Με κάθε τρόπο «προτρέπει» το αστικό κράτος και οι θεσμοί του τους νέους κινηματογραφιστές ...να «στραφούν» στην «αγορά» (δηλαδή στα «νύχια» των εταιρειών παραγωγής) αν θέλουν να κάνουν ταινίες!

Αυτό ουσιαστικά είπε στους «μικρομηκάδες», στο Φεστιβάλ Δράμας, ο αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Δημήτρης Σοφιανόπουλος. Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου του φεστιβάλ, είπε ότι «πολλές φορές μπορεί ένα σενάριο να μη σε βοηθήσει (σ.σ. εννοεί το ΕΚΚ) να αντιληφθείς την αξία που μπορεί να έχει ή όχι μια ταινία. Ετσι, αρχίζει σιγά - σιγά να δυναμώνει η αντίληψη ότι πρέπει να ενισχύεται κάποιος που παίρνει τα ρίσκα του να βγει μόνος του στην αγορά, να φτιάξει την ταινία του και να την παρουσιάσει ολοκληρωμένη, χωρίς να τα περιμένει όλα από το κράτος»!

Επέμεινε στα περί «προσωπικής πρωτοβουλίας», με «χαριτωμενιές», προκειμένου να κρύψει το «βγάλτε τα πέρα μόνοι σας»: «Στη δική μου γενιά δεν υπήρχε ΕΚΚ, αλλά παλεύαμε να κάνουμε ταινίες. Μπορεί να ακούγομαι σαν τη μάνα μας που γκρινιάζει, αλλά πιστεύω ότι χρειάζεται να κινηθεί ο καθένας και μόνος του. Χρειάζεται και εσείς μεταξύ σας οι μικρομηκάδες να φτιάξετε πυρήνες δημιουργίας. Να προβάλλετε τη δουλειά σας μέσα από μια συλλογική προσπάθεια»!

Κατέστησε σαφές στους νέους δημιουργούς ότι από το ΕΚΚ, και την πολιτεία ευρύτερα, «δεν υπάρχουν δυνατότητες μεγάλης χρηματοδότησης». Γι' αυτό ζήτησε για ακόμη μια φορά την «κατανόηση» των μικρομηκάδων «για τα λίγα χρήματα ή όσα καθυστερημένα δίνουμε ως Κέντρο. Περνάμε μια δύσκολη περίοδο, είναι η αλήθεια»! Αφησε, μάλιστα, να εννοηθεί ότι οι «μικρομηκάδες», λόγω κόστους, ούτε σε dvd μπορεί να ελπίζουν να δουν τις ταινίες τους(!). Εξέφρασε συγκεκριμένα την «επιθυμία του ΕΚΚ» να κυκλοφορήσει σε dvd όλες τις ταινίες του Φεστιβάλ Δράμας, αφού πρώτα - όπως συμπλήρωσε - «υπολογιστεί το κόστος μιας τέτοιας δράσης»!

Η αλήθεια, όμως, που ξέρουν πολύ καλά οι «μικρομηκάδες» είναι πως πρόκειται για ...«δύσκολη περίοδο» που κρατά χρόνια, εξαιτίας, ακριβώς, της συνειδητής πολιτικής ενίσχυσης της καπιταλιστικής αγοράς του οπτικοακουστικού από το κράτος, σε βάρος των δημιουργών και του κοινού. Καμιά «κατανόηση», λοιπόν, δεν οφείλουν οι δημιουργοί μπροστά στην καταπάτηση του δικαιώματός τους να τους στηρίζει το κράτος σε όλα τα στάδια της δημιουργίας τους, μέχρι και τις αίθουσες!

Το φεστιβάλ έληξε με την απονομή των εξής βραβείων: 1ο βραβείο μυθοπλασίας: «Και εγώ για μένα» του Τζώρτζη Γρηγοράκη. Βραβείο υπουργείου Μακεδονίας - Θράκης: «Γάτα εξ' ουρανού» της Δήμητρας Νικολακοπούλου. «Νέο Ταλέντο fnac»: «Οσίκι» του Γιάννη Βεσλεμέ. 1ο Σπουδαστικό: «Πυρετός», του Γιώργου Μπουγιούκου.

«Ελληνες του Κόσμου»: «Blackwater» του Κωνσταντίνου Φραγκόπουλου. Βραβείο «Τώνια Μαρκετάκη»: «Νανούρισμα» της Γιάννας Αμερικάνου. Τρία ισότιμα ειδικά βραβεία: «Mesecina» της Σοφίας Εξάρχου, «Ο σκύλος» του Νίκου Labot, «Το νόημα της ζωής» των Γιάννη Ζιόγκα - Ιριδας Ζιόγκα.

Βραβείο Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου: «Mesecina» της Σοφίας Εξάρχου.

Ειδικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη «Ντίνος Κατσουρίδης»: «Μια νύχτα μαζί» της Ελευθερίας Αστρινάκη.

Τιμητικές Διακρίσεις: Φωτογραφίας: Αβραμήδης Νίκος (για την ταινία «Hellmets» του Γιώργου Κουκουμά). Σεναρίου: Κέρρα Διόνη, Δήμητρα Νικολακοπούλου, Κατερίνα Γιαννάκου («Γάτα εξ' ουρανού»). Μοντάζ: Θόδωρος Αρμάος («Και εγώ για μένα»). Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας: Βάσω Καβαλιεράτου («Γάτα εξ' ουρανού»). Καλύτερης ανδρικής ερμηνείας: Θέμης Πάνου («Μια νύχτα μαζί»). Υποσχόμενοι σκηνοθέτες: Αλέξανδρος Χαντζής («Κατάληψη»), Γαβριήλ Τζάφκας («Λήθη»). Μουσικής: Φίλιππος Τσαλαχούρης («Μετά τον χαρακτηριστικό ήχο» του Αχιλλέα Κυριακίδη). Ηχου: Αρης Αθανασόπουλος («Ο άλτης και ο πεπονόκηπος» της Νανάς Λούκου). Σχεδιασμού ήχου: Kenan Akkawai («Και εγώ για μένα»). Κοστούμια: Μαριλίζα Παρτζίλη («Hellmets»). Σκηνικών: Πηνελόπη Βαλτή («Οσίκι»).

Εύφημος μνεία: Περικλής Μπουγιουκλής για την παρουσία του στη «Λήθη», Ζένια Καπλάν για την ερμηνεία της στο «Νανούρισμα».

Τη στροφή από το καλλιτεχνικό ύφος του ροκοκό στο νεοκλασικισμό, παρουσιάζει, μέσα από 150 σπάνια έργα, η έκθεση «Le gout a la grecque - Οταν η Ελλάδα έγινε μόδα. Η γέννηση του νεοκλασικισμού στη γαλλική τέχνη», που φιλοξενείται (έως 11/1/2010), στην Εθνική Πινακοθήκη. Ζωγραφική, γλυπτική, έπιπλα, ταπισερί και άλλα πολύτιμα αντικείμενα (βάζα, ρολόγια, κηροπήγια κ.ά.), συνθέτουν καλλιτεχνικά την τελευταία περίοδο της βασιλείας του Λουδοβίκου ΧV (τρίτο τέταρτο 18ου αιώνα). Σ' αυτή τη σύντομη περίοδο συντελείται η μετάβαση από την τεχνοτροπία του ροκοκό, με τον παιγνιώδη και έντονα διακοσμητικό χαρακτήρα, στο αυστηρό ύφος του νεοκλασικισμού, που εμπνέεται από την αρχαιότητα.

Οπως ανέφερε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου η διευθύντρια της Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα, «το ιδεολογικό και αισθητικό πλαίσιο του νέου ύφους ήταν ο διαφωτισμός, ενώ ρόλο - καταλύτη αποτέλεσαν οι ανασκαφές στη Νότια Ιταλία, στην Ηράκλεια και στην Πομπηία, καθώς και τα ταξίδια των περιηγητών». Το περισσότερα εκθέματα προέρχονται από το Μουσείο του Λούβρου, ενώ η έκθεση φιλοξενείται στην Αθήνα εμπλουτισμένη και ανασυγκροτημένη, μετά την παρουσίασή της σε Μαδρίτη και Λισαβόνα.