Η επίσημη έναρξη του διαβόητου «κοινωνικού διαλόγου» για την οριστική κατεδάφιση σε ό,τι έχει απομείνει από το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, γίνεται σε περίοδο που έχουν δρομολογηθεί ανατροπές και στο σύστημα Υγείας, αν και στον συγκεκριμένο τομέα το δημόσιο δωρεάν σύστημα έχει υπονομευτεί εδώ και χρόνια, από μια σειρά κυβερνητικές παρεμβάσεις όλων των κυβερνήσεων, και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που άνοιξαν το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησή του. Κατάργησαν σημαντικές λαϊκές κατακτήσεις στον τομέα της Υγείας. Ας παρακολουθήσουμε τις πιο βασικές απ' αυτές τις παρεμβάσεις.

• Μειώνουν συνεχώς τις κρατικές παροχές, τόσο σε υπηρεσίες υγείας, όσο και στα φάρμακα με την καθιέρωση της λίστας.
• Καθιέρωσαν «πλαφόν» για την πληρωμή από τα ασφαλιστικά ταμεία και, ταυτόχρονα, αύξηση της συμμετοχής των εργαζομένων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εργαστηριακές εξετάσεις, οδοντιατρικές εργασίες, νοσοκομειακή περίθαλψη προστατευόμενων μελών και πρόσθετη περίθαλψη (φυσικοθεραπείες, λουτροθεραπείες).
• Επέβαλαν συμμετοχή των ασφαλισμένων στις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, π.χ., πληρωμή εισιτηρίου στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, 25% συμμετοχή στα φάρμακα κλπ.
• Επέβαλαν πληρωμή απευθείας από τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ για παρακλινικές εξετάσεις στα τμήματα επειγόντων περιστατικών και επιστροφή από το ΙΚΑ μέρους μόνο του ποσού των χρημάτων που πλήρωσαν.
• Κατάργησαν τη δωρεάν νοσοκομειακή περίθαλψη των ξένων εργατών και εργατριών και των μελών των οικογενειών τους.

Οι ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό, σε όλες τις υπηρεσίες της Υγείας, έχουν επιπτώσεις στη φροντίδα των ασθενών, όπως αύξηση του χρόνου αναμονής για διαγνωστική εξέταση ή θεραπεία, αλλά και εξοντωτικές συνθήκες δουλιάς για το υγειονομικό προσωπικό. Οι «ουρές» στα πολυιατρεία, τα «ράντζα» στα νοσοκομεία, οι «λίστες αναμονής», τα «φακελάκια», αποτελούν καθημερινά φαινόμενα που βασανίζουν χιλιάδες ασφαλισμένους.

Η πολιτική της «εμπορευματοποίησης», των «ιδιωτικο-οικονομικών κριτηρίων» στα δημόσια νοσοκομεία και στα πολυιατρεία των Ταμείων οδηγεί στην αφαίμαξη του εισοδήματος των εργαζομένων (μέσω της συμμετοχής σε ιατρικές εξετάσεις, εργαστηριακές εξετάσεις, αύξησης των νοσηλίων, στα φάρμακα κ.ά.), σε μεγάλη επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων.

Οι ελλείψεις είναι τραγικές σε τομείς όπως, π.χ., της περιβαλλοντολογίας, της ψυχιατρικής, της γεροντολογίας, της φυσικής ιατρικής αποκατάστασης για άτομα με χρόνιες παθήσεις ή με ειδικές ανάγκες, ενώ είναι σχεδόν ανύπαρκτη η προληπτική ιατρική.

Δεν εφαρμόζεται ακόμα και το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο για την υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλιάς, παρά το γεγονός ότι το εργασιακό περιβάλλον είναι βασική αιτία αρρώστιας, αναπηρίας και θανάτου για έναν ανυπολόγιστο αριθμό εργαζομένων.

Στα πλαίσια της λεγόμενης ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και της αποασυλοποίησης, που έχει ξεκινήσει από το 1977, λειτουργούν ξενώνες για τους ψυχικά άρρωστους μέσω του προγράμματος «Ψυχαργώ», ενώ τα δημόσια ψυχιατρεία υπολειτουργούν. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα χρηματοδοτείται μέχρι το 2006 και είναι για περιστατικά που μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν χωρίς να απαιτείται εγκλεισμός.

Μετά το τέλος του προγράμματος η χρηματοδότηση επαφίεται στους δήμους ή στον «εθελοντισμό» και στη «φιλανθρωπία» εταιριών, που θα αναλάβουν τη λειτουργία τους.

Διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης είναι μέχρι το 2006 να έχουν κλείσει όλα τα δημόσια ψυχιατρεία, ν' ανοίξουν επιπλέον κάποιοι ξενώνες και να αναβαθμιστούν οι ψυχιατρικές κλινικές των νοσοκομείων, που δεν μπορούν να νοσηλεύσουν βαριά περιστατικά. Και εδώ ανθούν οι ιδιωτικές κλινικές.

Οσο για τη φυσική ιατρική αποκατάσταση λειτουργούν σε ολόκληρη την Ελλάδα μόνο 2 δημόσια τέτοια νοσοκομεία, και αυτά με τραγικές ελλείψεις, που δεν αρκούν για να αντιμετωπίσουν τα συνεχώς αυξανόμενα περιστατικά από εγκεφαλικά επεισόδια, εργατικά ατυχήματα και τροχαία. Την τραγική αυτή έλλειψη έρχεται να καλύψει και πάλι ο ιδιωτικός τομέας.

Με το νόμο για τις προμήθειες των νοσοκομείων και τη δυνατότητα της δημιουργίας ανωνύμων εταιριών γι' αυτές από κάθε ΠΕΣΥ, που θα μπορούν να προμηθεύονται και υπηρεσίες Υγείας, το ιδιωτικό κεφάλαιο διεισδύει μέσω των δημόσιων νοσοκομείων στην παροχή υπηρεσιών Υγείας.

Να προσθέσουμε ακόμη και τη δημιουργία των ιδιωτικών απογευματινών ιατρείων στα δημόσια νοσοκομεία.

Η έλλειψη παροχής πρωτοβάθμιας-δευτεροβάθμιας περίθαλψης στην περιοχή που ζουν τα λαϊκά στρώματα των αγροτικών περιοχών επιδρά αρνητικά στην προστασία της υγείας τους, τους εξαναγκάζει να μεταφέρονται στα αστικά κέντρα, χειροτερεύει την οικονομική τους κατάσταση.

Ο νέος ασφαλιστικός νόμος για τους αγρότες, που μπήκε σε εφαρμογή το 1998, υπηρετεί την αντιλαϊκή λογική της «ανταποδοτικότητας» και της περικοπής των κρατικών δαπανών για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Με το νέο νόμο για τον ΟΓΑ σχετικά με την Υγεία:

- Θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά εισφορά για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους αγρότες, και για τους συνταξιούχους αγρότες ίση με το 4% της σύνταξης.

- Δεν ανανεώνονται τα βιβλιάρια υγείας, αν δεν καταβληθούν οι εισφορές, εκτός αν δώσουν σχετικό πιστοποιητικό οι επιτροπές απορίας, ότι ο αγρότης δεν έχει δικαιολογημένα καταθέσει τις εισφορές του. Σήμερα χιλιάδες αγρότες δεν έχουν πληρώσει τις εισφορές και κινδυνεύουν να χάσουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Αυτή η ζοφερή πραγματικότητα αναμένεται να γίνει ακόμη χειρότερη, αφού οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στον τομέα Υγείας δεν έχουν ολοκληρωθεί.