Η μάχη με τους εφοπλιστές και την κυβέρνησή τους, που τις τελευταίες τέσσερις μέρες δόθηκε στο λιμάνι με τη μορφή της απεργίας, η οποία ανακόπηκε μόνο υπό το καθεστώς της επιστράτευσης, συνεχίζεται πολύμορφα.

Κανένας πλέον δεν είναι «εργάτης μόνος». Η άμεση ταξική αλληλεγγύη, που εκφράστηκε το απόγευμα της Παρασκευής από χιλιάδες εργαζόμενους οι οποίοι έτρεξαν στο λιμάνι από κάθε γωνιά της Αθήνας και του Πειραιά, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, πριν ακόμα προλάβει να στεγνώσει το μελάνι στην απόφαση για την επιστράτευση των απεργών, η μαχητική διαδήλωση στους ντόκους και στους δρόμους του Πειραιά, το κουράγιο που πήραν οι απεργοί απ' αυτήν την έκφραση αλληλεγγύης, την ώρα που οι Νταλακογιώργοι και οι Χαλάδες τους καλούσαν να γυρίσουν στα πλοία, συνιστούν ένα ποιοτικά καινούριο βήμα στο κτίσιμο της ταξικής ενότητας. Ο τρόπος που εκφράστηκε η εργατική αλληλεγγύη, το γεγονός ότι πλημμύρισε κυριολεκτικά το λιμάνι με εργάτες της στεριάς και νεολαίους, η «βαπόρι το βαπόρι» έκφραση της αλληλεγγύης καταγράφηκαν στις συνειδήσεις ως συγκλονιστικά γεγονότα.

Οι ναυτεργάτες έδωσαν μαζί με τους εργαζόμενους στη στεριά έναν αγώνα παλικαρίσιο με όρους καθαρής ταξικής σύγκρουσης.

Με την απόφαση της πολιτικής επιστράτευσης, η οποία αποτελεί συνέχεια της πρωτοφανούς σε αγριότητα επίθεσης που εξαπέλυσαν οι κατασταλτικοί της μηχανισμοί στο λιμάνι του Πειραιά στις 29 του Μάη, η κυβέρνηση προσπαθεί να στείλει το τρομοκρατικό μήνυμά της και προς όλους τους εργαζόμενους της χώρας, σε όποιον αντιστέκεται, αγωνίζεται και διεκδικεί. Είναι ένα «σήμα κινδύνου» συνολικά για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα της εργατικής τάξης.

Οι εφοπλιστές και η κυβέρνησή τους απάντησαν με βία σ' ό,τι καταλάβαιναν πως απειλούσε ευθέως τα ταξικά συμφέροντά τους, απάντησαν με βία σ' ό,τι σηματοδοτήθηκε από τις 3 του Απρίλη ακόμα με την πρώτη πανελλαδική απεργία που κήρυξε το ΠΑΜΕ και στην οποία ΠΕΜΕΝ και «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» πήραν μέρος δίνοντας μάχη στο λιμάνι έχοντας απέναντί τους και τα τσιράκια των εφοπλιστών στην ΠΝΟ. Τα φύτρα εκείνου του αγώνα φούντωσαν το επόμενο διάστημα. Λίγες μέρες αργότερα η δεύτερη απεργία, στις 18 του Απρίλη, με πρωτοπόρες πάλι τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, έκανε καθαρό πως ο δρόμος που άνοιξε δεν έχει γυρισμό. Γύρω από τα δύο ταξικά σωματεία διαμορφώθηκε μια ευρύτερη αγωνιστική συσπείρωση των πληρωμάτων ανεξαρτήτως ειδικότητας.

Ο αγώνας κλιμακώθηκε στις 29 του Μάη όταν οι Ενώσεις των μηχανικών και των θερμαστολαδάδων κηρύσσουν και τρίτη απεργία προκαλώντας τον κυβερνητικό πανικό και συγκλονίζοντας το πανελλήνιο. Οι ηρωικές στιγμές που καταγράφτηκαν εκείνη τη μέρα θα μείνουν στην Ιστορία. Ο πρόεδρος της Ενωσης Μηχανικών, Γιώργης Τούσσας, κρεμιέται από τον καταπέλτη του πλοίου «ΕΥΤΥΧΙΑ» για να περιφρουρήσει το δικαίωμα της απεργίας. Χιλιάδες εργαζόμενοι της στεριάς συμπαρατάσσονται στο πλευρό των απεργών ναυτεργατών και προτάσσουν τα στήθη τους κάτω από τη σιδερένια μπότα των δυνάμεων καταστολής, που με εντολή του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας ματοκυλούν το λιμάνι. Απολογισμός, 47 απεργοί σακατεμένοι.

Η προβοκατόρικη επιχείρηση πέφτει στο κενό, ενώ ήδη έχει ανοίξει ο δρόμος για την έναρξη της μεγαλειώδους απεργίας των 4 ημερών, που αρχίζει στις 18 του Ιούνη. Οι ναυτεργάτες, ατσαλωμένοι από την πλούσια εμπειρία των τριών προηγούμενων απεργιών, στηριγμένοι στην ταξική αλληλεγγύη, επιβάλλουν στη νόθα πλειοψηφία της διοίκησης της ΠΝΟ τη θέλησή τους και κηρύσσει 2 απανωτές 48ωρες απεργίες, τις οποίες όμως ταυτόχρονα προσπαθεί να υπονομεύσει. Οι ναυτεργάτες κατεβαίνουν σύσσωμοι στους καταπέλτες και με την αποφασιστικότητά τους «μπλοκάρουν» τον τεράστιο απεργοσπαστικό μηχανισμό που στήνουν κυβέρνηση και εφοπλιστές, ενώ στο «κόλπο» εντάσσονται τα μεγάλα ΜΜΕ, μεγαλοξενοδόχοι, μεγαλέμποροι και στελέχη της αντιπολίτευσης. Από κοντά βέβαια και η πλειοψηφία της ΠΝΟ, η οποία ταυτόχρονα με την κήρυξη των απεργιών συνεχίζει υπογείως τις «διαβουλεύσεις» με την κυβέρνηση.

Σε αυτό τον αγώνα οι ευθύνες της πλειοψηφίας της διοίκησης της Ομοσπονδίας είναι ιστορικές. Οχι μόνο τον υπονόμευσε σε όλη τη διάρκειά του αλλά σαν πεμπτοφαλαγγίτες ο γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας, Ι. Χαλάς, και ο Αν. Νταλακογιώργος, συνδικαλιστής του ΣΥΝ, μέλος της διοίκησης της ΠΝΟ και πρόεδρος της Ενωσης Ναυτών, μόλις ανακοινώθηκε η επιβολή της επιστράτευσης, στο πιο κρίσιμο σημείο του αγώνα, έσπευσαν να καλέσουν τους ναυτεργάτες «να επιστρέψουν στα πλοία».

Αμέσως μετά τη λήξη της απεργίας ακολούθησε μία ολονύχτια περιοδεία του Γ. Τούσσα και του προέδρου του «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», Ι. Μανουσογιαννάκη, σε όλα τα καράβια για την ενημέρωση των συναδέλφων τους. Οι ναυτεργάτες υποδέχτηκαν με έντονες διαμαρτυρίες τις δηλώσεις της πλειοψηφίας της ΠΝΟ στέλνοντας ταυτόχρονα το μήνυμα ότι «ο αγώνας αυτός ήταν μόνον η αρχή».