Μια ακόμα έκθεση για το Συνταξιοδοτικό, και μάλιστα στη Γερμανία, τη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, επιβεβαιώνει ότι οι «τροχιοδεικτικές βολές» που έριξε ο ΟΟΣΑ πριν από λίγες βδομάδες για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και αντιστοίχισή τους με το προσδόκιμο ζωής, μόνο συμπτωματικές δεν ήταν. Σε πολλές χώρες βέβαια - ανάμεσά τους και στην Ελλάδα - τέτοιοι μηχανισμοί «αυτόματης» προσαρμογής των ορίων ηλικίας έχουν ήδη νομοθετηθεί. Το ίδιο προτείνει τώρα για τη Γερμανία το Ερευνητικό Ινστιτούτο Ifo, με έδρα το Μόναχο, επικαλούμενο τις συνέπειες από τη γήρανση του πληθυσμού «που είναι ανάγκη να αντιμετωπιστούν».

Σύμφωνα με την έκθεση, η γερμανική οικονομία θα δεχτεί τα επόμενα χρόνια σοβαρή δημοσιονομική πίεση, αν η σχέση συνταξιούχων/εργαζομένων δεν σταθεροποιηθεί στο 40% του πληθυσμού μετά το 2040. Η Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία προβλέπει ότι η σημερινή αναλογία θα αυξηθεί σημαντικά μετά το 2030 και ότι θα προκαλέσει δημοσιονομικούς τριγμούς, σε μια οικονομία όπου το γενικό όριο συνταξιοδότησης βρίσκεται στο διόλου ευκαταφρόνητο 65ο έτος της ηλικίας, με ανάλογα υψηλά όρια σε ό,τι αφορά τα χρόνια εργασίας και ασφάλισης.

Η έκθεση παρουσιάζει τους Γερμανούς σχεδόν «προνομιούχους» για τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, προετοιμάζοντας το έδαφος για νέες γενικευμένες ανατροπές, στο έδαφος και της διαφαινόμενης οικονομικής κρίσης. Οπως και στην περίπτωση των ΗΠΑ, αυτοί που κινδυνεύουν άμεσα είναι οι λεγόμενοι «baby boomers», η γενιά που γεννήθηκε μεταξύ 1946 - 1964 και στην οποία στηρίχτηκε το μεταπολεμικό «θαύμα» της οικονομικής ανάπτυξης της Ευρώπης.

Ανάλογες «προσαρμογές» στα συνταξιοδοτικά συστήματα επιχείρησε και ο Μακρόν στη Γαλλία (αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 και συνολική επιδείνωση των όρων συνταξιοδότησης), προκαλώντας μαζικές εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις, με κορύφωση το περσινό μπαράζ απεργιών και διαδηλώσεων. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως το Βέλγιο, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης γίνεται με το «τυράκι» μιας μεγαλύτερης σχετικά σύνταξης, σε σύγκριση με τα ψίχουλα που δίνουν το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία, αν ο ασφαλισμένος παραμείνει περισσότερα χρόνια στη δουλειά. Παντού οι ανατροπές στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά συστήματα είναι ένα «κοκτέιλ» αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωσης των συντάξεων και παροχής «κινήτρων» για μεγαλύτερη παραμονή στην εργασία.

Οι ίδιες οι κυβερνήσεις και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί δεν διστάζουν να ομολογήσουν ότι η αύξηση του προσδόκιμου ζωής είναι «κατάρα» για τους εργαζόμενους, που θα αναγκαστούν στο μέλλον να δουλεύουν ακόμα περισσότερα χρόνια για ακόμα φτωχότερες συντάξεις, ενώ με γενναία βήματα προχωράει παράλληλα η ιδιωτικοποίηση των Υγείας - Πρόνοιας - Ασφάλισης. Ο ΟΟΣΑ ...ανησυχεί επειδή το 2020 οι ασφαλισμένοι άνδρες ζούσαν κατά μέσο όρο 19,5 χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή τους, αντί για 12 που ήταν το 1970. Σε συνδυασμό με τη μείωση των γεννήσεων στις μεγαλύτερες «δυτικές» οικονομίες, επιβαρύνονται τα συνταξιοδοτικά συστήματα, που αντιμετωπίζονται βέβαια ως κόστος από το κράτος και το κεφάλαιο.

Γι' αυτό ο ΟΟΣΑ προτείνει την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και την άμεση σύνδεσή τους με το προσδόκιμο ζωής, το οποίο βελτιώνεται βέβαια εντελώς αναντίστοιχα με τις δυνατότητες που διαμορφώνουν η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, η αύξηση της παραγωγικότητας και η αλματώδης εξέλιξη της επιστήμης, αφού τα επιτεύγματά τους δεν τίθενται στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, αλλά υπηρετούν την κερδοφορία μιας χούφτας ομίλων. Γι' αυτό δεν λείπουν και τα αρνητικά πισωγυρίσματα, να μειώνεται δηλαδή το προσδόκιμο ζωής σε περιπτώσεις όπως η πρόσφατη πανδημία, που αποκάλυψε χωρίς φίλτρα τα όρια του σάπιου καπιταλισμού.

Πάνω σ' αυτό το έδαφος, η συζήτηση για νέες ανατροπές σε Ασφαλιστικό και συντάξεις δεν έχει φύγει ποτέ από το τραπέζι και τώρα αναθερμαίνεται. Κι ενώ υπάρχουν σήμερα όλες οι δυνατότητες να δουλεύουμε λιγότερο και να βγαίνουμε νωρίτερα στη σύνταξη, η τάση είναι να δουλεύουμε περισσότερα χρόνια και με διαρκώς χειρότερους όρους, αφού με τους αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους όλων των κυβερνήσεων, η εργασιακή εκμετάλλευση βαθαίνει. Τι προτείνουν λοιπόν τα επιτελεία του συστήματος, για να μην κλονιστούν τα κέρδη του κεφαλαίου από το αυξανόμενο «κόστος» της Ασφάλισης και τις αναταράξεις στα ασφαλιστικά ταμεία;

Πέρα απ' όσα αναφέρονται πιο πάνω, «η μετανάστευση από χώρες υψηλής γονιμότητας είναι ένας από τους τρόπους για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα». Που σημαίνει αύξηση των μεταναστευτικών ροών από τις ρημαγμένες χώρες της Ασίας και της Αφρικής προς τις οικονομίες της Ευρώπης, με όρους βέβαια που αντιγράφουν το σκλαβοπάζαρο. Και τι άλλο προτείνουν; «Στις σημερινές οικονομίες, οι οποίες βασίζονται στη γνώση, οι περισσότεροι 70άρηδες θα συνεχίσουν να συνεισφέρουν σε αυτές (...) Οι πληθυσμιακές ομάδες (...) είναι σήμερα ιδιαίτερα παραγωγικές στα 70 τους». Δουλειά μέχρι τον τάφο δηλαδή! Αυτή είναι η «κανονικότητα» με την οποία μας καλούν να συμβιβαστούμε οι θιασώτες του σάπιου καπιταλισμού, την ώρα που από παντού επιβεβαιώνεται η ανάγκη της σύγκρουσης για την ανατροπή του!