Χιλιάδες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, σε κάθε γωνιά της χώρας, έδωσαν παλικαρίσια τη μάχη των ευρωεκλογών, την έδωσαν άνθρωπο τον άνθρωπο, σπίτι το σπίτι, ενημερώνοντας για όλα εκείνα που το σύστημα της εκμετάλλευσης έχει συμφέρον να μη φτάσουν ποτέ στα αυτιά τους. Και την έδωσαν χωρίς να απουσιάσουν από καμία άλλη που η ζωή έφερνε μπροστά τους, είτε αυτή αφορούσε στην υπεράσπιση εργαζομένων απ' την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία, είτε συμφέροντα των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, των μεταναστών. Γνωρίζοντας ότι η «αιμοδοσία» ΚΚΕ - εργατικής τάξης, φτωχών λαϊκών στρωμάτων, είναι αμφίδρομη. Γνωρίζοντας πως από μια αδύναμη εργατική τάξη το ΚΚΕ δεν μπορεί να λάβει δύναμη. Και η εργατική τάξη είναι αδύναμη στο βαθμό που δεν εκφράζεται ενωμένη, συσπειρωμένη, σε ένα ισχυρό κίνημα ταξικά προσανατολισμένο, αποφασισμένο να συγκρουστεί με όσους εκφράζουν αντίθετα απ' τα δικά της ταξικά συμφέροντα και με την ίδια την άρχουσα τάξη. Εδωσαν τη μάχη των ευρωεκλογών αντιπαλεύοντας τις καλά μελετημένες επιθέσεις σε βάρος του ΚΚΕ, που θέλησαν να χτυπήσουν τη δύναμη που αντλεί απ' την ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική του ενότητα, απ' τη στρατηγική του, να κλείσουν το δρόμο στους ανθρώπους του μόχθου που προσέγγιζαν το ΚΚΕ. Αυτοί που τις οργάνωσαν και τις εξαπέλυσαν, γνώριζαν και γνωρίζουν καλά ότι μ' αυτή του τη δύναμη το ΚΚΕ μπορεί να συνεγείρει την εργατική τάξη, να της εμπνεύσει εμπιστοσύνη στη δύναμή της, να δώσει ώθηση στην ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Ηταν πολλοί αυτοί που προσπάθησαν - και προσπαθούν - να πείσουν το λαό ότι όσοι απείχαν απ' τις ευρωεκλογές έδειξαν τη δύναμή τους. Χονδροειδές ψέμα, που καλλιεργεί το έδαφος για να καρπίσει μια επικίνδυνη άποψη - θέση, αυτή της αποχής γενικώς. Δυστυχώς, το μεγάλο ποσοστό αποχής κατέγραψε την αδυναμία της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να εκφράσουν την οργή και τη δυσαρέσκειά τους με τρόπο που πραγματικά θα έπιανε τόπο. Αποδυναμώνοντας το σύστημα της δικομματικής εναλλαγής και τους πολιτικούς του δορυφόρους και ενισχύοντας το Κόμμα τους, το ΚΚΕ. Ο λαός έχασε μια ευκαιρία. Θα υπάρξουν κι άλλες. Χάνεται όμως συγχρόνως χρόνος, πολύτιμος για την απαραίτητη ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος που θα μπορούσε να σηματοδοτηθεί απ' αυτή την εκλογική μάχη.
Συνυπολογίζοντας αυτή την αδυναμία η άρχουσα τάξη και τα κόμματα που πολιτικά την εκπροσωπούν δεν έκαναν το σφάλμα να χάσουν χρόνο. Η αντεργατική - αντιλαϊκή καταιγίδα δεν έρχεται. Ηρθε. Είναι εδώ. Μόνο που δεν υπάρχουν «έκτακτα δελτία θυέλλης» να ενημερώσουν το λαό. Οπως προεκλογικά δεν υπήρχε κανένα ΜΜΕ - με φωτεινή εξαίρεση τον «Ρ» και τον «902» - να τον ενημερώσει για την ΕΕ, το ρόλο της και την αποστολή της, για τις αποφάσεις της. Οπως προεκλογικά δεν επετράπη να ανοίξει καμία συζήτηση που θα ευνοούσε την εξαγωγή συμπερασμάτων που θα μπορούσαν να καθοδηγήσουν σωστά την ώρα της κάλπης, έτσι και μετεκλογικά δεν επιτρέπεται καμία συζήτηση που θα ευνοήσει τις συνθήκες για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης. Ηξεραν τι έκαναν όσοι πριμοδοτούσαν την αποχή, ήξεραν τι έκαναν με τις προβοκάτσιες σε βάρος του ΚΚΕ, καταστρωμένο σχέδιο υλοποιούσαν, ακριβώς για να είναι η επόμενη μέρα της κάλπης ίδια με την προηγούμενη, με το λαό στη γωνία και αν ήταν δυνατόν - που αποδείχτηκε πως δεν ήταν - με το ΚΚΕ τσακισμένο.
Εδώ ακριβώς το σχέδιο χάλασε. Το ΚΚΕ αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά πως είναι σκληρό καρύδι. Αντέχει και έχει τη δύναμη να βάλει εμπόδια στα σχέδιά τους για την επόμενη μέρα. Και η επόμενη μέρα έφερε σχέδια - καρμανιόλα για τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Λίγες μόνο ώρες μετά τις ευρωεκλογές οι υπουργοί Απασχόλησης των χωρών - μελών της ΕΕ, από φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, συμφώνησαν να προτείνουν στη Σύνοδο Κορυφής κατευθύνσεις και μέτρα που προωθούν: Τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, την εκ περιτροπής εργασία, τη μείωση μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων, την παράταση του εργάσιμου βίου, την αύξηση της κινητικότητας των εργαζομένων από ειδικότητα σε ειδικότητα, από κλάδο σε κλάδο, ακόμα κι από χώρα σε χώρα, τη χρηματοδότηση των εργοδοτών από τα δημόσια ταμεία. Προτείνουν μαζί με τις περικοπές ασφαλιστικών δικαιωμάτων και την αύξηση των εισφορών των εργαζομένων και προνοούν για ένα δίχτυ προστασίας που θα ανακόπτει την πτώση των ανθρώπων του μόχθου ένα χιλιοστό πριν συναντήσουν την απόλυτη εξαθλίωση.
Ακριβώς όλα αυτά δείχνουν πως σήμανε η ώρα της ευθύνης. Ευθύνη για όλους αυτούς που έκαναν τη λανθασμένη επιλογή της αποχής απ' την κάλπη. Η ανάληψή της σημαίνει διόρθωση αυτής της επιλογής με συμμετοχή, ουσιαστική, έμπρακτη, στις γραμμές του ταξικού εργατικού λαϊκού κινήματος. Ευθύνη για όλους αυτούς που παρέμειναν στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η ανάληψή της σημαίνει καταδίκη τους εκεί που τώρα μπορούν να καταδικαστούν, στο «δικαστήριο» της ταξικής πάλης. Ευθύνη και για εκείνους που έδωσαν την ψήφο τους στις δυνάμεις που ομνύουν στη διαχείριση του συστήματος. Μήπως τους άκουσε να πουν τίποτα για τα μέτρα που εισηγήθηκαν οι υπουργοί Απασχόλησης; Η ανάληψη της ευθύνης αφορά κι αυτούς. Αφορά όλους, ό,τι κι αν ψήφισαν κι αν δεν ψήφισαν καθόλου, γιατί τους αφορούν όλα τα απειλητικά για τη ζωή και τα δικαιώματά τους μέτρα. Αφορά όλους όσοι δεν ήθελαν με την επιλογή τους να στείλουν το μήνυμα «τσακίστε τα δικαιώματά μου», αλλά βλέπουν την ψήφο τους έτσι ακριβώς να ερμηνεύεται, να γίνεται το όχημα μιας ακόμα πιο βάρβαρης πολιτικής.
Και βέβαια η ευθύνη αφορά και τους κομμουνιστές. Και είναι μεγάλη, μεγαλύτερη από πριν. Να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό, να μη λυπηθούμε χρόνο και κόπο, στην προσπάθεια αφύπνισης της συνείδησης κάθε ανθρώπου του μόχθου, στην προσπάθεια να τραβηχτεί στη δράση ο φίλος, ο συνάδελφος, ο συγγενής, ο συμφοιτητής, κάθε ένας με τον οποίο συζητάμε. Ακόμα κι αν διαφωνούμε. Να συμφωνήσουμε στα βασικά. Σ' αυτά που τώρα πρέπει να γίνουν για να αποτραπούν τα χειρότερα. Να σφυρηλατήσουμε μαζί του πιο γερούς δεσμούς, να τον πείσουμε σήμερα για την ανάγκη συμμετοχής του στο κίνημα ως το πρώτο απαραίτητο βήμα για να κατανοήσει αύριο και την ανάγκη να στηρίξει το ΚΚΕ και στην κάλπη, να συμπορευτεί μαζί του.
Λίγες μέρες μετά το κλείσιμο της κάλπης ο λαός μπορεί να είναι βέβαιος για δύο πράγματα. Το ένα αφορά στην καταιγίδα που από στιγμή σε στιγμή θα ξεσπάσει πάνω απ' το κεφάλι του. Το άλλο αφορά στη στάση του ΚΚΕ. Χωρίς συζήτηση, χωρίς δεύτερη σκέψη, θα είναι στο πλάι του. Πιο μαχητικό, πιο αποφασισμένο, να αντιπαλέψει την επιδίωξη να πληρώσει ο λαός τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης. Στους χώρους δουλειάς, στο χωράφι, στα μικρομάγαζα, εκεί θα βρει τους κομμουνιστές, ξανά να του δίνουν το χέρι για να πορευτούν μαζί στους δρόμους του αγώνα. Κι εκεί, στους δρόμους, θα βρει μια ακόμα ευκαιρία να υπερασπίσει τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του. Να μην τη χάσει, για να μη χάσει όσα του έχουν απομείνει. Να την αρπάξει για να ανακτήσει χαμένο έδαφος, να ανακτήσει την εμπιστοσύνη στη δύναμή του, να κατακτήσει όσα δικαιούται.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Κυρίως φύλλο
Feeds
