Συνολικά η φιλοσοφία των αντιασφαλιστικών μέτρων της κυβέρνησης κινείται στη λογική της διοχέτευσης πόρων από την Κοινωνική Ασφάλιση στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Στο πλαίσιο αυτό το νομοσχέδιο επιφυλάσσει μια ιδιαίτερη μεταχείριση στον κλάδο της ιδιωτικής ασφάλισης, διαμόρφωση ενός ιδανικού σκηνικού, ώστε η ιδιωτική ασφάλιση να κυριαρχήσει υπονομεύοντας την κοινωνική.

Οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου ουσιαστικά πραγματώνουν τη ρήση του πρωθυπουργού το Μάρτη του 1997, ότι στο μέλλον ο νέος εργαζόμενος θα πρέπει «να αναλάβει περισσότερο ο ίδιος τις ευθύνες για την ασφάλισή του, τη στέγαση και την υγειονομική του περίθαλψη, με αντίστοιχη μείωση των ευθυνών του κράτους»!

Στο νομοσχέδιο γίνεται λόγος για τον «τρίτο πυλώνα» του συστήματος, την ιδιωτική ασφάλιση, η οποία εδώ και χρόνια προσπαθεί να καλλιεργήσει το μύθο ότι προσφέρει πολλά περισσότερα απ' ό,τι η δημόσια ασφάλιση και με λιγότερα χρήματα. Η πραγματικότητα των «ψιλών γραμμάτων» στα συμβόλαια και η δικαιολογημένη ανυπαρξία επενδύσεων σε απαραίτητες υποδομές, κατέρριψαν τα μυθεύματα αυτού του είδους, ωστόσο οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών δεν έπαψαν ποτέ να αξιώνουν όλο και πιο ευνοϊκή μεταχείριση. Σήμερα βρίσκονται πολύ κοντά στο χτύπημα του ισχυρού «ανταγωνισμού» της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ο υπουργός Εργασίας, Δ. Ρέππας, είχε τονίσει ότι η ιδιωτική ασφάλιση θα είναι συμπληρωματική και προαιρετική. Οταν όμως οι συντάξεις υπονομεύονται, οι παροχές μένουν στάσιμες, η Υγεία και η Πρόνοια περνούν στα χέρια του κεφαλαίου, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνονται και, από την άλλη, καθορίζεται ένα καθεστώς λειτουργίας που επιτρέπει στην ιδιωτική ασφάλιση να πάρει τη θέση της κοινωνικής, τα υπόλοιπα είναι απλώς θέμα «μάρκετινγκ».

• Το νομοσχέδιο προβλέπει τη δημιουργία οργανισμών συμπληρωματικής ασφάλισης με τη μορφή Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Στην επωνυμία τους θα υπάρχει η φράση «Ταμείο Επαγγελματικής Ασφάλισης - ΝΠΙΔ» και θα είναι υπό την εποπτεία του υπουργείου Εργασίας και της Αναλογιστικής Αρχής, τη σύσταση της οποίας προβλέπει το νομοσχέδιο.
• Τα Ταμεία αυτά θα παρέχουν πρόσθετες υπηρεσίες ασφάλισης σε σχέση με την κύρια και την επικουρική, σε αντίστοιχους όμως τομείς, όπως γήρατος, θανάτου, αναπηρίας - επαγγελματικού ατυχήματος, ασθένειας, ανεργίας, εφάπαξ και θα λειτουργούν με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα.
• Τα Ταμεία θα μπορούν να ιδρυθούν ανά επιχείρηση, κλάδο ή ομάδα κλάδων, με πρωτοβουλία των εργοδοτών, των εργαζομένων ή με συμφωνία μεταξύ τους. Προϋπόθεση είναι ο αριθμός των ασφαλισμένων ανά επιχείρηση ή κλάδο να ξεπερνά τους 100.
• Οι διοικήσεις των Ταμείων θα έχουν τετραετή θητεία και θα μετέχουν σε αυτές οι εκπρόσωποι των ασφαλισμένων - συνταξιούχων και των εργοδοτών, όπως ορίζει το καταστατικό τους.

Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι η λεγόμενη και «επαγγελματική ασφάλιση» έχει λειτουργήσει με δυο τρόπους: Με την αγορά «ασφαλιστικών πακέτων» από ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες ή με την απευθείας ανάθεση σε τέτοιες εταιρίες της διαχείρισης της περιουσίας των Ταμείων.

Σε κάθε περίπτωση, το εύκολο μέρος είναι η διαμόρφωση ελκυστικών προτάσεων ασφάλισης από τους ιδιώτες, ώστε οι εργαζόμενοι να πειστούν πως οι παροχές θα είναι μεγαλύτερες εάν εγκαταλείψουν το επικουρικό ταμείο τους.

Το πρόβλημα εντοπίζεται στην ωρίμανση των απαιτήσεων των ασφαλισμένων. Το αν θα υπάρχουν χρήματα στο «ταμείο» του Ταμείου ή ποιοι όροι θα έχουν διαμορφωθεί στην πορεία, μετά την κατάρρευση του «ανταγωνιστικού» επικουρικού ταμείου που λειτουργεί ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου...