«Δεν υπάρχει καν θεσμικό πλαίσιο για τις επιστημονικές καταδύσεις στη χώρα μας. Οι Υπηρεσίες με ελάχιστους πόρους και εξειδικευμένο προσωπικό, δυσκολεύονται να λειτουργήσουν. Υφιστάμενες διατάξεις που αφορούν ακόμα και στην ασφάλεια των καταδύσεων παραβιάζονται, προκειμένου να παρουσιαστεί "έργο". Ο,τι ουσιαστικό έχει επιτευχθεί στον τομέα της κρατικής ενάλιας αρχαιολογικής έρευνας έως τώρα, οφείλεται αποκλειστικά στην αυταπάρνηση και στις προσωπικές θυσίες του ολιγάριθμου καταδυόμενου προσωπικού του ΥΠΠΟΑ, το οποίο πέρα από τους κινδύνους και τις δυσκολίες της καταδυτικής του εργασίας, που έχουν στοιχίσει ακόμα και ανθρώπινες ζωές από τις τάξεις του, έχει να αντιμετωπίσει την απαξίωση της Πολιτείας».

«Το υπουργείο, έχοντας στην πραγματικότητα ήδη περικόψει την αμοιβή, συνέχισε να στέλνει το ανυποψίαστο καταδυόμενο προσωπικό του για καταδύσεις με έγγραφες Υπηρεσιακές Εντολές, στις οποίες αναγραφόταν ρητά ότι θα του καταβληθεί η καταδυτική αμοιβή, οφειλή, την οποία όμως τώρα το ΥΠΠΟΑ αρνείται να καταβάλει. Από τις καταδυτικές αμοιβές στο δημόσιο τομέα, περικόπηκε μόνον εκείνη του ΥΠΠΟΑ. Η Πολιτεία, αφού πρώτα ενέπαιξε επί ένα χρόνο το προσωπικό, "επανέφερε" τελικά την καταδυτική αμοιβή, εναρμονισμένη όμως με εισήγηση της Διεύθυνσης Δ22 του ΥΠΟΙΚ, που έκρινε ότι οι καταδύσεις του ΥΠΠΟΑ εμπίπτουν σε διάταξη του Ν. 4024/11 που αφορά ...στις εκτός έδρας απολαβές διαφόρων Επιτροπών! Θέσπισε παραπλανητικά 10 καταδύσεις ως ανώτατο όριο το μήνα (δηλ. 120 ετησίως) και την αμοιβή στα 20 ευρώ καθαρά (από 50!) για κάθε ημέρα κατάδυσης, όταν λόγω άλλων διατάξεων, μόνο 60 μπορούν να εκτελούνται ετησίως! Αποτέλεσμα, με ετήσια αναγωγή της αμοιβής, μια επικίνδυνη και επιβαρυντική κατάδυση στα 55 μέτρα ή μια σπηλαιοκατάδυση στα 80 μέτρα αποτιμάται πλέον από την Πολιτεία, με το εξευτελιστικό ποσό των 10 ευρώ, για τον δύτη, μείον το φόρο»!

Οπως σημειώνει ο Σύλλογος, «λόγω της αδρανοποίησης των δυτών, η Υπηρεσία ελέγχει τα αναπτυξιακά έργα στη θάλασσα από την επιφάνεια, ενώ συχνά ζητά να την ειδοποιούν οι εργολάβοι εάν βρούνε αρχαία. Σε όλα αυτά να προσθέσουμε ότι, το ΥΠΠΟΑ, για λόγους μικροπολιτικής, αρνείται εδώ και έντεκα χρόνια να εφαρμόσει τον νόμο που αναγνωρίζει θεσμικά την καταδυτική δραστηριότητα του προσωπικού του».

Επίσης, ο Σύλλογος επιρρίπτει ευθύνη στην Πολιτεία και αναφέρει ενδεικτικά: «Ακυρώθηκε η ανασκαφή, με χρηματοδότηση και συμμετοχή της Αυστραλιανής ομογένειας, στο ναυάγιο του "Μέντορα", που βυθίστηκε φορτωμένο με τα γλυπτά που ο Ελγιν είχε αποσπάσει από τον Παρθενώνα. Μεγάλες προσδοκίες είχε αφήσει η εύρεση τμημάτων Αιγυπτιακών μαρμάρινων γλυπτών κατά την τελευταία ανασκαφική περίοδο. Ακυρώθηκε η έρευνα στο Νότιο Ευβοϊκό, κατά την οποία έχουν εντοπιστεί 26 σημαντικά, άγνωστα έως σήμερα αρχαία ναυάγια. Η έρευνα στην κοιλάδα της Αργολίδας, με την συμμετοχή του πρότυπου ελβετικού ηλιακού σκάφους για εντοπισμό του "αρχαιότερου οικισμού της Ευρώπης", κοντά στο σπήλαιο Φράγχθι, διεκόπη πρόωρα, περιοριζόμενη σε γεωφυσικές έρευνες, χωρίς υποβρύχια ανασκαφή», κ.ά.

Μετά τα παραπάνω, τα μέλη του Συλλόγου, με Ομόφωνη Απόφαση της Γενικής τους Συνέλευσης (9/9/2014), δηλώνουν ότι: «Δεν θα εκτελούν πλέον καμία κατάδυση που αφορά σε αρχαιολογική έρευνα έως ότου η Πολιτεία καταβάλει στο καταδυόμενο προσωπικό του ΥΠΠΟΑ τα οφειλόμενα από εκτελεσθείσες υπηρεσιακές καταδύσεις. Κατ' εξαίρεση θα καταδύονται, χωρίς καμία αμοιβή, μόνον όταν αποδεδειγμένα συντρέχουν όλως έκτακτοι λόγοι καταστροφής αρχαιοτήτων, αρχαιοκαπηλίας, φυσικών καταστροφών και διάσωσης ανθρώπων στην θάλασσα ή εντός σπηλαίων, καθώς και για την πραγματοποίηση όσων καταδύσεων συντήρησης είναι απαραίτητες για την διαφύλαξη της καταδυτικής τους ετοιμότητας».

FOTOVISI0N.GR

Τέσσερις άνθρωποι, μέσα σ' ένα πνιγηρό καταφύγιο. Ο ένας, ο ΧΑΜ, παράλυτος και τυφλός, στο αναπηρικό καροτσάκι. Αχρηστος. Δεν έχει εικόνες και δεν έχει κίνηση. Ο άλλος, ο ΚΛΟΒ, δεν μπορεί να καθίσει. Εχει μάθει μόνο να εκτελεί εντολές. Του έχουν αφαιρέσει τη σκέψη. Η συνείδησή του είναι πάμφτωχη, όπως ενός ζώου. Βρίσκεται διαρκώς πεινασμένος. Τον έχει πιάσει το δόκανο της επιβίωσης. Οι δύο άλλοι, ο ΝΑΓΚ και η ΝΕΛ, οι γεννήτορες του ΧΑΜ, ζουν πεταμένοι μέσα σε δυό σκουπιδοντενεκέδες. Βγάζουν ξαφνικά το κεφάλι τους κι αναχαράζουν, σαν τις κατσίκες, δυο, τρεις ταπεινές μνήμες από ένα φτωχό παρελθόν. Αυτή η απουσία από τον τίτλο του έργου, του οριστικού άρθρου «το», κατά περίεργο τρόπο, κάνει τον τίτλο απόλυτα οριστικό. Παιχνίδι τέλος. Εχει τελειώσει. Πριν αρχίσει είναι τελειωμένο.

«Το τέλος είναι φυλακισμένο μες στην αρχή» μάς λέει ο Χαμ. «Βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει! Στη Γη βρισκόμαστε, δεν υπάρχει σωτηρία γι' αυτό».

Το μπεκετικό «Τέλος του παιχνιδιού», με την πολυπλοκότητα των πολλών φιλοσοφικών, κοινωνιολογικών και ανθρωπίνων θεμάτων που θέτει σχετικά με τις σχέσεις εξουσιαστή - εξουσιαζόμενου, ισχυρού - ανίσχυρου στην οικογένεια και στην κοινωνία, τολμά μια κοινωνική κριτική, επαναφέρει προς σκέψη τις έννοιες της αρχής και του τέλους των πάντων, των «μυστηρίων» της ζωής και του θανάτου, τις σχέσεις κοινωνίας - ατόμου, τα όρια αλήθειας - ψεύδους, συνείδησης - υποσυνείδητου, αγάπης - μίσους, λογικού - παραλόγου.

Μετάφραση: Οδυσσέας Νικάκης. Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Παπαδόπουλος. Σκηνικά - κοστούμια: Φαίδωνας Πατρικαλάκης. Φωτισμοί: Θανάσης Σταυρόπουλος. Ηχητικός: Θοδωρής Μιχαλός. Παίζουν: Κώστας Καζάκος στο ρόλο του Χαμ, Κωνσταντίνος Καζάκος στο ρόλο του Κλοβ, Γιώργος Μωρόγιαννης στο ρόλο του Ναγκ, Νίνα Γιαννίδη στο ρόλο της Νελ.