ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Μουσική σε σκοτεινό ... ηλιοστάσιο

Μέρα υποδοχής του Θερινού Ηλιοστασίου η σημερινή, η οποία εδώ και αρκετά χρόνια έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Μια μέρα, που εδώ και μια δεκαετία φορά ευρωπαϊκό «ένδυμα», καθώς οι διάφορες εκδηλώσεις που γίνονται εντάσσονται στο «άρμα» της «Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής». Ενα «θεσμό», όπως τον αποκαλούν, που έχει την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (αυτής που μας εκπολιτίζει και μέσα από τη Γιουροβίζιον!) αλλά και δήμων ευρωπαϊκών πόλεων, καθώς και των υπουργείων Πολιτισμού κάθε χώρας. Ο πολυδιαφημισμένος γιορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Μουσικής, βεβαίως, δεν σημαίνει και την αναβάθμιση της μουσικής ζωής του τόπου μας ή την ανακούφιση των μουσικών μας συνόλων από τα πολλά και ζωτικής σημασίας προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Αντίθετα, μάλιστα! Το τοπίο γίνεται ολοένα και πιο σκοτεινό. Οι μουσικοί δημιουργοί και ερμηνευτές συνεχίζουν να συνθλίβονται από την κυρίαρχη πολιτική, που προσπαθεί να ισοπεδώσει κάθε δημιουργικότητα και ταλέντο τους και να τους υποτάξει στην υπηρεσία του κέρδους. Το ελληνικό τραγούδι συνεχίζει να «σταυρώνεται» με τα «καρφιά» της άκρατης κερδοσκοπίας, της φτήνιας, της διαπλοκής και της χειραγώγησης. Δοκιμασμένοι μουσικοί φορείς παραμένουν δέσμιοι μιας αντιπολιτιστικής πολιτικής, που τους στερεί τα αυτονόητα για να λειτουργήσουν και να προσφέρουν.

Οι γιορτές και τα πανηγύρια, που στήνονται κάθε χρόνο τέτοια μέρα, προς τιμήν όπως διατυμπανίζεται της μουσικής, μοιάζουν ως τραγική ειρωνεία σε μια χώρα όπου επί 365 μέρες το σύστημα επιβάλλει στο λαό να τρέφεται με τα κάθε λογής μουσικά σκουπίδια, τα οποία κατασκευάζουν οι «εγκέφαλοι» των δισκογραφικών εταιρειών και πλασάρει από πρωίας η ΤV. Σε μια χώρα όπου ο αληθινός πολιτισμός, αυτός που «γράφεται» μέρα τη μέρα με μεράκι, γνώση, κόπο, στενάζει και οι άνθρωποι που τον υπηρετούν απαξιώνονται. Σε μια χώρα, όπου παρεμποδίζεται η αληθινή μουσική ώστε να μην φτάσει στο φυσικό αποδέκτη της, το λαό, ενώ την ίδια ώρα αποθεώνεται ο ψευδεπίγραφος μουσικός «πολιτισμός» του κιτς και της αρπαχτής. Τα ζούμε μέσα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά γεγονότα, όπως η χοάνη της Γιουροβίζιον, αυτόν τον «δούρειο ίππο» για την προώθηση της υποκουλτούρας, την οποία έχουν επιβάλει οι πολυεθνικές εταιρείες που νέμονται τη δισκογραφία διεθνώς, αλλά και γενικότερα η βιομηχανία του θεάματος. Τα ζούμε καθημερινά ανοίγοντας την τηλεόραση, αυτό το χαπάκι μαζικής ύπνωσης και χειραγώγησης, από την οποία έχουν εξοβελιστεί το καλό τραγούδι, η καλή μουσική - παντός είδους - η αξιόλογη πολιτιστική πρόταση, η ανάδειξη νέων, αλλά και καταξιωμένων σημαντικών δημιουργών.

Μάλλον δε χρειάζεται να πούμε πως το κεφάλαιο μέσα από διάφορους τρόπους συμπεριφέρεται βάναυσα στις πνευματικές ανάγκες του λαού, των εργαζομένων. Το έχει αποδείξει επανειλημμένα. Και όλοι νιώθουμε στο πετσί μας τις επιπτώσεις μιας εποχής πρωτοφανούς πνευματικής και ψυχικής εξάντλησης του ανθρώπου. Ο έλεγχος του ελάχιστου πλέον ελεύθερου χρόνου απαιτεί και την ευρύτερη διάδοση της υποκουλτούρας, ελληνικής και ξένης. Μιας «κουλτούρας», που εκφράζεται μέσα από ποικίλες μορφές, επιδιώκοντας τη χειραγώγηση συνειδήσεων, την αιχμαλωσία μυαλού και γούστου, την αποξένωση. Το χρήμα, το κέρδος στο οποίο αποσκοπεί η βιομηχανία του θεάματος, πολυεθνική και εγχώρια, το «χρηματιστήριο» του «λάιφ στάιλ» είναι η μία παράμετρος. Οι συνειδήσεις και η χειραγώγησή τους είναι η άλλη. Στόχος τους, πάντα, ανεξάρτητα από τα «κανάλια» και τις μορφές, δεν είναι άλλος από τη συντήρηση και διατήρηση του κυρίαρχου πολιτισμού που γεννιέται σε ένα σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Ασφαλώς, η μουσική που μπορεί να μας κάνει ψηλότερους, παρά τις επιδιώξεις του συστήματος, και υπάρχει, και συνεχίζει ν' αναζητά συνομιλητές. Ομως, δε θα την συναντήσουμε κάτω από εκτυφλωτικούς προβολείς και προκάτ γιορτές, αλλά εκεί που ματώνει η ψυχή και αφουγκράζεται τους παλμούς της κοινωνίας.

Eurokinissi

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ

«Τύμπανα» αγώνα και αξιοπρέπειας

Ο Δήμος Πατρέων ανακοίνωσε την απόλυση στους 37 μουσικούς της Φιλαρμονικής Μπάντας, που επί δίμηνο διεκδικούν τα στοιχειώδη εργασιακά τους δικαιώματα

Από τις κινητοποιήσεις των μουσικών

Επί δώδεκα χρόνια βίωναν ένα καθεστώς μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας. Ομηροι αυτού του πολύχρονου εμπαιγμού, που τους επέβαλε να εργάζονται με μισθούς πείνας, χωρίς ούτε καν σύμβαση εργασίας, οι 37 μουσικοί της Φιλαρμονικής Μπάντας του Δήμου Πατρέων αποφάσισαν πριν από δύο μήνες ομόφωνα να ξεσηκωθούν, υπερασπίζοντας την ίδια τους την αξιοπρέπεια. Γιατί παρότι οι 37 μουσικοί επί χρόνια έκαναν την ίδια εργασία με τους άλλους 18 μόνιμους μουσικούς (7 πλήρους απασχόλησης και 11 μερικής) της μπάντας - τουλάχιστον 140 υπηρεσίες - εξόδους το χρόνο μαζί με τις 150 πρόβες, κάτι που συνιστά πλήρη απασχόληση - και παρόλο που έθεταν κατ' επανάληψη το θέμα της αναγνώρισης των εργασιακών τους δικαιωμάτων τόσο στον σημερινό δήμαρχο όσο και στους προηγούμενους, κανείς δεν έκανε το παραμικρό για την επίλυσή του. Επέλεξαν, λοιπόν, το δρόμο του αγώνα με συνεχείς κινητοποιήσεις για τα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Τα τύμπανά τους, καθημερινά τόσο μπροστά από το Δημαρχείο της Πάτρας, όσο και στις πορείες διαμαρτυρίας τους στην πόλη - συντονισμένα στο ρυθμό του αγώνα τους. Αυτή η ανυποχώρητη αγωνιστική στάση τους ενόχλησε τη Δημοτική Αρχή, η οποία στις 16/6 τους ανακοίνωσε την απόλυσή τους. Η είδηση της απόλυσης έφτασε στην εφημερίδα, την ώρα που το σχετικό θέμα για τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις τους πήγαινε προς το πιεστήριο. Το δημοσιεύουμε, υπογραμμίζοντας την αναλγησία μιας δημοτικής αρχής, που αντί να λύνει προβλήματα εκδικείται μουσικούς:

«Δεν είμαστε φαντάσματα..»

«Δεν θα σταματήσουμε, αν δεν δικαιωθούμε...»

«Ολες οι δημοτικές αρχές πέταγαν την "καυτή πατάτα" η μία στην άλλη. Κανένας δεν προχώρησε στη λύση του προβλήματος», λέει ο μουσικός Κώστας Κοτσορώνης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Μπάντα - Δημοτική Μουσική Πατρών αποτελεί το πολιτιστικό καμάρι της πόλης των Πατρών. Ενα ίδρυμα με παράδοση και ιστορία 150 χρόνων και με πλούσιο έργο. Από τον οργανισμό - εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας της, προβλέπονται οι θέσεις των μουσικών (που φτάνουν τις 60!!!), όπως και η σύνθεση της μπάντας, αλλά οι δημοτικές αρχές δεν προχωρούν στην κάλυψή τους, που θα γινόταν με την αναγνώριση των εργασιακών δικαιωμάτων των μουσικών. Οπως αναφέρεται σε ανακοίνωσή τους, «η απαράδεκτη στάση των δημοτικών αρχών εκφράστηκε καταρχήν κατά την επεξεργασία των αιτήσεών μας για υπαγωγή στις διατάξεις του ΠΔ 164/2004 (Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου), λέγοντας τότε "ότι δεν καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες" και κατά την απάντησή τους στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ότι είμαστε ανύπαρκτοι εργασιακά για το Δήμο Πατρέων. Οι παραπάνω απόψεις που έχουν εκφραστεί επίσημα από αποφάσεις Διοικητικών Συμβουλίων είναι προφανές ότι έγιναν προς αποφυγή των ευθυνών τους που απορρέουν από την εργασιακή μας σχέση. Ανά καιρούς οι δημοτικές αρχές μάς θεωρούν "εξωτερικούς συνεργάτες", "ανύπαρκτους", "φαντάσματα". Φυσικά, φαντάσματα δεν είμαστε! Τα φαντάσματα δεν πάνε σε 140 υπηρεσίες - εξόδους και σε 150 πρόβες το χρόνο, ούτε τα βλέπουν σχεδόν καθημερινά οι πολίτες στο δρόμο τους, ούτε εκτελούν τις εντολές που τους δίνονται από τα αρμόδια όργανα, ούτε εκτελούν ωράριο, ούτε έχουν ποινές, ούτε παρουσιάζονται σε καθημερινή σχεδόν βάση στο χώρο εργασίας σε χρόνο και χώρο που αποφασίζει η υπηρεσία... Το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ δε θα έστελνε έγγραφα και αποφάσεις της Διοίκησής του, για υποχρεωτική ασφάλιση στους μουσικούς "φαντάσματα"».

Με την υπομονή τους πλέον να έχει εξαντληθεί, οι μουσικοί σε συνέλευσή τους πριν από δύο περίπου μήνες αποφάσισαν ομόφωνα να διεκδικήσουν αγωνιστικά τα δικαιώματά τους: Σταθερή εργασία και πλήρη δικαιώματα, άμεση πρόσληψη και υπαγωγή τους σε οργανικές θέσεις βάσει του καταστατικού λειτουργίας της Δημοτικής Μουσικής Πατρών, άμεση εφαρμογή της ισχύουσας ΣΣΕ, άμεση ασφάλιση στο ΙΚΑ ως μουσικών. «Η παρουσία μας - καθημερινή έξω από το Δημαρχείο, με ταμπούρα, ηχεία, σποτάκια, πανό, φυλλάδια, ενώ συλλέγουμε υπογραφές συμπαράστασης από τους πολίτες», αναφέρει ο Κώστας Κοτσορώνης. «Δε θα σταματήσουμε εάν η δημοτική αρχή δεν πάρει πίσω τις ψευδείς αποφάσεις της, ότι δήθεν δεν καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες και δεν αναγνωρίσει την εργασία μας. Ομως, ο Δήμος Πατρέων αρνείται πεισματικά να το κάνει, καθώς θα προκύψει αυτό που δε θέλει, δηλαδή 37 εργαζόμενοι με πλήρη δικαιώματα και σταθερή εργασία». Σημειώνει, επίσης, ότι «το ΙΚΑ, η Επιθεώρηση Εργασίας και άλλες αρμόδιες κρατικές αρχές ρίχνουν τεράστια πρόστιμα στο Δήμο Πατρέων γι' αυτό το θέμα. Παρότι η Δημοτική Αρχή θα μπορούσε από το 2004 να τακτοποιήσει το εργασιακό μας πρόβλημα, δεν το έπραξε. Και τώρα, πέντε χρόνια μετά, καλείται ο Πατρινός πολίτης να πληρώσει από την τσέπη του περίπου 1-2 εκατ. ευρώ για διαχειριστικά λάθη δημάρχων, αντιδημάρχων κ.ά., ως πρόστιμο στο ΙΚΑ, επειδή δεν είχαμε σύμβαση κλπ. Ολα αυτά έχουν διαβιβαστεί από τις αρμόδιες αρχές στον εισαγγελέα. Προκύπτει μεγάλη παρανομία, που για μας είναι σκάνδαλο».

Να σημειώσουμε ότι οι 37 εργαζόμενοι δεν έχουν πληρωθεί τον τελευταίο μήνα. «Μας απειλούν ότι αν δεν υπογράψουμε μια ψευδή δήλωση, πλέον, δεν θα μπορούμε να πληρωθούμε. Μας ζητάνε να υπογράψουμε υπεύθυνη δήλωση ότι για τη συγκεκριμένη εργασία απασχολούμαστε περιστασιακά και όχι συστηματικά. Αυτό είναι ψευδές και δεν το υπογράφουμε. Το αποτέλεσμα είναι να μην μας καταβάλλουν τα δεδουλευμένα του Μαΐου. Ολο αυτό τον καιρό δεν μας έχει βοηθήσει κανένας, εκτός από το ΠΑΜΕ, που μέλη του είναι κάθε μέρα μαζί μας και αγωνίζονται μαζί μας. Ολοι οι άλλοι είναι απόντες. Ασφαλώς, στο πλευρό μας είναι ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, του οποίου είμαστε μέλη. Μάλιστα, πριν λίγο καιρό φτιάξαμε και Παράρτημα του ΠΜΣ στην Πάτρα».

Υπενθυμίζουμε ότι το αίτημα των 37 μουσικών για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη έφερε στις 6/5 στο Δημοτικό Συμβούλιο Πάτρας η ΔΑΣ «Πάτρα - Μπροστά». Το αίτημα καταψηφίστηκε από την πλειοψηφία, ενώ χαρακτηριστική είναι η δήλωση του δημάρχου Πάτρας, Αντρέα Φούρα (ΠΑΣΟΚ), πως «οι εργάτες είναι κόστος»!!! Στο πλευρό των εργαζόμενων μουσικών βρίσκεται η Γραμματεία Πάτρας του ΠΑΜΕ και η ΝΕ Αχαΐας του ΚΚΕ.

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ

Προσανατολισμός στην αγορά

Βασίλης Παρασκευόπουλος, πρόεδρος Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου

«Στο χώρο της μουσικής επικρατεί ανεργία σε πολύ μεγάλα ποσοστά, υποαπασχόληση και ελαστικές σχέσεις εργασίας. Στα νυχτερινά κέντρα έχουμε τεράστια αύξηση της ανεργίας που φτάνει το 80% - 85% και όσοι εργάζονται δουλεύουν σε καθεστώς ημιαπασχόλησης (1 - 3 μέρες την εβδομάδα). Αλλά και όσα υπήρχαν σε κάποιες κρατικές και ημικρατικές δομές, υπό δημόσιο έλεγχο, και αυτά συρρικνώνονται με μια λογική και κατεύθυνση να τα εντάξουν στις λογικές ανάπτυξης της βιομηχανίας του θεάματος. Από τις επιχορηγούμενες ορχήστρες, η Ορχήστρα των Χρωμάτων είναι υπό διάλυση, η ΚΟΕΜ έχει ήδη αναστείλει τη λειτουργία της, ενώ και οι κρατικές ορχήστρες συρρικνώνονται. Στη Λυρική, με το Ιδρυμα «Στ. Νιάρχος» ξεκίνησε μια ιστορία που είναι πιλότος για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, τουλάχιστον όσον αφορά στις κρατικές δομές. Από εκεί και πέρα και οι Δήμοι αποτελούν πιλότο καθιέρωσης των ελαστικών σχέσεων εργασίας και στα Μουσικά Σύνολα, που σε μεγάλο βαθμό αναπτύσσονται σε μια λογική μαύρης εργασίας, σε μια λογική όχι σταθερής και μόνιμης απασχόλησης, ούτε σταθερής και μόνιμης προσφοράς. Αναπτύσσονται σε μια λογική δημοτικής επιχείρησης, ανώνυμης εταιρείας και της λογικής του μάνατζερ. Παράδειγμα αποτελεί και η Πάτρα, στην οποία μάλιστα όταν ο Δήμος συναντιέται με τους εργαζόμενους παρών είναι και ο μάνατζερ, ο οποίος έχει καθοριστικό λόγο για το τι θα γίνει. Αυτό βέβαια δε γίνεται μόνο εκεί. Γίνεται και στο Δήμο της Αθήνας, που έχουν αποφασίσει για την ύπαρξη ενός στρατηγικού μάνατζερ για τα Μουσικά Σύνολα, και σε μεγάλο βαθμό σε όλη την Ελλάδα. Ο μάνατζερ αποτελεί συνδετικό κρίκο με την αγορά. Αυτή είναι η κατεύθυνση και σημαίνει αλλαγή και του καλλιτεχνικού περιεχομένου και κατάργηση εργασιακών, συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων στους χώρους εργασίας. Ιδεολογικά προσπαθούν να περάσουν την αντίληψη ότι το αγαθό που λέγεται μουσική δεν είναι υποχρεωμένο να το προσφέρει το οποιοδήποτε κράτος και η κοινωνία, αλλά πως πρέπει να είναι συνδεδεμένο με τις ανάγκες της αγοράς».