Την ώρα που ο υπουργός Εργασίας διαπιστώνει ανακοπή της ανεργίας και υπογραφή πλήθους συμβάσεων πλήρους απασχόλησης, ομοϊδεάτες του αναλυτές διαπιστώνουν ότι η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Προπαγάνδα κάνει και ο υπουργός και οι αναλυτές. «Αλήθεια» λένε όλοι. Ο καθένας χρησιμοποιεί εκείνα τα στοιχεία που τον βολεύουν για το προκαθορισμένο αποτέλεσμα. Ο υπουργός θέλει να πείσει ότι οι θυσίες φέρνουν αποτέλεσμα και οι αναλυτές να πιέσουν για νέες θυσίες. Ολοι μαζί δουλεύουν για το σεντούκι των καπιταλιστών.

Καθώς, μέτρο πάντων είναι η πράξη, ό,τι ζούμε γύρω μας είναι το μέτρο για την κατάσταση της εργατικής τάξης, ό,τι κι αν αναφέρουν οι στατιστικές της σκοπιμότητας.

Στην πλέον, ίσως, μακρόχρονη καπιταλιστική κρίση, όχι μόνο δεν εμφανίζονται σοβαρά σημάδια ανάκαμψης, αλλά και τα όποια τέτοια ψήγματα εμφανίζονται, κρίνονται από τους κατεξοχήν ενδιαφερόμενους, τους καπιταλιστές, ανεπαρκή για να τροφοδοτήσουν μια κάποια αισιοδοξία.

Για να μπουν, όμως, τα πράγματα στη θέση τους πρέπει να 'ναι καθαρό ότι και τώρα μέσα στην κρίση οι καπιταλιστές κερδίζουν. Από τα δισεκατομμύρια των εργατών που δουλεύουν καθημερινά για το μονοπωλιακό κεφάλαιο αποσπώνται τεράστια ποσά υπεραξίας, δηλαδή απλήρωτης εργασίας. Το πρόβλημα όμως παραμένει. Κι αυτό είναι το περίφημο ποσοστό κέρδους που νομοτελειακά μέσα από την υπερπαραγωγή και την όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ κεφαλαιοκρατών πέφτει, προκαλώντας έτσι ένα μποτιλιάρισμα (υπερσυσσώρευση) κεφαλαίων τα οποία δεν μπορούν να βρουν διέξοδο να επενδυθούν για να συμβάλουν σε έναν νέο κύκλο κερδοφορίας κι έτσι το φίδι είναι υποχρεωμένο να τρώει την ουρά του.

Παρά τα διάφορα ονόματα που της έδωσαν, η καπιταλιστική κρίση νέτη σκέτη προβάλλει σε όλο της το μεγαλείο απειλητική και για τους ίδιους τους καπιταλιστές.

Το γεγονός, όμως, ότι είναι υποχρεωμένοι ορισμένοι εξ αυτών να καταστραφούν δε σημαίνει ότι αμβλύνεται συνολικά η επιθετικότητα του κεφαλαίου. Το αντίθετο: Αυξάνεται η πίεση για την ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής πώλησης της εργατικής δύναμης. Σ' αυτό το ράλι καθένας χρησιμοποιεί τα όπλα του.

Κλασικό όπλο για την άρχουσα τάξη της χώρας μας τα διάφορα «εθνικά σύμφωνα».

Το σημερινό τυρί στη φάκα προβάλλει ήδη ως «εθνικό σύμφωνο για την απασχόληση».

Για την αποδοχή του προηγείται μια ξερή παράθεση στοιχείων για την ανεργία, παράθεση που τρομοκρατεί και παραλύει.

Τότε εμφανίζεται το «εθνικό σύμφωνο για την απασχόληση» που στην απλή μετάφρασή του σημαίνει ακόμα πιο λάστιχο εργάτες, ακόμα πιο φτηνούς εργάτες.

Πόσο πιο λάστιχο; Τόσο όσο να εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο ο όρος «ημερήσιος σταθερός χρόνος εργασίας».

Πόσο πιο φτηνοί; Τόσο όσο να σέρνονται από μέρα σε νύχτα κι από νύχτα σε μέρα στα σύγχρονα κάτεργα που ονομάζονται «θέσεις απασχόλησης»: 10.000 ξενοδοχοϋπάλληλοι σ' όλη τη χώρα έχουν προσφερθεί από την κυβέρνηση στους ξενοδόχους που δεν πληρώνουν δεκάρα γι' αυτούς τους 10.000 μισθούς, για να στηριχτεί το «θαύμα του τουρισμού». 500 λιγότεροι από πέρσι ξενοδοχοϋπάλληλοι στην Κέρκυρα εξυπηρετούν κάμποσες χιλιάδες περισσότερους από πέρσι τουρίστες.

Ενα εκατομμύριο νοικοκυριά, αυτοαπασχολούμενοι, μικροεπαγγελματίες δεν μπορούν καν να πληρώσουν το ρεύμα. Και από μία μόνο εφορία στα ανατολικά του κέντρου της Αθήνας έχουν έτοιμα προς αποστολή 34.000 κατασχετήρια σπιτιών για χρέη προς την εφορία.

Διά ταύτα; Η κυβέρνηση πατώντας πάνω στο χαλί που της κρατάνε στρωμένο οι εργατοπατέρες, παλιοί και νέοι εργοδοτικοί και κυβερνητικοί συνδικαλιστές δρέπει προς το παρόν δάφνες γιατί πέρασε το πολυνομοσχέδιο από τη Βουλή, και ήδη σπεύδει να περάσει την επόμενη Τρίτη και την κατάργηση της Κυριακής αργίας.

Για το εργατικό κίνημα δεν υπάρχει χρόνος ανάπαυλας. Επείγει η ανασύνταξη.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ από την Κυριακή - αργία

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Πέρασε το πολυνομοσχέδιο, ρωγμές στο ΠΑΣΟΚ

ΤΑ ΝΕΑ: Ιδού ο φόρος 13%, ιδού και το στοίχημα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Στοίχημα η μείωση όλων των φόρων

ΕΘΝΟΣ: Στοίχημα ...τιμής για την αγορά

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Κερδίζουμε παρά τις δυσκολίες

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Η βιωσιμότητα του χρέους θα συζητηθεί το φθινόπωρο

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Λύση για το χρέος

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Νέο Μνημόνιο φέρνει ο Σόιμπλε

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Κύριε Σόιμπλε ιδού το έργο σας

Η ΕΛΛΑΔΑ: Στρατιωτικός νόμος για χάρη του Σόιμπλε

Η ΑΥΓΗ: Χαίρε, Σόιμπλε

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Κωμωδία με Βενιζέλο

«Η διαμόρφωση του κατώτατου μισθού περνάει πλέον αποκλειστικά "στα χέρια" του εργοδότη αφού οι κυβερνήσεις του θα τον καθορίζουν με κριτήριο την "ανταγωνιστικότητα", δηλαδή την κερδοφορία του. Μέχρι να μπει σε λειτουργία ο μηχανισμός υπολογισμού του κατώτερου μισθού, το 2017, οι χιλιάδες ανειδίκευτοι εργάτες και οι οικογένειές τους θα ζουν με 586 ευρώ μεικτά το μήνα και 511 ευρώ οι νέοι κάτω των 25 ετών. Η ενεργοποίηση του μηχανισμού από το 2017 φαίνεται ότι δεν είναι καθόλου τυχαία. Το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για την εργοδοσία και τους εκπροσώπους της. Ο κατώτατος μισθός αποτελεί αφετηρία για την υπογραφή των κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Ηδη οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών οργανώσεων επιδεικνύουν αδιάλλακτη στάση στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή κλαδικών ΣΣΕ, που έχουν λήξει. Με δεδομένο πλέον ότι παύει να υπάρχει Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση, οι κλαδικές συμβάσεις οδεύουν στον αφανισμό»...

«Με όπλο τις δεξαμενές των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων, την απουσία Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, οι εργοδότες θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην υπογραφεί ούτε μια κλαδική σύμβαση μέχρι το 2017. Για να λήξουν μέχρι τότε και όσες διετούς ή τριετούς διάρκειας βρίσκονται ακόμα σε ισχύ. Και να αναγκαστούν οι εργαζόμενοι στο σύνολό τους πια να υπογράφουν ατομική σύμβαση. Αυτό ακριβώς είναι και ο στόχος: η απομόνωση, ο αφοπλισμός, η ατομική διαπραγμάτευση όχι μόνο για να χτυπήσουν το μισθό. Αλλά για να τσακίσουν κάθε δικαίωμα, κατάκτηση και προστασία που απορρέει από τις ΣΣΕ. Για να χτυπήσουν την οργανωμένη και συλλογική δράση των εργαζομένων που μπορεί να βάλει εμπόδια στις επιδιώξεις τους. Πάνω σε αυτή την εργασιακή ζούγκλα θα έρθει η κυβέρνηση το 2017 να παρουσιαστεί και σαν σωτήρας για να καθορίσει εκ νέου τον κατώτατο μισθό με δεδομένη πραγματικότητα, όμως πια, την ατομική σύμβαση»...

«Αέρα στα πανιά των εργοδοτών και των πολιτικών τους εκφραστών, δίνει με τη στάση του ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός που έχει ήδη υπογράψει μεγάλες μειώσεις στους μισθούς στο όνομα της σωτηρίας των συμβάσεων. Σπεύδουν πριν απο τους εργοδότες, για τους εργοδότες. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν σημάνει συναγερμό. Να φύγουν από τη μέση οι εργατοπατέρες, να αλλάξουν οι συσχετισμοί στα συνδικάτα υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων. Να οργανωθούν οι εργάτες παντού. Να στηθεί σε κάθε χώρο δουλειάς εργατικό "οδόφραγμα" που θα αποκρούει κάθε αντεργατική επιδίωξη, θα βάζει βάσεις για την αντεπίθεση» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).