σύνταξη για όλους τους απόμαχους της δουλιάς, η δημιουργία συνθηκών, για να σταματήσει να υπάρχει η διπλή καταπίεση και υπερεκμετάλλευση για τις εργαζόμενες γυναίκες, η λύση ενός δύσκολου προβλήματος, όπως το εθνικό ζήτημα, που μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού εμφανίζεται ξανά, αφού οξύνθηκαν οι εθνικιστικές αντιθέσεις, ο σοβινισμός, όλα αυτά τα ζητήματα, τα οποία έλυσε ή άνοιξε το δρόμο να λυθούν, η Οχτωβριανή Επανάσταση. Ο σοσιαλισμός συνέβαλε στην ανάπτυξη του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, στην υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνης.

Τα επιτεύγματα της Οχτωβριανής Επανάστασης μπορούν να γίνονται μια από τις υλικές προϋποθέσεις της δικής μας δράσης, μια από τις προϋποθέσεις εκείνες που μπορούν όχι να ξαναζωντανέψουν απλά το όραμα του σοσιαλισμού, αλλά να επιδρούν στις συνειδήσεις της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, έτσι ώστε συσπειρωμένοι στις διεκδικήσεις πάνω στα άμεσα προβλήματα, να βλέπουν και να παλεύουν την προοπτική του σοσιαλισμού.

Το γεγονός ότι ο σοσιαλισμός ανατράπηκε, σε τίποτα δε μειώνει στο ελάχιστο την τεράστια συνεισφορά του στους λαούς της Γης. Η υπεράσπισή του, η σταθερή και αταλάντευτη πειστική αντιμετώπιση όλης της αντισοσιαλιστικής και αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, η οποία ξεκίνησε μετά τις ανατροπές και συνεχίζεται στις μέρες μας αμείωτα, είναι συστατικό στοιχείο της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης. Ακριβώς γιατί η αναζωογόνηση των ιδανικών του σοσιαλισμού, η προβολή και υπεράσπιση των κατακτήσεών του, αλλά και αυτής της προοπτικής, είναι ένα από τα αντίβαρα στη σημερινή καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, που η αστική τάξη θέλει να αφαιρέσει όχι μόνο ως όραμα, αλλά και ως προοπτική της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης, επειδή ακριβώς αυτό ευνουχίζει την ίδια την ταξική πάλη από το κύριο, το ζήτημα της εξουσίας και τον τελικό σκοπό, την οικοδόμηση της αταξικής κοινωνίας. Ετσι, ο ιμπεριαλισμός μπορεί να προσδοκά ότι θα διαιωνίζει τη βαρβαρότητα.

Αλλά, ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Το ξέρουν οι καπιταλιστές γιατί ξέρουν πολύ καλά, όπως ξέρουμε κι εμείς τα αδύνατά του σημεία. Και τα αδύνατά του σημεία είναι ακριβώς αυτά που ως αντικειμενικές προϋποθέσεις άνοιξαν το δρόμο στην Οχτωβριανή Επανάσταση.

Ποια είναι αυτά;

Πρώτα απ' όλα ο οξύτατος ανταγωνισμός ανάμεσα στα μονοπώλια που δημιουργεί και τον οξύτατο ανταγωνισμό, ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη.

Τα μονοπώλια, δρώντας για να αυξάνουν τα κέρδη τους, για να αναπαράγεται το κεφάλαιο σε ακόμη πιο διευρυμένη βάση, για την αύξηση των κερδών τους, εξάγουν κεφάλαια σ' ολόκληρο τον πλανήτη. Για την εξασφάλιση αυτής της υπόθεσης μοιράζουν και ξαναμοιράζουν τον κόσμο εκεί όπου υπάρχουν πηγές ενέργειας, πρώτες ύλες, γενικότερα υλική βάση, ώστε συνεχώς να αναπτύσσονται. Αυτή η τάση των μονοπωλίων για κυριαρχία είναι αναπόφευκτη, αλλά αυτά είναι και η πηγή του ολοένα εντεινόμενο ανταγωνισμού τους.

Αυτή η ένταση του ανταγωνισμού είναι που δημιουργεί την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού. Δεν το διαπιστώνουμε μόνο γιατί από τον πόλεμο στον Περσικό Κόλπο το '90 έως σήμερα οι πόλεμοι συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση, (π.χ. διαμελισμός των Βαλκανίων, βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας, Αφγανιστάν, Μέση Ανατολή, και τώρα προετοιμασία για το Ιράκ), αλλά και γιατί τα μονοπώλια έχουν εξαπολύσει οξύτατη και καθολική επίθεση ενάντια στα εργατικά δικαιώματα με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και τις λαϊκές ελευθερίες με τους διάφορους τρομονόμους. Ταυτόχρονα, η οικονομική κρίση είναι υπαρκτή σε μια σειρά καπιταλιστικές χώρες και μάλιστα και στις πιο αναπτυγμένες, χωρίς να γίνεται ορατή η ανάκαμψη. Αλλωστε, ο πόλεμος είναι για τον καπιταλισμό μέσο διεξόδου από την κρίση. Αντικειμενικά, αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί συνθήκες όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων. Μια γενικευμένη απότομη όξυνση της κρίσης σε μια χώρα, πανεθνική κρίση, (ποιος μπορεί να το αποκλείσει;) θα φέρει στο προσκήνιο την εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες γενικότερα. Σε τέτοιες αντικειμενικές συνθήκες ξεπήδησε η Οχτωβριανή Επανάσταση, με την καθοδήγηση του κόμματος της εργατικής τάξης και με την εξασφάλιση της εργατοαγροτικής συμμαχίας εξασφάλισε τη νίκη της. Επομένως, απ' αυτή τη σκοπιά η Οχτωβριανή Επανάσταση διδάσκει.