Μάλλον δε χρειάζεται να πούμε πως το κεφάλαιο μέσα από διάφορους τρόπους συμπεριφέρεται βάναυσα στις πνευματικές ανάγκες του λαού, των εργαζομένων. Το έχει αποδείξει επανειλημμένα. Και όλοι νιώθουμε στο πετσί μας τις επιπτώσεις μιας εποχής πρωτοφανούς πνευματικής και ψυχικής εξάντλησης του ανθρώπου. Ο έλεγχος του ελάχιστου πλέον ελεύθερου χρόνου απαιτεί και την ευρύτερη διάδοση της υποκουλτούρας, ελληνικής και ξένης. Μιας «κουλτούρας», που εκφράζεται μέσα από ποικίλες μορφές, επιδιώκοντας τη χειραγώγηση συνειδήσεων, την αιχμαλωσία μυαλού και γούστου, την αποξένωση. Το χρήμα, το κέρδος στο οποίο αποσκοπεί η βιομηχανία του θεάματος, πολυεθνική και εγχώρια, το «χρηματιστήριο» του «λάιφ στάιλ» είναι η μία παράμετρος. Οι συνειδήσεις και η χειραγώγησή τους είναι η άλλη. Στόχος τους, πάντα, ανεξάρτητα από τα «κανάλια» και τις μορφές, δεν είναι άλλος από τη συντήρηση και διατήρηση του κυρίαρχου πολιτισμού που γεννιέται σε ένα σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Ασφαλώς, η μουσική που μπορεί να μας κάνει ψηλότερους, παρά τις επιδιώξεις του συστήματος, και υπάρχει, και συνεχίζει ν' αναζητά συνομιλητές. Ομως, δε θα την συναντήσουμε κάτω από εκτυφλωτικούς προβολείς και προκάτ γιορτές, αλλά εκεί που ματώνει η ψυχή και αφουγκράζεται τους παλμούς της κοινωνίας.
Eurokinissi |
Ο Δήμος Πατρέων ανακοίνωσε την απόλυση στους 37 μουσικούς της Φιλαρμονικής Μπάντας, που επί δίμηνο διεκδικούν τα στοιχειώδη εργασιακά τους δικαιώματα
Από τις κινητοποιήσεις των μουσικών |
«Δεν θα σταματήσουμε, αν δεν δικαιωθούμε...» |
Με την υπομονή τους πλέον να έχει εξαντληθεί, οι μουσικοί σε συνέλευσή τους πριν από δύο περίπου μήνες αποφάσισαν ομόφωνα να διεκδικήσουν αγωνιστικά τα δικαιώματά τους: Σταθερή εργασία και πλήρη δικαιώματα, άμεση πρόσληψη και υπαγωγή τους σε οργανικές θέσεις βάσει του καταστατικού λειτουργίας της Δημοτικής Μουσικής Πατρών, άμεση εφαρμογή της ισχύουσας ΣΣΕ, άμεση ασφάλιση στο ΙΚΑ ως μουσικών. «Η παρουσία μας - καθημερινή έξω από το Δημαρχείο, με ταμπούρα, ηχεία, σποτάκια, πανό, φυλλάδια, ενώ συλλέγουμε υπογραφές συμπαράστασης από τους πολίτες», αναφέρει ο Κώστας Κοτσορώνης. «Δε θα σταματήσουμε εάν η δημοτική αρχή δεν πάρει πίσω τις ψευδείς αποφάσεις της, ότι δήθεν δεν καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες και δεν αναγνωρίσει την εργασία μας. Ομως, ο Δήμος Πατρέων αρνείται πεισματικά να το κάνει, καθώς θα προκύψει αυτό που δε θέλει, δηλαδή 37 εργαζόμενοι με πλήρη δικαιώματα και σταθερή εργασία». Σημειώνει, επίσης, ότι «το ΙΚΑ, η Επιθεώρηση Εργασίας και άλλες αρμόδιες κρατικές αρχές ρίχνουν τεράστια πρόστιμα στο Δήμο Πατρέων γι' αυτό το θέμα. Παρότι η Δημοτική Αρχή θα μπορούσε από το 2004 να τακτοποιήσει το εργασιακό μας πρόβλημα, δεν το έπραξε. Και τώρα, πέντε χρόνια μετά, καλείται ο Πατρινός πολίτης να πληρώσει από την τσέπη του περίπου 1-2 εκατ. ευρώ για διαχειριστικά λάθη δημάρχων, αντιδημάρχων κ.ά., ως πρόστιμο στο ΙΚΑ, επειδή δεν είχαμε σύμβαση κλπ. Ολα αυτά έχουν διαβιβαστεί από τις αρμόδιες αρχές στον εισαγγελέα. Προκύπτει μεγάλη παρανομία, που για μας είναι σκάνδαλο».
Να σημειώσουμε ότι οι 37 εργαζόμενοι δεν έχουν πληρωθεί τον τελευταίο μήνα. «Μας απειλούν ότι αν δεν υπογράψουμε μια ψευδή δήλωση, πλέον, δεν θα μπορούμε να πληρωθούμε. Μας ζητάνε να υπογράψουμε υπεύθυνη δήλωση ότι για τη συγκεκριμένη εργασία απασχολούμαστε περιστασιακά και όχι συστηματικά. Αυτό είναι ψευδές και δεν το υπογράφουμε. Το αποτέλεσμα είναι να μην μας καταβάλλουν τα δεδουλευμένα του Μαΐου. Ολο αυτό τον καιρό δεν μας έχει βοηθήσει κανένας, εκτός από το ΠΑΜΕ, που μέλη του είναι κάθε μέρα μαζί μας και αγωνίζονται μαζί μας. Ολοι οι άλλοι είναι απόντες. Ασφαλώς, στο πλευρό μας είναι ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, του οποίου είμαστε μέλη. Μάλιστα, πριν λίγο καιρό φτιάξαμε και Παράρτημα του ΠΜΣ στην Πάτρα».
Υπενθυμίζουμε ότι το αίτημα των 37 μουσικών για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη έφερε στις 6/5 στο Δημοτικό Συμβούλιο Πάτρας η ΔΑΣ «Πάτρα - Μπροστά». Το αίτημα καταψηφίστηκε από την πλειοψηφία, ενώ χαρακτηριστική είναι η δήλωση του δημάρχου Πάτρας, Αντρέα Φούρα (ΠΑΣΟΚ), πως «οι εργάτες είναι κόστος»!!! Στο πλευρό των εργαζόμενων μουσικών βρίσκεται η Γραμματεία Πάτρας του ΠΑΜΕ και η ΝΕ Αχαΐας του ΚΚΕ.
Βασίλης Παρασκευόπουλος, πρόεδρος Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου
«Στο χώρο της μουσικής επικρατεί ανεργία σε πολύ μεγάλα ποσοστά, υποαπασχόληση και ελαστικές σχέσεις εργασίας. Στα νυχτερινά κέντρα έχουμε τεράστια αύξηση της ανεργίας που φτάνει το 80% - 85% και όσοι εργάζονται δουλεύουν σε καθεστώς ημιαπασχόλησης (1 - 3 μέρες την εβδομάδα). Αλλά και όσα υπήρχαν σε κάποιες κρατικές και ημικρατικές δομές, υπό δημόσιο έλεγχο, και αυτά συρρικνώνονται με μια λογική και κατεύθυνση να τα εντάξουν στις λογικές ανάπτυξης της βιομηχανίας του θεάματος. Από τις επιχορηγούμενες ορχήστρες, η Ορχήστρα των Χρωμάτων είναι υπό διάλυση, η ΚΟΕΜ έχει ήδη αναστείλει τη λειτουργία της, ενώ και οι κρατικές ορχήστρες συρρικνώνονται. Στη Λυρική, με το Ιδρυμα «Στ. Νιάρχος» ξεκίνησε μια ιστορία που είναι πιλότος για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, τουλάχιστον όσον αφορά στις κρατικές δομές. Από εκεί και πέρα και οι Δήμοι αποτελούν πιλότο καθιέρωσης των ελαστικών σχέσεων εργασίας και στα Μουσικά Σύνολα, που σε μεγάλο βαθμό αναπτύσσονται σε μια λογική μαύρης εργασίας, σε μια λογική όχι σταθερής και μόνιμης απασχόλησης, ούτε σταθερής και μόνιμης προσφοράς. Αναπτύσσονται σε μια λογική δημοτικής επιχείρησης, ανώνυμης εταιρείας και της λογικής του μάνατζερ. Παράδειγμα αποτελεί και η Πάτρα, στην οποία μάλιστα όταν ο Δήμος συναντιέται με τους εργαζόμενους παρών είναι και ο μάνατζερ, ο οποίος έχει καθοριστικό λόγο για το τι θα γίνει. Αυτό βέβαια δε γίνεται μόνο εκεί. Γίνεται και στο Δήμο της Αθήνας, που έχουν αποφασίσει για την ύπαρξη ενός στρατηγικού μάνατζερ για τα Μουσικά Σύνολα, και σε μεγάλο βαθμό σε όλη την Ελλάδα. Ο μάνατζερ αποτελεί συνδετικό κρίκο με την αγορά. Αυτή είναι η κατεύθυνση και σημαίνει αλλαγή και του καλλιτεχνικού περιεχομένου και κατάργηση εργασιακών, συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων στους χώρους εργασίας. Ιδεολογικά προσπαθούν να περάσουν την αντίληψη ότι το αγαθό που λέγεται μουσική δεν είναι υποχρεωμένο να το προσφέρει το οποιοδήποτε κράτος και η κοινωνία, αλλά πως πρέπει να είναι συνδεδεμένο με τις ανάγκες της αγοράς».