Το προηγούμενο διάστημα πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα εκατοντάδες μαθητικά και δεκάδες φοιτητικά Φεστιβάλ. Και τα δύο ήταν από τα πιο πετυχημένα των τελευταίων χρόνων, μας γεμίζουν αισιοδοξία και δύναμη για τη συνέχεια.

Συναντηθήκαμε με χιλιάδες νέους στις πλατείες, στα στέκια τους, στις σχολές. Τα Μαθητικά Φεστιβάλ απλώθηκαν για πάνω από 2 μήνες σε πάνω από 100 μέρη σε όλη τη χώρα. Τα Φοιτητικά Φεστιβάλ ζωντάνεψαν τα κλειστά πανεπιστήμια και τους έδωσαν την εικόνα που θα έπρεπε να έχουν: Να είναι πραγματικά «εξωστρεφή» στους χιλιάδες φοιτητές, στις ανησυχίες και τη δημιουργικότητά τους, κόντρα στην επιχειρηματική δράση που τα κρατά κλειστά.

Η ίδια τους η επιτυχία και η μαζικότητα, τα σχόλια όσων συμμετείχαν, αποδεικνύουν πως αυτές μας οι δραστηριότητες ήταν πραγματική ανάσα για τον καθένα και την καθεμία που βρέθηκε εκεί, πόσο μάλλον για όσους ενεπλάκησαν και στην προετοιμασία τους.

Ηταν ανάσα για τους μαθητές μετά από ενάμιση χρόνο που τα σχολεία τους ανοιγοκλείνουν, που «έβρισκαν και έχαναν» την καθημερινότητά τους, τους φίλους τους, που τους έλειψε να κάνουν τις καθημερινές δραστηριότητές τους.

Ηταν ανάσα για τους φοιτητές που μετράνε 17 μήνες μακριά από το αμφιθέατρο και τους συμφοιτητές τους και ταυτόχρονα βλέπουν το δικαίωμά τους στις σπουδές να υποβαθμίζεται, στον σταθερό εργάσιμο χρόνο να «διευθετείται», στις διακοπές και τον ελεύθερο χρόνο να γίνεται εμπόρευμα.

Γιατί ό,τι τους έλειπε, το βρήκαν στα Φεστιβάλ. Οι μαθητές έκαναν μαθήματα μουσικής και χορού. Οι φοιτητές παρακολούθησαν πρότζεκτ. Ολοι πήγαν στις πρώτες συναυλίες της χρονιάς ή στα πρώτα αθλητικά τουρνουά. Συγκροτήματα που έκαναν πρόβα και live μετά από μήνες.

Πέρα, όμως, από την αναγκαία διασκέδαση, βρήκαν ευκαιρία για πολλή συζήτηση, ανταλλαγή απόψεων για ό,τι έχουμε ζήσει όλο αυτό το διάστημα, για το τι θα ακολουθήσει. Και όσο συναντούσαμε γνωστά πρόσωπα, τόσο μεγαλύτερο γινόταν το χαμόγελο του καθένα και της καθεμίας. Τόσο ξέραμε πως θα είμαστε περισσότεροι την επόμενη μέρα αυτοί που θα μπούμε στον αγώνα.

Για αυτό και τα Φεστιβάλ μας «έδωσαν τρόπο στην οργή» της νεολαίας. Γιατί σε αυτά συναντήθηκαν οι ανάγκες και οι αγωνίες της. Τα «πολλά γιατί» που κατακλύζουν τη σκέψη κάθε νέου και βρήκαν αγωνιστική διέξοδο μέσα από τη συμμετοχή στον συλλογικό και οργανωμένο αγώνα, για τη ζωή που μας αξίζει και μας τη στερεί το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Και δεν θα γινόταν και αλλιώς. Η φετινή χρονιά που προηγήθηκε στα σχολεία και στα πανεπιστήμια σημάδεψε και τα Φεστιβάλ μας. Η φετινή χρόνια ήταν γεμάτη από τους μεγαλύτερους μαθητικούς και φοιτητικούς αγώνες των τελευταίων πολλών χρόνων. Θα γινόταν αυτό να μην εκφραστεί και στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ;

Για παράδειγμα, φέτος στα σχολεία χιλιάδες μαθητές κατέβηκαν στους δρόμους διεκδικώντας, όπως οι ίδιοι έλεγαν, «τα αυτονόητα» μέτρα προστασίας της υγείας των μαθητών. Συγκρούστηκαν με την κυβερνητική εγκληματική διαχείριση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, απέκρουσαν κάθε προσπάθεια τρομοκρατίας, συκοφάντησης. Και βγήκαν νικητές: Δικαιωμένοι στο κοινό αίσθημα (οι μαθητές έχουν δίκιο), κατέκτησαν σημαντικά από τα αιτήματά τους αλλά και γεμάτοι σημαντική πείρα για τη συνέχεια.

Σε αυτούς τους αγώνες οι μαθητές μέλη της ΚΝΕ είχαν δώσει τον καλύτερό τους εαυτό. Για την καλύτερη οργάνωση και συντονισμό, για να έχουν διάρκεια, πολυμορφία, επιθετικά αιτήματα, συνθήματα και διεκδικήσεις.

Τώρα, τόσους μήνες μετά, η σφραγίδα αυτού του αγώνα ήταν ακόμα εδώ. Ηταν στους μαθητές που αναγνώριζαν την προσφορά της ΚΝΕ στους μαθητικούς αγώνες. Που ήρθαν στα Μαθητικά Φεστιβάλ για να την βρούνε. Που όπως είπαν: «Εμείς την ξέρουμε την ΚΝΕ από τις κινητοποιήσεις». Στους μαθητές που έκαναν το βήμα να οργανωθούν στην ΚΝΕ, γιατί θέλουν να είναι και αυτοί αγωνιστές επαναστάτες που θα αλλάξουν τον κόσμο και το σχολείο τους.

Τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ όλους αυτούς τους μήνες απέδειξαν πως η νεολαία δεν σταμάτησε «να ζει, να τολμά, να προχωρά». Η καραντίνα, τα αντιλαϊκά νομοσχέδια που ψήφισε με το τσουβάλι η κυβέρνηση, η πανεπιστημιακή αστυνομία δεν λύγισαν τη θέληση των νέων για ολόπλευρη μόρφωση και ολοκληρωμένη επιστημονική γνώση, για δουλειά με δικαιώματα στο αντικείμενο που σπουδάζουν.

Οι χιλιάδες φοιτητές που βγήκαν φέτος στο δρόμο επέλεξαν να λογαριαστούν εδώ και τώρα με την πολιτική που γκρεμίζει τις ζωές τους, αντί να κάτσουν στα αυγά τους περιμένοντας να αλλάξει ο χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Με τους αγώνες του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος, την κοινή δράση με το ταξικό εργατικό κίνημα, με την οργανωμένη απειθαρχία σε κάθε αδικία κατάφεραν να βάλουν στον πάγο την εφαρμογή του νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη και να δώσουν κουράγιο σε όσους αγωνίζονται.

Αυτοί οι αγώνες, με την πρωτοπόρα δράση των μελών της ΚΝΕ, ώθησαν εκατοντάδες νέους να ψάξουν την πρόταση του ΚΚΕ για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών, που μπορεί να δώσει προοπτική και προσανατολισμό στην πάλη των φοιτητών. Με αυτούς τους νέους συναντηθήκαμε στα Φοιτητικά Φεστιβάλ για να συζητήσουμε το πώς θα βρεθούμε σε θέσεις μάχης τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά.

Φυσικά, η επιτυχία των Φεστιβάλ δεν ήταν δεδομένη. Χρειάστηκε πολλή συλλογική και κοπιαστική δουλειά Οργάνων και ΟΒ. Μπήκαν στο επίκεντρο της στήριξης και του δημιουργικού ελέγχου μας συγκεκριμένα ποιοτικά στοιχεία που τελικά έδωσαν τον τόνο. Απόδειξη και αυτή της απαίτησης που πρέπει να έχουμε για αναβάθμιση της καθοδηγητικής δουλειάς των Οργάνων.

Για παράδειγμα, απασχολούσε με μεγαλύτερη φροντίδα το συνεχές άνοιγμα σε όλα αυτά τα παιδιά που «μπορεί να μην τα ξέραμε, αλλά μας ήξεραν». Η μεγαλύτερη εμπλοκή των ίδιων των μαθητών και των φοιτητών στα Φεστιβάλ, να είναι πραγματικά δικά τους. Το να ξαναπιάσουμε επαφή με όσους είχαμε βρεθεί το προηγούμενο διάστημα, να γνωρίσουμε νέους. Στήθηκαν σποτ, προηγήθηκε προφεστιβαλική πλούσια πολύμορφη δραστηριότητα.

Για παράδειγμα, στην Αθήνα έγιναν φεστιβαλικές εκδηλώσεις σε κάθε ίδρυμα πριν την κορύφωση στην Πανεπιστημιούπολη. Σε δεκάδες πόλεις έγιναν πολύ μαζικά αθλητικά τουρνουά διεκδίκησης χώρων για τους μαθητές, ανάγκη που αναδείχθηκε ανάγλυφα στην πανδημία. Ολα αυτά βοήθησαν να γίνονται γνωστές οι εκδηλώσεις, να απλώνεται ακόμα πιο πολύ το σύνθημα και το περιεχόμενό τους. Απέδειξαν ότι όλα όσα αφορούν τη νεολαία, όλα της τα «θέλω» και οι ανάγκες είναι στοιχεία της δράσης των κομμουνιστών που παλεύουμε για να «ανθρωπέψει ο άνθρωπος».

Στις συζητήσεις, στα πηγαδάκια των Φεστιβάλ συναντήσαμε την αγωνία των νέων για την «επόμενη μέρα», τα εμπόδια που μοιάζουν βουνό στην προσπάθεια να μορφωθούν, να δουλέψουν με δικαιώματα, το θυμό για τις κοινωνικές διακρίσεις, τις ζωές που χάθηκαν άδικα ενώ οι χλιδάτες ιδιωτικές κλινικές θησαύριζαν.

Συναντήσαμε τη θέληση για ζωή σύμφωνα με τις δυνατότητες της σύγχρονης εποχής. Τα τεράστια επιτεύγματα της επιστήμης, της τεχνολογικής έκρηξης «φωνάζουν» ότι μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς, αν απελευθερωθούν από τα δεσμά της καπιταλιστικής κερδοφορίας και εκμετάλλευσης και ενταχθούν στην υπηρεσία της κοινωνίας με τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό στο έδαφος της κοινωνικοποιημένης ιδιοκτησίας και της εργατικής εξουσίας. Για αυτή την κοινωνία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, παλεύουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ.

Αυτό είναι το δίκαιο που μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη δύναμη και τη θέληση της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Ο αντικομμουνισμός, η καταστολή, η ιδεολογική χειραγώγηση αποδεικνύουν το φόβο της αστικής τάξης, τα τεράστια αδιέξοδα του συστήματός της.

Αυτό είναι το σύγχρονο και προοδευτικό, γιατί επιτρέπει στους νέους να αναπτύξουν ελεύθερα όλες τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά τους, να έχουν πραγματικά τη ζωή στα χέρια τους. Ελεύθεροι από κάθε κοινωνικό και οικονομικό καταναγκασμό και όχι «ελεύθεροι» να διαχειριστούν τη φτώχεια, την ανασφάλεια, τη δουλειά ήλιο με ήλιο, τις εξαρτήσεις, τη σύγχρονη σκλαβιά.

Αυτό είναι το ρεαλιστικό, γιατί αξιοποιεί τις υπαρκτές παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, το εξειδικευμένο επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό, την ελεύθερη επιστημονική συνεργασία, κάθε καινοτόμα πρόταση για να βελτιωθεί η κοινωνική ευημερία χωρίς να εξαρτώνται από το κέρδος μιας χούφτας παράσιτων. Οι νέοι που σπουδάζουν και γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα επιστημονικά θαύματα όπως της ρομποτικής, της νανοτεχνολογίας, της βιοϊατρικής, βλέπουν στην πράξη γιατί η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ είναι ρεαλιστική και αναγκαία.

Για αυτό ακόμα περισσότεροι νέοι μπορούν και πρέπει να επιλέξουν τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, την οργάνωση στις γραμμές της ΚΝΕ. Αυτή είναι η πραγματικά ελεύθερη επιλογή, να γνωρίσουμε τον κόσμο για να τον αλλάξουμε! Να ζούμε, να τολμάμε και να προχωράμε! Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό! Αυτό το μήνυμα θα ταξιδέψει ξανά σε όλη την Ελλάδα μέσα από το 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»!