ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Θα το βρουν από το λαό

Με αφορμή τη δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής και ιδιαίτερα μετά το δολοφονικό χτύπημα στο Κερατσίνι αλλά και στο Πέραμα, κυβέρνηση, αστικές πολιτικές δυνάμεις, άλλα κόμματα της διαχείρισης, πασχίζουν να βρουν και προβάλλουν διάφορους τρόπους αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής. Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο ακόμη πιο αντιδραστικό νομοθετικό οπλοστάσιο, λες και αυτό ήταν που ως τώρα εμπόδιζε την αντιμετώπιση των δεκάδων εγκληματικών ενεργειών των χρυσαυγιτών. Στην ίδια ρότα και τα διάφορα καλέσματα των κοινοβουλευτικών πολιτικών κομμάτων για τη διαμόρφωση ενός «κοινού πλαισίου» και ανάληψη «κοινών δράσεων» ενάντια στο ναζιστικό μόρφωμα. Και γεννά βεβαίως πολλά ερωτηματικά το γεγονός ότι αν και το ήδη υπάρχον νομικό οπλοστάσιο είναι αρκετό για την αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης των χρυσαυγιτών, αυτό δεν ενεργοποιήθηκε ενάντιά τους. Γιατί δεν αρκεί η διαπίστωση (αυτήν την κάνουν και τα αστικά πολιτικά κόμματα), ότι η Χρυσή Αυγή είναι φασιστικό μόρφωμα, και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αυτό που οι λαϊκές δυνάμεις πρέπει να συνειδητοποιήσουν, είναι η μήτρα που γεννά φασιστικά μορφώματα, γιατί είναι βασικό ζήτημα στο πώς μπορεί, όχι μόνο να αντιμετωπιστεί η δολοφονική της δράση αλλά πώς θα αντιμετωπιστεί οριστικά ο φασισμός ως «κοινωνικό φαινόμενο».

Και εδώ τα αστικά κόμματα, άλλα κόμματα της διαχείρισης, τα αστικά ΜΜΕ, προβάλλουν και αναπαράγουν πολιτικές και μέτρα στη λογική «προστασίας και ασφάλειας του πολίτη». Το έργο βεβαίως το έχουμε ξαναδεί με άλλες αφορμές. Ας μην ξεχνάμε ότι στο όνομα αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας» έχει στηθεί ένα ολόκληρο αντιδραστικό νομικό οπλοστάσιο που αντικειμενικά στρέφεται ενάντια στο οργανωμένο εργατικό, λαϊκό κίνημα, ενάντια στη συλλογικά αποφασισμένη μαζική δράση και οργάνωση της ταξικής, εργατικής, λαϊκής πάλης, όταν συγκρούεται με την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Και εδώ χρειάζεται λαϊκή επαγρύπνηση. Γι' αυτό το ερώτημα που μπαίνει μπροστά στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της είναι: Ποιος και πώς μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το φασισμό που εκκολάπτεται στους κόλπους του καπιταλιστικού συστήματος; Μπορεί να γίνει αυτό χωρίς να στοχεύει τη μήτρα που τον γεννά;

Η ύπαρξη και εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής επιβεβαιώνει ότι ο φασισμός γεννιέται μέσα από τη μήτρα του καπιταλισμού, από τη σαπίλα του. Γι' αυτό μόνο το λαϊκό κίνημα μπορεί να τον αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Λαός και νεολαία έχουν τη δύναμη να σταματήσουν τη δολοφονική δράση των ναζί. Να συντονίσουν και να οργανώσουν την πάλη τους μέσα από τις γραμμές των εργατικών σωματείων και των άλλων λαϊκών οργανώσεων για την αντιμετώπιση και απομόνωση των φασιστοειδών. Τα συνδικάτα των εργαζομένων, οι μαζικοί φορείς σε πόλεις και ύπαιθρο, οι Λαϊκές Επιτροπές, μπορούν να απομονώσουν τους θρασύδειλους δολοφόνους και να προστατεύσουν το λαό από το δηλητήριο και την εγκληματική δράση τους. Να τους πετάξουμε έξω από τις λαϊκές γειτονιές, τα σχολεία, τους χώρους δουλειάς, τους μαζικούς φορείς. Να δυναμώσουμε τη Λαϊκή Συμμαχία για να μπει τέρμα στη δράση των ναζί και του συστήματός τους. Αλλά για οριστική εξαφάνιση από προσώπου Γης των φασιστών, πρέπει να εξαφανιστεί και η μήτρα που τους γεννά. Γι' αυτό είναι μονόδρομος η λαϊκή πάλη και συμμαχία με όρους ανατροπής του συστήματος που τους θρέφει. Αυτή την κατεύθυνση πρέπει να έχουν η πάλη και οι αγώνες του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Παλιά τους τέχνη

«Να σταματήσουν την αδιέξοδη, μοναχική πορεία, που διασπά και αποδυναμώνει τη δύναμη πυρός του εργατικού κινήματος, που αποτελεί το βούτυρο στο ψωμί στις δυνάμεις του κεφαλαίου και την κυβέρνηση» κάλεσε τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ ο Γ. Χαρίσης, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, από το βήμα της χτεσινής συγκέντρωσης της ΑΔΕΔΥ.

Καταλαβαίνουμε τη θλίψη και τη μοναξιά του έτσι όπως κοίταζε από το βήμα τους συγκεντρωμένους και διαπίστωνε ποιοι είναι οι απεργοσπάστες. Από έναν χώρο χιλιάδων εργαζομένων, τους ΟΤΑ, από τους οποίους εκλέγεται και στους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγάλο αριθμό οργανωμένων δυνάμεων, δεν υπήρχε ψυχή από κάτω, γιατί ακριβώς η απεργοσπασία πάει σύννεφο. Καταλαβαίνουμε τη θλίψη του από τη διαπίστωση ότι και από τους καθηγητές που επίσης διαθέτει μια δύναμη ο ΣΥΡΙΖΑ λιγοστοί ήταν οι απεργοί. Οι υπόλοιποι είχαν πάει και χτες στη δουλειά, όπως είχαν κάνει και προχτές. Ας μη συνεχίσουμε την αναφορά σε χώρους όπου στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δίνουν εξετάσεις απεργοσπασίας κι έχουν κάνει δόγμα το «δηλώνουμε ασθένεια τη μέρα της απεργίας για να μη χαθεί το μεροκάματο». Τα ξέρει όλα και με ονόματα ο Χαρίσης.

Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ισχύει το «λίγη τσίπα δε βλάπτει». Εχουν μακρά ιστορία τα στελέχη του στην προβοκάτσια απέναντι στο ταξικό κίνημα. Αλλά πάει πολύ να εγκαλούν για βοήθεια στο κεφάλαιο τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, αυτοί που έχουν θεό τους την «ανταγωνιστικότητα», αυτοί που ακόμα και χτες από το βήμα της συγκέντρωσης της ΑΔΕΔΥ καλούσαν τους εργαζόμενους να παλέψουν για έναν πιο δίκαιο καπιταλισμό. Αυτοί που «με τα τέσσερα» έχουν υπερψηφίσει τη «Λευκή Βίβλο για την Ανταγωνιστικότητα, την Ανάπτυξη, την Απασχόληση», το Ευαγγέλιο, δηλαδή, του κεφαλαίου το οποίο το παρουσίαζαν και σαν προοδευτικό εργαλείο. Αυτοί που σήμερα - σήμερα ακριβώς - ψάχνουν σωτηρία για τον καπιταλισμό σ' ένα «νέο New Deal», όπως δηλώνει αριστερά και δεξιά ο Α. Τσίπρας, ψάχνουν δηλαδή τρόπο να πειστούν οι εργαζόμενοι ότι δεν πρέπει να χτυπήσουν αλύπητα τους καπιταλιστές ακριβώς την ώρα της κρίσης του συστήματός τους, αλλά να πάνε μαζί τους για να σωθεί το σύστημα.

Οταν μιλούν για «ισορροπίες» και «βιωσιμότητες»

«Είναι εθνικό καθήκον -θα μπορούσε κανείς να πει- η επίτευξη βιώσιμης δημοσιονομικής ισορροπίας. Μόνον έτσι θα απελευθερωθούν πόροι για τη χρηματοδότηση της αναπτυξιακής διαδικασίας, των επενδύσεων και ενός νέου και επίσης βιώσιμου κοινωνικού κράτους». Αυτά έγραφε στο κύριο άρθρο της η χτεσινή «Ημερησία». Οταν ακούς από τους αστούς για «βιώσιμη δημοσιονομική ισορροπία», να καταλαβαίνεις μόνιμη και διαρκή λαϊκή φοροληστεία, αφού οι κυβερνήσεις φοροαπαλλάσσουν το κεφάλαιο, ήδη υπάρχει η εξαγγελία του πρωθυπουργού από τη ΔΕΘ για μείωση στο 15%, και ταυτόχρονα συνεχείς δραστικές περικοπές από τον κρατικό προϋπολογισμό, για Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια κλπ. Αυτό εννοούν με το «νέο βιώσιμο κοινωνικό κράτος» και το προβάλλουν για να δείξουν τάχα ευαισθησία απέναντι στο λαό που ξεζουμίζουν ώστε να ανέχεται την αντιλαϊκή πολιτική. Ομολογούν δε, πως αυτά τα δύο χρειάζονται γιατί έτσι θα γεμίσουν τα κρατικά ταμεία χρήμα για να τους δοθεί να κάνουν επενδύσεις και να κερδοφορούν. Αλλωστε καμιά καπιταλιστική επένδυση δε γίνεται χωρίς τη συμβολή του κράτους.

Η καραμέλα της «οικονομικής αυτοτέλειας»

Τον όρο «οικονομική αυτοτέλεια» της Τοπικής Διοίκησης επαναλαμβάνουν το τελευταίο διάστημα δήμαρχοι και περιφερειάρχες της χώρας σαν αίτημα για να βελτιωθεί η οικονομική κατάσταση δήμων και περιφερειών. Τι σημαίνει αυτό; Φορολόγηση των εργατικών λαϊκών νοικοκυριών. Δήμοι και Περιφέρειες θα επιβάλλουν πρόσθετη φορολόγηση ή θα παρέχουν ανταποδοτικές υπηρεσίες με στόχο την αύξηση των εσόδων τους. Δηλαδή, αύξηση δημοτικών τελών μέσω της ΔΕΗ, αύξηση τροφείων σε παιδικούς σταθμούς, επί πληρωμή υπηρεσίες Πρόνοιας, Αθλητισμού, Πολιτισμού. Η λογική αυτή βρίσκεται στην προμετωπίδα δυνάμεων όπως ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ. Και ο λαός πρέπει να μην πέσει στην παγίδα. Οσοι εκλεγμένοι και τα κόμματα που τους στηρίζουν μιλούν για οικονομική αυτοτέλεια, είναι οι ίδιοι που τα προηγούμενα χρόνια συναίνεσαν στη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς τους δήμους, στη λογική της ανταποδοτικότητας και στη λογική της συρρίκνωσης και της συγχώνευσης, της παροχής έργου και υπηρεσιών σε ιδιώτες και τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις.