Η επιτάχυνση των «βαθιών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», που σαρώνουν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και βουλιάζουν πιο βαθιά στη φτώχεια τους λαούς, είναι η ουσία της «στρατηγικής εξόδου από την κρίση» και ο σκληρός πυρήνας των αποφάσεων των 27 ηγετών της ΕΕ την περασμένη βδομάδα, στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες.

Σ' αυτή την κατεύθυνση οι ηγέτες της ΕΕ επιστρατεύουν και νέα εργαλεία για να υπηρετήσουν πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Η υλοποίηση του ευρωσχεδίου «για την ανάκαμψη της οικονομίας», που εφαρμόζεται από το Δεκέμβρη του 2008, στηρίζοντας με κάθε μέσον την κερδοφορία των μονοπωλίων και μετακυλίοντας τα βάρη της κρίσης εξ ολοκλήρου στους λαούς, αποκτά νέα ώθηση με τη χρησιμοποίηση δύο νέων ισχυρών όπλων: Την εφαρμογή της συνθήκης της Λισαβόνας (Ευρωσύνταγμα) και το πρόγραμμα της Στοκχόλμης για την ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής και το δέσιμο χειροπόδαρα των λαών. «Η Συνθήκη της Λισαβόνας εξοπλίζει την Ενωση με ένα σταθερό και διαρκές θεσμικό πλαίσιο που της επιτρέπει να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στην αντιμετώπιση των μελλοντικών προκλήσεων», τονίζουν χαρακτηριστικά οι «27», εκφράζοντας την ικανοποίησή τους για την έναρξη της εφαρμογής της από την 1η Δεκέμβρη.

Αυτό που διαπερνά ως «κόκκινη κλωστή» το κείμενο των συμπερασμάτων της συνόδου είναι η επιδίωξή τους να χρησιμοποιήσουν την καπιταλιστική κρίση ως «ευκαιρία» για να ξεμπερδέψουν με τα εργασιακά δικαιώματα, με αιχμή την Κοινωνική Ασφάλιση και τις εργασιακές σχέσεις. Στρατηγική επιδίωξη είναι να εκμεταλλευτούν τη διογκούμενη ανεργία, που όπως εκτιμούν θα αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, ώστε να βγουν από την κρίση «αφήνοντας πίσω» τα ασφαλιστικά δικαιώματα και τα συνταξιοδοτικά συστήματα, αλλά και τις συλλογικές συμβάσεις, τη σταθερή και μόνιμη δουλειά, τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση κ.ο.κ.

Παράλληλα υλοποιούνται όλα τα μέτρα που είχαν αποφασιστεί για να πληρώσουν το λογαριασμό της κρίσης οι λαοί της ΕΕ, καθώς τα πακέτα στήριξης των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων έχουν μεταφερθεί στους προϋπολογισμούς των κρατών - μελών. Προς τούτο, οι «27» επαναβεβαιώνουν ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας «παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος του δημοσιονομικού πλαισίου της ΕΕ» και καλούνται τα κράτη - μέλη να συμμορφωθούν με αυτό, καθώς και με τις συστάσεις που εξέδωσε το ΕΚΟΦΙΝ στις αρχές του μήνα για τις χώρες που βρίσκονται «σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος».

Οπως αναφέρεται στο κείμενο των συμπερασμάτων, «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπενθυμίζει ότι η δημοσιονομική στρατηγική εξόδου θα περιλαμβάνει εξυγίανση που θα υπερβαίνει κατά πολύ το σημείο αναφοράς των 0,5% του ΑΕΠ ετησίως σε συνδυασμό με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα υποστηρίξουν τη μακροπρόθεσμη δημοσιονομική διατηρησιμότητα». Μάλιστα για ορισμένα κράτη, στα οποία περιλαμβάνεται και η χώρα μας, επισημαίνεται ότι «η δημοσιονομική εξυγίανση θα πρέπει να αρχίσει νωρίτερα από το 2011». Τη χρονιά εκείνη, όπως εκτιμούν, «θα επιστρέψουμε σε ισχυρότερη οικονομική μεγέθυνση», αλλά «η κατάσταση της απασχόλησης και η κοινωνική κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθούν ακόμα περισσότερο το 2010»...

Βέβαια, οι τράπεζες και γενικότερα το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα συνεχίσουν να στηρίζονται μέσα από τα κρατικά πακέτα και όταν εκτιμηθεί ότι αυτά πρέπει να καταργηθούν, θα πρέπει οι κυβερνήσεις να τα αντικαταστήσουν με «επαρκή κίνητρα ώστε να πάψουν να εξαρτώνται από τη δημόσια χρηματοπιστωτική στήριξη». Η απόφασή των «27» για ένταση της ολομέτωπης επίθεσης δεν είναι βέβαια άσχετη από τους συσχετισμούς δύναμης που υπάρχουν σε επίπεδο ΕΕ και το επίπεδο της αντίστασης της εργατικής τάξης και των λαών, που είναι εμφανώς αναντίστοιχο σε σχέση με την επίθεση που δέχονται.

Στη βάση αυτή, οι «27» προετοιμάζουν πυρετωδώς τη «νέα στρατηγική της ΕΕ για το 2020», που είναι η «επικαιροποίηση» της στρατηγικής της Λισαβόνας, με διακηρυγμένο στόχο την περαιτέρω βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωμονοπωλίων. Την αύξηση δηλαδή της κερδοφορίας τους, μέσα από την παραπέρα μείωση της τιμής στην οποία οι μεγαλοεργοδότες αγοράζουν την εργατική δύναμη.

Αν και οι κατευθυντήριες γραμμές και τα πιο συγκεκριμένα βήματα θα καθοριστούν στην εαρινή Σύνοδο Κορυφής τον ερχόμενο Μάρτη, ωστόσο οι «27» φρόντισαν να δώσουν με σαφήνεια μια πρόγευση για τους προσανατολισμούς της που συμπυκνώνεται σε μια φράση: «Αειφόρος κερδοφορία του κεφαλαίου». «Με δεδομένες τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της κρίσης και ενόψει επίσης των προκλήσεων λόγω της γήρανσης του πληθυσμού, των αυξανόμενων ανισοτήτων και της κλιματικής αλλαγής, τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, χρειάζεται μια νέα προσέγγιση» τονίζουν στο κείμενο των συμπερασμάτων, σπεύδοντας να προϊδεάσουν πού το πάνε: «Για να βελτιωθεί περαιτέρω η ανταγωνιστικότητα και να αυξηθεί το δυναμικό της ΕΕ για αειφόρο οικονομική μεγέθυνση, οι πολιτικές πρέπει να επανεστιαστούν σε μακροπρόθεσμες μεταρρυθμίσεις, σε μια φιλόδοξη και αποτελεσματικότερη νέα στρατηγική».

Συστατικά στοιχεία αυτής της νέας στρατηγικής της Λισαβόνας με ορίζοντα το 2020 είναι η αναζήτηση τρόπων για «την εξασφάλιση βιώσιμων δημόσιων οικονομικών με παράλληλη διατήρηση των επενδύσεων, για τη δημιουργία αποδοτικών (!) αγορών εργασίας χωρίς αποκλεισμούς, για την ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση της Εσωτερικής Αγοράς και για την πλήρη αξιοποίηση των αμοιβαίων κερδών του εξωτερικού εμπορίου και της ανοικτής οικονομίας».

Σε ελεύθερη απόδοση, τα παραπάνω σηματοδοτούν την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, νέα αυξημένα προνόμια στο κεφάλαιο για να «διατηρήσει τις επενδύσεις του», βάθεμα των ιδιωτικοποιήσεων στο όνομα της Ενιαίας Εσωτερικής Αγοράς που θέλει κάθε τομέα της παραγωγής πλήρως απελευθερωμένο και βέβαια εξωτερικές εμπορικές σχέσεις όχι με βάση το συμφέρον των λαών, αλλά των πολυεθνικών που κρατούν στα χέρια τους το εσωτερικό και εξωτερικό εμπόριο.

Η νέα στρατηγική θα περιλαμβάνει επίσης μέτρα και πολιτικές για «τα οφέλη από μια πιο πράσινη οικονομία, τη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος ιδίως για τις ΜΜΕ και τη βιομηχανική βάση και την αύξηση της βάσης γνώσεων των οικονομιών μας, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας και της καινοτομίας». Πρόκειται για τους νέους τομείς δραστηριοποίησης, από τους οποίους το κεφάλαιο φιλοδοξεί να αντλήσει νέα υπερκέρδη.

Ολα αυτά δεν αφήνονται στην τύχη τους, αλλά ενισχύονται οι διαδικασίες και οι μηχανισμοί υπερεθνικού ελέγχου και επέμβασης των κρατών - μελών, ώστε να επιτυγχάνονται απτά αποτελέσματα στη βάση των αποφάσεων της ΕΕ και συστάσεων από την Κομισιόν.

Στο κείμενο των συμπερασμάτων υπογραμμίζεται η κεφαλαιώδης σημασία που έχει «η παρακολούθηση και η αξιολόγηση των μέτρων πολιτικής», στο πλαίσιο μιας «αποδοτικότερης και διαφανέστερης δομής διακυβέρνησης» σε επίπεδο ΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό καλείται η Κομισιόν να υποβάλει μέσα στο 2010 μια πρόταση που αφορά «τρόπους βελτίωσης του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών και την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των ανά χώρα συστάσεων, την ενίσχυση της σύνδεσης μεταξύ εθνικών και ενωσιακών μέτρων και την ενίσχυση της ιδίας εθνικής ευθύνης μέσω της ενεργότερης συμμετοχής των κοινωνικών εταίρων, καθώς και των περιφερειακών και τοπικών αρχών».

Περισσότερο αποκαλυπτική υπήρξε η Α. Μέρκελ, η οποία έθεσε ευθέως θέμα πιο ενεργούς ανάμειξης των κεντρικών οργάνων της ΕΕ στα κοινοβούλια των κρατών - μελών, προκειμένου να συμμορφώνονται έγκαιρα με τη συνθήκη του Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας. «Αν για παράδειγμα υπάρχουν προβλήματα με το Σύμφωνο Σταθερότητας σε μια χώρα και μπορούν να λυθούν μόνο μέσω της προώθησης κοινωνικών μεταρρυθμίσεων σε αυτή τη χώρα, τότε εγείρεται το ερώτημα τι επιρροή έχει η ΕΕ επί των εθνικών κοινοβουλίων ώστε να φροντίσει να μην σταματήσει η Ευρώπη», είπε χαρακτηριστικά η Γερμανίδα καγκελάριος, εισάγοντας τη θεωρία της «κοινής ευθύνης».

Εναρμονισμένες με τις άμεσες και μακροπρόθεσμες επιδιώξεις των ευρωενωσιακών μονοπωλίων είναι οι αποφάσεις των «27» για την κλιματική αλλαγή ενόψει της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης. Βασικός στόχος να στηρίξουν την κερδοφόρα διέξοδο στα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, μέσω της λεγόμενης «πράσινης ανάπτυξης» και της εμπορευματοποίησης της προστασίας του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα φανερή η προσπάθεια για κερδοσκοπία με το «εμπόριο ρύπων».

Οι «27» καυχώνται ότι «η ΕΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των προσπαθειών για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής», επαναλαμβάνοντας την «υπό όρους προσφορά της να προχωρήσει σε μείωση των εκπομπών κατά 30% έναντι των επιπέδων του 1990, αρκεί και άλλες ανεπτυγμένες χώρες να δεσμευτούν για συγκρίσιμες μειώσεις των εκπομπών και οι αναπτυσσόμενες να συμβάλουν επαρκώς...». Στόχος της ΕΕ στη διάσκεψη της Κοπεγχάγης είναι να υπάρξει μια «πολιτικά δεσμευτική συμφωνία», εκφράζοντας την ευχή να γίνει αργότερα «νομικά δεσμευτική».

Στις στρατηγικές κατευθύνσεις που καταλήχθηκαν στη Σύνοδο εδράζονται και οι δεσμεύσεις που ανέλαβε ο Ελληνας πρωθυπουργός. Οπως ξεκαθάρισε ο Γ. Παπανδρέου, θα αποτελέσουν τον πυρήνα του τριετούς Προγράμματος Σταθερότητας που θα καταθέσει το Γενάρη στην ΕΕ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στη Σύνοδο, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε για:

• Την παράταση της πολιτικής λιτότητας στα εισοδήματα των δημόσιων υπαλλήλων μέσα από μηδαμινές αυξήσεις στους χαμηλόμισθους και «πάγωμα» μισθών για όσους έχουν εισόδημα πάνω από 2.000 ευρώ.
• Την προώθηση νέων ανατροπών στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας.
• Να νομοθετήσει νέο «φορολογικό σύστημα», που θα έρθει να πλήξει ακόμα περισσότερο μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους.
• Το «νοικοκύρεμα» των κρατικών κοινωνικών δαπανών, δηλαδή το παραπέρα πετσόκομμά τους.
• Την προώθηση αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση, με πρώτο τον «Καποδίστρια 2», αλλά και το νέο εκλογικό νόμο.
• Τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή νέα προνόμια και φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο με παράλληλα μέτρα που θα ρίχνουν ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης (πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, χτύπημα στις συλλογικές συμβάσεις, κ.ά.).

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα συγκεκριμένα μέτρα, για τα οποία ο Γ. Παπανδρέου υπενθύμισε πως αποτελούν «προγραμματικές θέσεις» της κυβέρνησης, θα έχουν ορίζοντα τριετίας, γεγονός που προμηνύει όχι μόνο τη μονιμότητά τους, αλλά και την έναρξη ενός νέου γύρου επίθεσης μετά το 2012.

Το «Πρόγραμμα της Στοκχόλμης», που εγκρίθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποτελεί τη νέα δέσμη κατασταλτικών μέτρων της ΕΕ, με ορίζοντα εφαρμογής έως το 2014. Στόχο έχει την ακόμα μεγαλύτερη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος και την κυριαρχία των μονοπωλίων σε όλη την ΕΕ. Εντάσσεται στο πλαίσιο του ψευδεπίγραφα αποκαλούμενου «Χώρου Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης» (ΧΕΑΔ) της ΕΕ.

Η ολοκλήρωση οικοδόμησης αυτού του ΧΕΑΔ αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα των πολιτικών εκφραστών του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Το «Πρόγραμμα» έρχεται σήμερα για «να διευκρινίσει το πλαίσιο και να εστιάσει στη συνεργασία εντός της ΕΕ την περίοδο 2010 - 2014 για ζητήματα αστυνομίας, συνοριακής φύλαξης και τελωνείων, νομικά θέματα και ασύλου, τη μεταναστευτική πολιτική και πολιτική χορήγησης βίζας».

Η νέα δέσμη μέτρων περιλαμβάνει τα εξής:

• Ενδυνάμωση του συντονισμού και της συνεργασίας μεταξύ των κατασταλτικών μηχανισμών και των μυστικών υπηρεσιών των κρατών - μελών της ΕΕ και μεταξύ ΕΕ - ΗΠΑ.
• Επέκταση και γιγάντωμα του φακελώματος με τη δημιουργία «Ευρωπαϊκού Προτύπου Πληροφοριών», δηλαδή μια γιγάντια βάση ηλεκτρονικού φακελώματος (Συστήματα πληροφοριών SIS II και VIS).
• Ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών (Europol, Eurojust, Frontex), προώθηση πρότυπου κέντρου αστυνομικής και τελωνειακής συνεργασίας «που θα μπορούσε να χρησιμοποιείται σε γεγονότα όπως μεγάλες συγκεντρώσεις».
• Προώθηση ισχυρότερης διασύνδεσης του «μηχανισμού πολιτικής προστασίας» της ΕΕ με το «πρόγραμμα για την προστασία των υποδομών ζωτικής σημασίας» της ΕΕ, που ανοίγει το δρόμο για το χαρακτηρισμό μορφών δράσης του εργατικού και λαϊκού κινήματος ως τρομοκρατικών ενεργειών.
• Διευκόλυνση πρόσβασης των επιχειρήσεων στη Δικαιοσύνη και δημιουργία μηχανισμών ταχύτατης είσπραξης των απαιτήσεών τους από τους οφειλέτες τους σε ολόκληρη την ΕΕ με το μικρότερο δυνατό κόστος. Αντίθετα, μέσα από διάφορες κοινοτικές οδηγίες (οδηγία Μπολκεστάιν, οδηγία για την «ενοικίαση» - δουλεμπόριο των εργαζομένων κ.ά.) η πρόσβαση των εργαζομένων στη Δικαιοσύνη όχι μόνο συναντά ανυπέρβλητα εμπόδια, αλλά ακόμη και η είσπραξη των δεδουλευμένων μισθών τους γίνεται αδύνατη, καθώς οι εργοδότες μετατρέπονται με τα κοινοτικά νομικά τερτίπια σε επιχειρήσεις - φάντασμα.
• Ενίσχυση του ελέγχου των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ με πρωτοφανείς μηχανισμούς καταστολής και παρακολούθησης (σύστημα EUROSUR, χρησιμοποίηση μέχρι και δορυφόρων παρατήρησης και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, εισαγωγή βιομετρικών δεδομένων στα διαβατήρια), με πρώτο στόχο την καταστολή και το άγριο κυνήγι των μεταναστών και προσφύγων.

Στο κείμενο των συμπερασμάτων που κατέληξαν οι «27» υπογραμμίζεται ότι «η δημοσιονομική στρατηγική εξόδου θα εφαρμοσθεί στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο είναι ο ακρογωνιαίους λίθος του δημοσιονομικού πλαισίου της ΕΕ». Εξειδικεύοντας αυτή τη στρατηγική και με την υπόμνηση ότι οι «συστάσεις» αφορούν σε όλες τις χώρες, αλλά κυρίως εκείνες «που βρίσκονται σε διαδικασία υψηλού ελλείμματος», οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου πρότειναν τη λήψη άμεσων και σκληρών μέτρων.

Συγκεκριμένα, αποφάσισαν:

• «Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα υποστηρίξουν τη μακροπρόθεσμη δημοσιονομική διατηρησιμότητα».Στο στόχαστρο μπαίνουν ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, προκειμένου να μειωθεί ακόμα περισσότερο η τιμή της εργατικής δύναμης.
• «Δραστική δημοσιονομική εξυγίανση που θα αρχίσει το αργότερο το 2011 και νωρίτερα το 2010 για ορισμένα κράτη - μέλη».Δηλαδή, νέες περικοπές κοινωνικών δαπανών, πάγωμα μισθών και συντάξεων για να μειωθούν τα ελλείμματα, ώστε να υπάρξουν καινούρια κρατικά κεφάλαια για την ενίσχυση των μονοπωλίων.
• «Περαιτέρω βελτίωση της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας για να αυξηθεί το αναπτυξιακό δυναμικό της ΕΕ».Δηλαδή, περισσότερες επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και φτηνά εργατικά χέρια για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αυτές τις κεντρικές πολιτικές επιλογές τις είχαν ήδη συνυπογράψει οι υπουργοί των κρατών - μελών της ΕΕ στις αρχές Δεκέμβρη, στα πλαίσια των συμβουλίων Γιουρογκρούπ και Εκοφίν. Αυτές επικύρωσε και η Σύνοδος Κορυφής, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι αποτελούν «συστάσεις προς τις χώρες σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος και σημαντικό μέσο για την αποκατάσταση των δημόσιων οικονομικών τους».

Ολοκληρώνονται σήμερα οι διήμερες εκδηλώσεις που διοργανώνουν η Κομματική Οργάνωση Βρετανίας του ΚΚΕ και η Νομαρχιακή Οργάνωση Γερμανίας της ΚΝΕ, σε Λονδίνο και Τρίερ αντίστοιχα με θέμα το Σοσιαλισμό.

Στο Λονδίνο, το σημερινό πρόγραμμα περιλαμβάνει:

-- Στις 12 μ., κατάθεση στεφανιού στον τάφο του Μαρξ.

-- Στις 2 μ.μ., στη Βιβλιοθήκη του Μαρξ, στην αίθουσα εθελοντών του Ισπανικού Εμφυλίου, πολιτική εκδήλωση με θέμα: «Η συμβολή του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και η αναγκαιότητά του σήμερα», με ομιλητή τον Ελισαίο Βαγενά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ. Θα ακολουθήσει επίσκεψη στους χώρους του μουσείου, όπου βρίσκεται και το γραφείο του Λένιν, όταν έμεινε στο Λονδίνο.

Στη Γερμανία, στην πόλη που γεννήθηκε ο Καρλ Μαρξ, σήμερα Κυριακή, στις 10 π.μ. θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα: «DDR: Οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού, έμπνευση για τους νέους». Επίσης, την ίδια μέρα στη 1 το μεσημέρι θα πραγματοποιηθεί επίσκεψη στο σπίτι - μουσείο του Καρλ Μαρξ.